Szukaj

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) pojawia się najczęściej u osób uprawiających sporty wymagające wykonywanie nagłych obrotów czy zmian kierunku ruchu. Statystyki wskazują, że ACL jest najczęściej kontuzjowaną strukturą stawu kolanowego.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

Więzadło krzyżowe przednie

Więzadło krzyżowe przednie (ACL) przebiega przez środek stawu kolanowego. Odchodzi szerokim pasmem od powierzchni wewnętrznej kłykcia bocznego kości udowej, natomiast kończy się w polu międzykłykciowym przednim kości piszczelowej. Więzadła krzyżowe są głównymi stabilizatorami stawu kolanowego w płaszczyźnie strzałkowej.

Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

Aby móc zdiagnozować uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego fizjoterapeuta może wykonać odpowiednie testy funkcjonalne.

Testy funkcjonalne

Wykorzystywane testy do zdiagnozowania uszkodzenia ACL to test szuflady przedniej lub test Lachmanna.

1. Test szuflady przedniej.

Pacjent leży na plecach, badana kończyna dolna zgięta w stawie kolanowym do 90 stopni, stopa leży płasko na kozetce. Fizjoterapeuta chwyta obiema dłońmi nasadę piszczeli tuż pod stawem kolanowym, a następnie pociąga goleń do przodu. Test jest pozytywny wtedy, kiedy goleń przesunie się o conajmniej 5 mm. Należy pamiętać, że test czasami wychodzi dodatni również przy uszkodzeniu więzadła krzyżowego tylnego. Poniżej pokazujemy jak wygląda test szuflady przedniej na przykładzie naszego pacjenta z Centrum Fizjoterapeuty.

2. Test Lachmanna.

Pacjent leży na plecach, kończyna dolna badana zgięta w stawie kolanowym do 15-30 stopni. Noga zrotowana na zewnątrz. Fizjoterapeuta stabilizuje udo, a drugą ręką przytrzymuje podudzie w okolicy szpary stawu kolanowego. Następnie pociąga goleń do przodu. Wynik pozytywny jest taki sam jak w przypadku poprzedniego testu. Poniżej przedstawiamy jak w praktyce wygląda test Lachmanna.

Leczenie

Rehabilitacja uzależniona jest między innymi od stopnia uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego. Wyróżnia się 3 stopnie:

I – stopień lekki: kontuzjowani poddawani są zwykle leczeniu zachowawczemu, bez konieczności wykonania operacji. Głównym celem leczenia jest wzmocnienie mięśni, które po uszkodzeniu ACL przejmują funkcję głównego stabilizatora.

II – stopień umiarkowany: znaczna ilość uszkodzonych włókien.

Patronite
Patronite

III – stopień ciężki: przerwanie włókien lub oderwanie więzadła od przyczepów kostnych.

Po uszkodzeniu stopnia II i III konieczna jest rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego.

Rehabilitacja po rekonstrukcji ACL

Rehabilitacja pooperacyjna jest bardzo długim i złożonym procesem. Celem jest między innymi uzyskanie pełnego zakresu wyprostu i zgięcia.

Na początku okolicę stawu kolanowego kończyny operowanej należy schładzać w celu zmniejszenia dolegliwości bólowych oraz likwidacji obrzęku pooperacyjnego. Dodatkowo można zastosować drenaż limfatyczny oraz zaaplikować kinesiotaping. W 2-3 dniu po operacji rozpoczyna się ćwiczenia bierne wyprostu stawu kolanowego oraz ćwiczenia izometryczne mięśni uda i podudzia. Można stosować bardzo delikatną mobilizację rzepki.

Po upływie około tygodnia pacjent powinien być w stanie wykonać wyprost w pełnym zakresie oraz zgięcie do 60 stopni. Można rozpoczynać naukę chodzenia przy pomocy kul. Bardzo pomocna jest na tym etapie fizykoterapia, a w szczególności elektrostymulacja. Ma ona na celu wzmocnienie mięśni i niedopuszczenie do zmniejszenia masy mięśniowej, a także siły izometrycznej (przede wszystkim mięśnia czworogłowego). Wraz ze stopniowym powrotem sprawności stawu kolanowego (około 2 tygodni po operacji), należy pogłębiać zgięcie do 120 stopni. Pomocny jest tutaj sprzęt ortopedyczny dobierany indywidualnie do pacjenta. Inne czynności fizjoterapeutyczne tego okresu:

  • dalsza krioterapia;
  • ćwiczenia samowspomagane;
  • ćwiczenia izometryczne mięśni uda i podudzia;
  • drenaż limfatyczny podudzia;
  • kinesiotaping;
  • wielokierunkowa mobilizacja rzepki;
  • stretching tylnej grupy uda i łydki;
  • ćwiczenia czynne.

W 3-4 tygodniu po operacji rozpoczyna się wprowadzanie różnorodnych zabiegów z dziedziny fizykoterapii. Zwykle są to:

Kontynuuje się także stretching i ćwiczenia izometryczne.

Po upływie około 7 tygodni możliwy jest powrót do aktywności sportowej. Zaleca się jazdę na rowerku stacjonarnym, bieg po równej i prostej nawierzchni, a także stepper czy wchodzenie po schodach. Między 9 a 11 tygodniem po operacji do planu rehabilitacji dołącza się ćwiczenia czynne z oporem. Pełny powrót do zdrowia następuje jednak między 6 a 9 miesiącem po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Tempo całej fizjoterapii zależy głównie od organizmu pacjenta.

Poniżej przedstawiamy jak wygląda rehabilitacja więzadła krzyżowego przedniego po rekonstrukcji na przykładzie naszych pacjentów z Centrum Fizjoterapeuty:

 



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
  2. Pawiłan M., Kałużny K., Kałużna A., Hagner W., Zukow W., Proceedings physiotherapy in damage to the anterior cruciate ligament, Journal of Education, Health and Sport, 2017.
Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Materiały znajdujące się na Portalu Fizjoterapeuty są chronione prawem autorskim. Zabrania się kopiowania w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej zgody autora.