Test Lelli to prosty, ale skuteczny test ortopedyczny służący do oceny całkowitego zerwania więzadła krzyżowego przedniego (ACL) w stawie kolanowym. Jego wykonanie bazuje na wykorzystaniu mechanizmu dźwigni. Warto zaznaczyć, że jak każdy test funkcjonalny może wyjść ujemnie, nawet u niektórych pacjentów po rzeczywistym zerwaniu więzadła krzyżowego przedniego, co może wynikać z kompensacji ustroju. Dlatego pełne rozpoznanie powinno obejmować przede wszystkim badania obrazowe (złotym standardem w przypadku zerwania więzadeł jest rezonans magnetyczny).
Test Lelli – wykonanie
Test Lelli jest dość nowym testem, jeszcze kilkanaście lat temu nie miał takiego zastosowania w diagnostyce, jak współcześnie. Wykonanie omawianego badania jest niezwykle proste, potrzeba wyłącznie kawałka przestrzeni, aby pacjent mógł wygodnie położyć się na plecach. W gabinecie lekarskim lub gabinecie fizjoterapeutycznym jest to kozetka. Gdy pacjent znajduje się już w pozycji leżenia tyłem z wyprostowanymi kończynami dolnymi, fizjoterapeuta lub ortopeda umieszcza własną dłoń zwiniętą w pięść pod górną część łydki pacjenta od spodu. Oznacza to, że na kozetce leży pięść, zaś na niej znajduje się badane podudzie. Drugą ręką osoba badająca naciska (pionowo, w kierunku stołu) na dolną część uda. Powtarza ten ruch kilkukrotnie, obserwując w tym czasie to, co dzieje się z podudziem.
Test Lelli – interpretacja
Test Lelli można uznać za dodatni, gdy pięta pozostaje na miejscu włącznie z całym podudziem, co oznacza, że nie ma on tendencji do „odskakiwania” ku górze. Sugeruje to, że ciągłość więzadła krzyżowego przedniego jest naruszona, co wymaga dalszej diagnostyki. Z kolei o ujemnym wyniku testu mówimy wówczas, gdy pięta podczas naciskania na udo unosi się ku górze, co oznacza, że wspomniana ciągłość ACL jest zachowana.
Mówiąc nieco dokładniej, w przypadku częściowego lub całkowitego zerwania ACL dźwignia utworzona przez więzadło w celu zrównoważenia grawitacji jest osłabiona, co skutkowałoby przednim przesunięciem plateau kości piszczelowej w stosunku do kłykci kości udowej. W takim przypadku pięta pozostanie na stole, wskazując pozytywny wynik testu.
Ciekawostką jest, że w badaniu obejmującym 400 pacjentów z ostrymi lub przewlekłymi całkowitymi i niekompletnymi urazami więzadła krzyżowego przedniego oceniono czułość i swoistość testu Lelli na poziomie 100%, co czyni go doskonałym testem pod względem statystycznym.
Zobacz również: Stopnie uszkodzenia więzadeł.
Diagnostyka uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego
Jeśli test Lelli wyjdzie dodatnio, warto jeszcze wykonać inne testy funkcjonalne dedykowane więzadłom krzyżowym przednim. Są to m.in.:
- test szuflady przedniej – pacjent leży na plecach, kolano ma zgięte pod kątem 90°, stopa opiera się o podłoże. Fizjoterapeuta stabilizuje stopę pacjenta udem, obejmuje podudzie tuż pod kolanem i pociąga je ku sobie. Innymi słowy „wysuwa” piszczel podobnie, jak ma to miejsce podczas wysuwania szuflady w komodzie, stąd nazwa tego testu. Jest on dodatni, gdy kość piszczelowa rzeczywiście widocznie wysuwa się ku przodowi, bardziej niż w kończynie drugiej, co zawsze należy porównać. Może się bowiem okazać, że nadruchomość piszczeli jest dla danej osoby fizjologiczna. Wykonanie testu szuflady przedniej przedstawia poniższy film:
- test Lachmana – wykonanie jest bardzo podobne do testu poprzedniego. Pacjent leży na plecach, kolano ma zgięte pod kątem około 20–30°. Fizjoterapeuta jedną ręką stabilizuje udo tuż nad kolanem, natomiast drugą ręką chwyta podudzie tuż poniżej kolana. Następnie przesuwa piszczel do przodu względem uda, oceniając zakres ruchu i opór końcowy. Test jest dodatni, gdy obserwuje się nadmierne przesunięcie piszczeli, a opór jest „miękki”. Przebieg testu Lachmana możemy zobaczyć na poniższym filmie:
Bardzo ważnym, a wręcz niezbędnym i niezastąpionym elementem diagnostyki urazów stawu kolanowego jest rezonans magnetyczny. Ukazuje on z największą dokładnością więzadło krzyżowe przednie, łąkotki i wiele innych istotnych struktur wewnątrz kolana. Dla porównania USG nie dociera tak głęboko i nie jest w stanie ocenić ponad 95% urazów łąkotkowo-więzadłowych, zaś RTG pokazuje wyłącznie kości i powierzchnie stawowe. Na zdjęciu RTG nie widać żadnych tkanek miękkich. Dlatego u pacjentów po urazach lub testowanych funkcjonalnie zaleca się rezonans magnetyczny kolana.
Na poniższym badaniu obrazowym wykonanym rezonansem magnetycznym możemy zobaczyć uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL):
Polecane produkty:
|
Kwas hialuronowy na stawy i skórę
Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej... |
|
Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę
Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Thapa S.,Lamichhane A., Accuracy of Lelli Test For Anterior Cruciate Ligament Tear, Journal of Institute of Medicine Nepal, 37/2015.
- Ciborowski D., Testy kliniczne w fizjoterapii. Badanie narządu ruchu, Poznań 2021.
