Kości ciemieniowe
Kości ciemieniowe (łac. ossa parietalia) stanowią górną część czaszki. Obie łącząc się ze sobą biorą udział w tworzeniu sklepienia i ścian bocznych czaszki. Połączenia Kość ciemieniowa łączy się z 5 kośćmi: ciemieniową strony przeciwległej; potyliczną; skroniową; klinową; czołową. Kości ciemieniowe - budowa Są to kości płaskie, a każda z nich
Kość skroniowa
Kość skroniowa (łac. os temporale) leży między kością potyliczną, a klinową i bierze udział w wytwarzaniu częściowo podstawy, częściowo zaś ściany bocznej czaszki. Połączenia kości skroniowej Kość skroniowa łączy się z 5 innymi kośćmi: potyliczna; ciemieniową; klinową; żuchwą; jarzmową. Zobacz również: rozluźnianie mięśni - szczęka i żuchwa Kość skroniowa – budowa
Kość czołowa
Kość czołowa (łac. os frontale) tworzy przednią część sklepienia czaszki. Powstaje ona na podłożu łącznotkankowym z dwóch głównych punktów kostnienia – prawego i lewego. Dodatkowo kość czołowa składa się przeważnie z dwóch blaszek istoty zbitej, między którymi znajduje się warstwa istoty gąbczastej. Połączenia kości czołowej Kość czołowa łączy się
Kość nosowa
Kość nosowa (łac. os nasale) jest kością parzystą. Wraz z kością strony przeciwnej tworzy nasadę oraz górną część grzbietu nosa. Można ją opisać jako małą i wydłużoną, od góry grubszą i węższą, natomiast od dołu cieńszą i szerszą. Dodatkowo należy wspomnieć, że łączy się z czterema kośćmi: czołową, sitową, szczęką
Kość biodrowa
Kość biodrowa (łac. os ilium) stanowi największy odcinek kości miednicznej. Jest ważną strukturą, ponieważ stanowi miejsce przyczepu licznych struktur. Kość biodrowa – budowa Omawiana kość składa się z dwóch części: trzonu oraz talerza. Ponadto granica między tymi strukturami jest zaznaczona na stronie wewnętrznej kresą łukowatą. Trzon kości biodrowej Stanowi
Kość kulszowa
Kość kulszowa (łac. os ischii) tworzy tylny i dolny odcinek kości miednicznej. Jednocześnie można powiedzieć, że tworzy tylny odcinek panewki stawu biodrowego. Kość kulszowa – budowa W budowie anatomicznej ludzkiej kości kulszowej wyróżnić można trzon oraz gałąź. Trzon kości kulszowej Tworzy nieco więcej niż 2/5 panewki. Na górnym brzegu
Kość łonowa
Kość łonowa (łac. os pubis) stanowi przednią część kości miednicznej. Jest kością parzystą. Kość łonowa – budowa Omawiana kość składa się u człowieka z trzonu, gałęzi górnej oraz gałęzi dolnej. Trzon kości łonowej Tworzy około 1/5 części panewki. Przyśrodkowo i nieco do przodu od panewki znajduje się wyniosłość biodrowo-łonowa
Mięsień płaszczkowaty
Mięsień płaszczkowaty (łac. musculus soleus) należy do warstwy powierzchownej grupy tylnej mięśni goleni. Jest szeroki i gruby, przykrywa go mięsień brzuchaty łydki. Ponadto swoim kształtem przypomina rybę płaszczkę, stąd właśnie pochodzi jego nazwa. Topografia Powierzchnia tylna mięśnia płaszczkowatego pokryta jest mięśniem brzuchatym łydki – tylko boczne brzegi wystają spod
Neuropatia nerwu biodrowo-pachwinowego
Neuropatia nerwu biodrowo-pachwinowego najczęściej dotyczy osób płci męskiej, przy czym konkretne przyczyny jej powstawania nie zostały do końca poznane. Schorzenie występuje przeważnie u osób zawodowo uprawiających sport (np. piłkę nożną). Nerw biodrowo-pachwinowy Nerw biodrowo-pachwinowy odchodzi od splotu lędźwiowego i należy do nerwów mieszanych. Ruchowo zaopatruje dolne odcinki przednich mięśni
