Mięsień skroniowo-ciemieniowy (łac. musculus temporoparietalis) to niewielkich rozmiarów mięsień mimiczny zaliczany do grona zespołu mięśnia naczasznego (łac. musculus epicranius). Znajduje się na bocznej powierzchni czaszki, w okolicy skroniowo‑ciemieniowej. Jest cienki, płaski i słabo rozwinięty, anatomicznie zalicza się go do mięśni szczątkowych.
Mięsień skroniowo-ciemieniowy – anatomia
Omawiany mięsień należy do mięśni mimicznych głowy, wchodząc w skład zespołu mięśnia naczasznego. Znajduje się na bocznej powierzchni czaszki, w okolicy skroniowo ciemieniowej, tuż pod skórą. Ma swój początek w okolicy skroniowej, a dokładniej mówiąc w tkance podskórnej nad mięśniem skroniowym. Od tego miejsca włókna biegną ku górze i przyśrodkowo, aby zakończyć się w czepcu ścięgnistym.
Przyczepy można więc przedstawić następująco:
- przyczep początkowy (pp): okolica skroniowa, tkanka podskórna nad mięśniem skroniowym;
- przyczep końcowy (pk): czepiec ścięgnisty, który spaja ten mięsień z brzuścem czołowym i potylicznym mięśnia naczasznego.
Jak można więc zauważyć, dość ważną strukturą, z którą mięsień skroniowo-ciemieniowy bezpośrednio się łączy, jest czepiec ścięgnisty. Czepiec ścięgnisty to szerokie, płaskie rozcięgno umiejscowione na sklepieniu czaszki. Jest częścią zespołu mięśnia naczasznego i pełni istotną rolę w budowie oraz ruchomości skóry głowy. Można powiedzieć, że tworzy rozległą błonę ścięgnistą, która łączy brzusiec czołowy mięśnia potyliczno‑czołowego, brzusiec potyliczny tego samego mięśnia oraz mięsień skroniowo‑ciemieniowy. Jest mocno związany ze skórą głowy, ale luźno połączony z okostną, co umożliwia przesuwanie się skóry względem kości czaszki.
Mięsień skroniowo-ciemieniowy – czynność (funkcje)
Choć u człowieka mięsień ten jest słabo rozwinięty i ma znaczenie szczątkowe, pełni kilka ról. Po części odpowiada za napinanie czepca ścięgnistego oraz wspomaga działanie mięśnia potyliczno‑czołowego, stabilizując sklepienie czaszki. Umożliwia niewielkiej amplitudy ruchy skóry głowy, a także poruszanie małżowiną uszną – w niektórych przypadkach mięsień może lekko unosić lub przesuwać ucho. Jak wspomniano, w przypadku człowieka funkcja ta jest szczątkowa, jednak u wielu zwierząt bardziej rozwinięta.
Mięsień skroniowo-ciemieniowy – unerwienie
Unerwienie mięśnia skroniowo-ciemieniowego pochodzi z gałęzi nerwu twarzowego (łac. nervus facialis).
Mięsień skroniowo-ciemieniowy – unaczynienie
Za unaczynienie omawianego mięśnia odpowiada w największym stopniu tętnica skroniowa powierzchowna.
Polecane produkty:
|
Wałek igłowy – aplikator wieloigłowy
Wałek igłowy to aplikator przeznaczony do wykonywania masażu na różne części ciała. Wysoka efektywność znalazła zastosowanie w kompleksowej terapii różnych schorzeń, a także profilaktyce ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Sokołowska-Pituchowa J., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.
- Tomaszewska-Kumela P., Rozluźnienie mięśnia czołowego i czepca ścięgnistego a ból i biomechanika kręgosłupa, Kraków 2022.
