Kościozrosty (łac. synostoses) to silne, trwałe połączenia kości, zlokalizowane między innymi w kości krzyżowej oraz w obrębie czaszki. Powstają wskutek kostnienia mniej trwałych połączeń, np.

Więzozrosty (łac. syndesmosis) stanowią szczególny typ połączeń kości w układzie kostnym człowieka. Charakteryzują się brakiem ruchomości lub jej znacznym ograniczeniem, ponieważ elementy kostne łączone są

Krążek stawowy (łac. discus articularis, inaczej: chrząstka śródstawowa) to anatomiczna struktura występująca w niektórych stawach (jednak nie we wszystkich). Jego główną rolą jest zwiększanie dopasowywania

Narządy zmysłów to struktury odpowiedzialne za odbieranie i przetwarzanie bodźców z otoczenia. W anatomii wyróżnia się pięć podstawowych narządów zmysłu: węch, wzrok, słuch, dotyk oraz

Rozcięgno podeszwowe (łac. aponeurosis plantaris) to silne, ścięgniste, szerokie pasmo znajdujące się w obrębie podeszwy stopy. Biegnie od kości piętowej, aż do czubków palców, dzieląc

Więzadło poboczne strzałkowe (inaczej: więzadło poboczne boczne, łac. ligamentum collaterale laterale, skrót: LCL) odpowiada przede wszystkim za stabilizację stawu kolanowego w płaszczyźnie czołowej. Stabilizuje ruch

Ciemiączko (łac. fonticulus) to charakterystyczna struktura anatomiczna występująca u noworodków i niemowląt. Stanowi nieskostniałe, elastyczne połączenie poszczególnych kości czaszki, dzięki czemu możliwe jest w miarę

Więzadło krzyżowe tylne (łac. ligamentum cruciatum posterius – PCL) to istotna struktura stawu kolanowego odpowiadająca za jego stabilność (wspólnie z pozostałymi elementami aparatu więzadłowego, m.in.:

Stopa Mortona (inaczej: stopa grecka) to charakterystyczna budowa anatomiczna stopy ludzkiej, w której drugi palec u stopy jest wydłużony w stosunku do pierwszego i pozostałych.

Czepiec ścięgnisty (łac. galea aponeurotica, ang. aponeurosis epicranialis) to ważna struktura anatomiczna, która niestety jest dość często pomijana w praktyce lekarskiej i fizjoterapeutycznej. Stanowi pewnego