EMG to skrót od badania elektromiograficznego, powszechnie stosowanego w diagnostyce chorób nerwowo-mięśniowych. Celem tego typu badań jest dostarczenie informacji na temat stanu czynnościowego nerwów oraz mięśni.
Zastosowanie EMG
Badanie EMG wykonuje się celem sprawdzenia czynności wspomnianych wcześniej struktur organizmu. Dzięki niemu można określić stabilność elektryczną błony włókien mięśniowych, a także scharakteryzować liczbę i stan zachowanych jednostek ruchowych, co określa się skrótem JR, oraz ich reorganizację w stanach patologicznych. Dzięki EMG można z łatwością odróżnić uszkodzenie neuronu obwodowego od patologii pierwotnie mięśniowej. Podsumowując, elektromiografia dotyczy badań czynności bioelektrycznej mięśni szkieletowych w stanach chorobowych i pourazowych układu nerwowego oraz w przypadkach chorób nerwowo-mięśniowych.
Charakterystyka badania EMG
Badanie składa się z kilku etapów:
- zapis spoczynkowy;
- zapis wysiłkowy wykonany podczas maksymalnego skurczu mięśnia;
- analiza ilościowa parametrów pojedynczych jednostek ruchowych podczas słabego skurczu mięśnia.
Podczas skurczu mięśnia wytwarzany jest potencjał czynnościowy, który następnie zostaje odebrany przez blok funkcjonalny pozyskania sygnału. Potencjały mierzone są w 2 strefach mięśnia w odniesieniu do bloku funkcjonalnego. Jego zadaniem zaś jest kondycjonowanie pozyskanej różnicy potencjałów. Na dalszym etapie badania sygnał EMG po usunięciu zakłóceń jest poddany tzw. prostowaniu.
Badania te przeprowadza się w różnych celach klinicznych przy użyciu różnego rodzaju metod. Można przy tym wykorzystać elektrody do rejestracji i stymulacji igłowych lub powierzchniowych. Wyładowania potencjałów bioelektrycznych rejestruje się na monitorze i wysłuchuje przez głośniki.
Podstawowe badanie EMG (zwane także elementarnym) przeprowadza się przy użyciu elektrod igłowych celem kwantyfikacji parametrów potencjałów bioelektrycznych jednostki ruchowej lub ich zbioru, w stanach dowolnego rozluźnienia mięśnia (czynność spoczynkowa) lub podczas jego dowolnego skurczu progowego i ponadprogowego o natężeniu umiarkowanym i maksymalnym.
Co obserwuje się podczas badania?
Obserwowany w monitorze i wydrukowany zapis czynności spoczynkowej mięśnia zdrowego charakteryzuje cisza bioelektryczna. Z kolei zapis mięśnia odnerwionego cechuje się:
- spontanicznymi wyładowaniami potencjałów drżeń włókienkowych i pęczkowych;
- dodatnimi falami wolnymi;
- ciągami wyładowań rzekomo miotonicznych;
- nietypowymi wyładowaniami o dużej częstotliwości.
Podczas skurczu progowego rejestruje się potencjały czynnościowe pojedynczych jednostek ruchowych, wyładowujących się z częstotliwością 4-10 Hz. Parametry pojedynczych jednostek ruchowych, takie jak amplituda, pole, czas trwania, częstotliwość czy fazowość obliczane są automatycznie przez odpowiednio zaprogramowany komputer, a wyniki tych pomiarów wyświetlane zostają na monitorze, a następnie drukowane.
Bogactwo, czyli gęstość, zapisu EMG jest w mięśniu zdrowym proporcjonalne do siły skurczu. W efekcie określa się to jako prawidłowo zachowaną gradację siły skurczu.
EMG globalne
Oprócz badania EMG podstawowego (elementarnego) przy użyciu elektrod igłowych (badania inwazyjne) przeprowadza się badania EMG globalne przy użyciu elektrod powierzchniowych (badania nieinwazyjne).
Ta kategoria badań, promowana przez instytucje przemysłowe i badawczo-naukowe, zyskuje coraz większą popularność w środowiskach medycznych. Badania EMG globalne, nazywane coraz częściej elektromiografią powierzchniową, należą do programu badań BIOMED II, sponsorowanych z funduszy Unii Europejskiej. Ma to szczególne znaczenie dla rozwoju takich badań w kontekście przeddyplomowego nauczania NFK studiujących na kierunku fizjoterapia.
Badanie EMG globalne najczęściej rejestruje wyładowania wielu jednostek ruchowych mięśnia szkieletowego podczas jego skurczu dowolnego. Otrzymany w czasie rzeczywistym zapis EMG, tzw. interferencyjny, stanowi bioelektryczny obraz zachowania ruchowego mięśnia. Zapis taki rejestruje się dwubiegunową elektrodą powierzchniową, mocowaną przylepcem na odtłuszczonej skórze ponad punktem motorycznym mięśnia. Ponadto elektromiografia globalna znajduje zastosowanie w badaniu stanu napięcia spoczynkowego mięśni przykręgosłupowych czy w anestezjologii śródoperacyjnej.
Bibliografia
- Kwolek, Fizjoterapia w neurologii i neurochirurgii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.
- Mika T., Kasprzak W., Fizykoterapia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.
- Niewiadomska M., Współczesne osiągnięcia i kierunki rozwoju badań elektromiograficzno-neurograficznych, Polski Przegląd Neurologiczny, 1/2010.
Polecane produkty:
|
Wałek igłowy – aplikator wieloigłowy
Wałek igłowy to aplikator przeznaczony do wykonywania masażu na różne części ciała. Wysoka efektywność znalazła zastosowanie w kompleksowej terapii różnych schorzeń, a także profilaktyce ... Zobacz więcej... |