Mięsień zginacz długi palców
Mięsień zginacz długi palców (łac. musculus flexor digitorum longus) leży w warstwie głębokiej grupy tylnej mięśni goleni. Ponadto, w grupie tej położony jest najbardziej przyśrodkowo i biegnie od kości piszczelowej do czterech ostatnich palców stopy. Topografia Na goleni mięsień zginacz długi palców przykrywa mięsień płaszczkowaty. Dodatkowo leży on na
Mięsień zębaty przedni
Mięsień zębaty przedni (łac. musculus serratus anterior) jest płaskim, czworokątnym mięśniem położonym na bocznej ścianie klatki piersiowej. Jest jednym z największych mięśni ciała, choć z powodu swojego położenia nie robi efektywnego wrażenia. Topografia Wypukłą powierzchnię zewnętrzną mięśnia zębatego przedniego pokrywają w części górnej oba mięśnie piersiowe, a także mięsień
Mięsień strzałkowy krótki
Mięsień strzałkowy krótki (łac. musculus fibularis sive peroneus brevis) należy do grupy bocznej mięśni goleni. Leży poniżej mięśnia strzałkowego długiego, lecz jest od niego znacznie krótszy i biegnie od połowy wysokości goleni do brzegu bocznego stopy. Topografia Mięsień strzałkowy krótki leży na powierzchni bocznej goleni na kości strzałkowej –
Mięsień strzałkowy długi
Mięsień strzałkowy długi (łac. musculus fibularis sive peroneus longus) należy do grupy bocznej mięśni goleni. Rozpina się między częścią górną i boczną goleni, a kością I śródstopia. Topografia Mięsień strzałkowy długi leży powierzchownie po stronie bocznej goleni – u góry na strzałce, u dołu zaś na mięśniu strzałkowym krótkim.
Mięśnie międzyżebrowe
Mięśnie międzyżebrowe (łac. musculi intercostales) są płaskie, krótkie i cienkie. Leżą w przestrzeniach międzyżebrowych łącząc sąsiednie żebra. Topografia Mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne pokryte są mięśniami przyczepiającymi się do żeber, czyli mięśniami: dźwigaczami żeber – od tyłu; piersiowymi – od boku i od przodu; zębatymi; najszerszym grzbietu; skośnym zewnętrznym brzucha; krzyżowo-grzbietowym.
Mięsień zasłaniacz zewnętrzny
Mięsień zasłaniacz zewnętrzny (łac. musculus obturator externus) jest mięśniem spłaszczonym i wachlarzowatym. Leży na powierzchni zewnętrznej błony zasłonowej, biegnie od otworu zasłonowego, aż do krętarza większego kości udowej. Mięsień zasłaniacz zewnętrzny należy do mięśni grupy zewnętrznej obręczy kończyny dolnej. Topografia Położenie mięśnia zasłaniacza zewnętrznego jest najbardziej ukryte ze wszystkich
Mięsień zasłaniacz wewnętrzny
Mięsień zasłaniacz wewnętrzny (łac. musculus obturator internus) jest spłaszczonym, trójkątnym i wachlarzowatym mięśniem położonym częściowo wewnątrz miednicy, a częściowo zaś w okolicy pośladkowej. Topografia Mięsień zasłaniacz wewnętrzny wyściela od wewnątrz ścianę boczną miednicy mniejszej. Powierzchnia wewnętrzna części miednicznej mięśnia pokryta jest mocną powięzią zasłonową, która ku górze łączy się
Mięsień smukły
