Skurcze mięśni szyi

Skurcze mięśni szyi są w dzisiejszych czasach dość często spotykanym zjawiskiem. Przeważnie wynikają z nieprawidłowego trybu życia, w tym przepracowania i przeciążenia mięśni oraz niedoborów pokarmowych. Mogą jednak wynikać z różnego rodzaju chorób. Jeśli są przewlekłe lub mają charakter nawracający, wymagają diagnostyki.

Skurcze mięśni szyi – przyczyny

Skurcze mięśni szyi i całego ciała mogą wynikać z zaburzeń funkcji neuronów wstawkowych rdzenia kręgowego, obwodowych neuronów ruchowych bądź sarkolemmy włókna mięśniowego. Mięśnie kurczą się ponadto boleśnie w konsekwencji niestabilnej depolaryzacji aksonów ruchowych. Zjawiska te zaobserwować można choćby w tężyczce hipokalcemicznej czy w zespole sztywnego człowieka. Inne patologiczne przyczyny skurczów mięśni szyi to:

• nadciśnienie tętnicze;
• miażdżyca;
• różnego rodzaju choroby neurologiczne;
• stwardnienie rozsiane;
• cukrzyca;
• niedobór witamin i minerałów, zwłaszcza magnezu, potasu, wapnia lub witamin z grupy B;
• bardzo niskie nawodnienie organizmu, odwodnienie;
• przyjmowanie niektórych leków (jako ich skutek uboczny).

W dzisiejszych czasach zdecydowanie najczęściej obserwuje się jednak skurcze mięśni w związku z ich przemęczeniem. W przypadku szyi przyczyną jest w szczególności długotrwałe przyjmowanie jednej pozycji ciała, zwykle z protrakcją barków i pochyleniem głowy do przodu. Na dłuższą metę prowadzi to do rozwoju tzw. syndromu SMS-owej szyi. Jest jednym z głównych czynników ryzyka problemów kręgosłupa szyjnego i obręczy barkowej w XXI wieku. Inne przyczyny skurczów to: silny stres, niewyspanie się, przetrenowanie. Szczególnie niebezpieczne są skurcze mięśni szyi, którym towarzyszą promieniujące bóle lub uczucie pieczenia nawet po rozluźnieniu tkanki mięśniowej. Wówczas z dużym prawdopodobieństwem miejsce ma ucisk lub uszkodzenie nerwu obwodowego (podejrzewa się dyskopatię).

Skurcze mięśni szyi – objawy

Skurcze mięśni szyi objawiają się jako nagłe, niezależne od woli i bardzo silne skurcze tkanki mięśniowej, które z łatwością można zidentyfikować palpacyjnie. Takie skurcze najczęściej obserwuje się w obrębie kończyn dolnych (łydki, stopy, mięsień dwugłowy uda), jednak ostatnimi czasy częste są również w odniesieniu do szyi. Skurcz przebiega z koniecznością zbliżenia barku do ucha – zmniejszenie rozciągnięcia mięśnia teoretycznie przynosi ulgę, jest więc wykonywane podświadomie. Jednak czynnością rzeczywiście likwidującą skurcz jest rozciągnięcie mięśnia, choć początkowo może okazać się to bolesne. Po ustąpieniu skurczu jeszcze przez pewien czas może utrzymywać się bolesność mięśnia.

Diagnostyka skurczów mięśni szyi

Podstawą diagnostyki nawracających i częstych skurczów mięśni szyi są badania krwi, zwłaszcza: glukozy, hormonów tarczycy, kreatyniny, a także badanie moczu. Oznacza się także poziom witamin z grupy B i minerałów w organizmie. Jeśli wyniki są prawidłowe, a mimo tego skurcze w dalszym ciągu utrudniają codzienne funkcjonowanie, należy udać się do lekarza specjalisty, zazwyczaj neurologa. Prawdopodobnie zleci on rezonans magnetyczny rdzenia kręgowego oraz badania EMG. Warto także odwiedzić doświadczonego fizjoterapeutę, który oceni napięcie mięśni i obecność na ich przebiegu bolesnych punktów spustowych. Bardzo często to właśnie one wywołują skurcze i bolesność mięśni.

Skurcze mięśni szyi – leczenie

Przy skurczach mięśni należy wdrożyć leczenie przyczynowe zgodnie z zaleceniami lekarza. Jeśli są one konsekwencją odwodnienia lub niedoborów pokarmowych, należy zacząć nawadniać organizm, uzupełniać elektrolity i stosować indywidualnie dobraną suplementację. Natomiast przy cukrzycy i chorobach przewlekłych należy dążyć do ich wyrównania. Bez względu na przyczynę istotna jest modyfikacja stylu życia, a więc:

• regularna aktywność fizyczna zawierająca element stretchingu i wyciszenia po treningu;
• regularne rozciąganie mięśni;
• dieta bogata w potas, wapń, magnez, witaminy z grupy B, kwasy tłuszczowe Omega 3 oraz antyoksydanty;
• suplementacja kwasu hialuronowego i kolagenu – związków naturalnie występujących w mięśniach;
• ograniczenie spożycia kofeiny, alkoholu i soli;
• częste przerwy w pracy, w której przyjmowana jest jedna pozycja ciała;
• systematyczny masaż lub automasaż;
• rolowanie grzbietu;
• unikanie stresu;
• korzystanie z maty do akupresury.

W skrajnych przypadkach konieczna staje się farmakoterapia, która oddziaływać będzie na czynność struktur nerwowych. Jednak zawsze dobierana jest ona indywidualnie przez lekarza i powinna stanowić ostateczność.

	Kwas hialuronowy na stawy i skórę Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej...
	Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
2. Nicpoń K., Bóle mięśniowe i kurcze bolesne w praktyce neurologa, Polski Przegląd Neurologiczny, 3/2007.
3. Kozubski W., Neurologia – kompendium, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.