Mięsień smukły (łac. musculus gracilis) jest cienki, płaski i leży powierzchownie na przyśrodkowej stronie uda. W rezultacie, u bardzo szczupłych osób można go zobaczyć na całej długości. Topografia Mięsień smukły leży powierzchownie i jest przykryty powięzią szeroką oraz skórą. Jedynie w dolnej części zachodzi na niego mięsień krawiecki. Żyła
Mięsień przywodziciel krótki
Przywodziciel krótki (łac. musculus adductor brevis), jak wskazuje nazwa, należy do grupy mięśni przywodzicieli, a konkretniej tworzy ich warstwę środkową. To gruby i trójkątny mięsień, który rozpina się między kością łonową, a górną połową trzonu kości udowej. Topografia Mięsień przywodziciel krótki jest przykryty mięśniem grzebieniowym i mięśniem przywodzicielem długim,
Mięsień przywodziciel wielki
Mięsień przywodziciel wielki (łac. musculus adductor magnus) jest najgłębiej położonym przywodzicielem i jednocześnie jednym z największych mięśni ciała. Pod względem masy jedynie nieznacznie ustępuje mięśniowi pośladkowemu wielkiemu. Topografia Przednia powierzchnia mięśnia przywodziciela wielkiego przykryta jest mięśniem przywodzicielem krótkim, mięśniem przywodzicielem długim oraz mięśniem krawieckim. Wytwarza ona ścianę przyśrodkową kanału
Objawy fenyloketonurii – na jakie symptomy zwracać uwagę?
Mimo że fenyloketonuria jest nieuleczalna, można zahamować jej rozwój i sprawić, że chora osoba żyje normalnie. Schorzenie jednak należy wykryć jak najszybciej. Jak objawia się choroba i na jakie czynniki zwrócić uwagę? Fenyloketonuria Fenyloketonuria jest chorobą nieuleczalną, genetyczną, więc nie można się nią zarazić. Przenoszona jest na dziecko przez rodziców
Mięsień naprężacz powięzi szerokiej
Mięsień naprężacz powięzi szerokiej (łac. musculus tensor fasciae latae) w skrócie TFL, leży powierzchownie na bocznej stronie biodra. Posiada płaski, podłużny i czworokątny kształt. Topografia Do przodu TFL graniczy z mięśniem krawieckim, do tyłu zaś z mięśniem pośladkowym średnim. Powierzchnia zewnętrzna leży bezpośrednio pod skórą, a powierzchnia wewnętrzna pokrywa
Testosteron
Testosteron należy do hormonów androgenowych, czyli do głównych hormonów steroidowych, ważnych dla funkcji reprodukcyjnej i funkcji seksualnych obu płci. Jest organicznym związkiem chemicznym, którego cząstka posiada 19 atomów węgla. Androgeny syntezowane są z cholesterolu na drodze steroidogenezy, a wydzielane w sposób dymorficzny - u mężczyzn przez komórki Leydiga jąder, a
Wstrząs kardiogenny
Wstrząs kardiogenny jest wciąż jedną z najgorzej rokujących patologii układu krążenia. Stanowi podstawową przyczynę zgonu chorych hospitalizowanych z powodu świeżego zawału serca. Mimo postępu w leczeniu ostrego zawału serca w ciągu miesiąca umiera około 40-60% chorych z tym powikłaniem. Etiologia Z hemodynamicznego punktu widzenia mamy do czynienia ze: wzrostem obciążenia
Mięsień półścięgnisty
Mięsień półścięgnisty (łac. musculus semitendinosus) zajmuje przyśrodkową i powierzchowną część tylnej okolicy uda. Jest długi i smukły, a jego brzusiec przechodzi w połowie długości kości udowej w cienkie ścięgno. Topografia Mięsień półścięgnisty leży powierzchownie. U góry przykrywa go tylko mięsień pośladkowy wielki, natomiast bocznie graniczy on z głową długą mięśnia