Częste oddawanie moczu

Częste oddawanie moczu (inaczej: częstomoczem) może dotyczyć zarówno dzieci, jak i osób dorosłych. Najczęściej jednak występuje u kobiet z osłabieniem mięśni dna miednicy oraz u mężczyzn z przerostem gruczołu krokowego (prostaty). Diagnostyką i leczeniem problemu zwykle zajmuje się lekarz urolog. W przypadku kobiet może to być ginekolog, zaś przy podłożu nerkowym nefrolog.

Częste oddawanie moczu – przyczyny

Częste oddawanie moczu może wiązać się zarówno z chorobami i problemami zdrowotnymi, jak i ze stylem życia, a raczej błędnymi nawykami w jego trakcie. W pierwszej grupie znaleźć można następujące przyczyny częstomoczu:

• infekcje układu moczowego (ZUM) – najczęstsza przyczyna, której towarzyszą objawy dodatkowe, z reguły takie jak pieczenie, ból, uczucie parcia na pęcherz moczowy, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego tuż po zakończonej mikcji;
• cukrzyca typu 1 i 2 – organizm próbuje pozbyć się nadmiaru glukozy przez mocz;
• choroby prostaty (u mężczyzn) – przerost gruczołu krokowego utrudnia opróżnianie pęcherza moczowego. To z kolei skutkuje koniecznością częstych wizyt w toalecie z powodu uczucia parcia na pęcherz oraz uczucia niepełnego jego opróżnienia;
• nadreaktywny pęcherz moczowy – nagłe, silne parcie na mocz, nawet przy małej ilości płynu;
• choroby neurologiczne – np. stwardnienie rozsiane, uszkodzenia rdzenia kręgowego;
• choroby weneryczne – mogą powodować podrażnienie cewki moczowej;
• reaktywne zapalenie stawów – również może objawiać się częstomoczem, jednak nie jest to klasyczny objaw chorób reumatycznych i ortopedycznych.

Natomiast przyczyny częstego oddawania moczu związane ze stylem życia i aspektami zewnętrznymi to przede wszystkim:

• spożycie dużej ilości płynów – w szczególności napojów moczopędnych (kawa, alkohol, herbata);
• przyjmowanie niektórych leków, np. moczopędnych (diuretyków) – częstych choćby w leczeniu nadciśnienia tętniczego;
• ciąża – rosnąca macica uciska pęcherz moczowy, co skutkuje koniecznością częstych wizyt w toalecie. Problem nasila się zwłaszcza w III trymestrze;
• stres i zaburzenia psychiczne – mogą wpływać na częstotliwość mikcji.

Nie zawsze częste oddawanie moczu jest więc patologią. W niektórych sytuacjach, np. u kobiet w ciąży, należy prowadzić zdrowy tryb życia, w razie konieczności uczęszczać na fizjoterapię uroginekologiczną oraz po prostu przeczekać ten okres.

Pęcherz nadreaktywny

Pęcherz nadreaktywny (OAB) to określenie jednostki chorobowej, na którą składają się następujące objawy: parcia naglące, z lub bez nietrzymania moczu, zazwyczaj ze zwiększoną częstością oddawania moczu w ciągu dnia oraz koniecznością oddawania moczu w nocy (nokturia). Schorzenie to dotyczy około 16% populacji kobiet i mężczyzn po 40. roku życia, a jego częstość wzrasta do 70-80% w przedziale wiekowym powyżej 80 lat. Częste oddawanie moczu bywa więc składową problemu, jakim jest pęcherz nadreaktywny.

Jak leczyć częste oddawanie moczu?

Podstawą leczenia częstego oddawania moczu jest terapia choroby przyczynowej. Jeśli więc mamy do czynienia z infekcją bakteryjną dróg moczowych, należy rozpocząć antybiotykoterapię, pić dużo wody i soków z żurawiny, dbać o higienę osobistą. Z kolei przy cukrzycy stosuje się dietę z niskim indeksem glikemicznym, zwraca uwagę na aktywny tryb życia oraz stosuje przepisane przez lekarza diabetologa leki.

Bez względu na przyczynę przy częstym oddawaniu moczu bardzo dobrze sprawdzi się wizyta u fizjoterapeuty uroginekologicznego (zwłaszcza jeśli podłożem jest osłabienie mięśni dna miednicy u kobiet, przebyty poród bądź przerost gruczołu krokowego u mężczyzn). Przy częstym oddawaniu moczu zaleca się również modyfikację nawyków, w tym ograniczenie spożycia płynów przed snem, unikanie kofeiny, alkoholu, napojów gazowanych, redukcję stresu i poprawa higieny snu. Warto również regularnie opróżniać pęcherz moczowy, lecz z pominięciem sikania na zapas.

Zobacz również: Moczenie nocne.

Częste oddawanie moczu – suplementacja

W przypadku częstego oddawania moczu warto wspomagać organizm naturalnymi suplementami diety, które wspierają zdrowie pęcherza moczowego, łagodzą podrażnienia i wzmacniają odporność, bez zwiększania produkcji moczu. Jednym z najczęściej polecanych składników jest D-mannoza, która pomaga ograniczać przyleganie niepożądanych bakterii do ścian dróg moczowych i wspiera komfort podczas oddawania moczu. Cennym wsparciem jest również żurawina, znana z korzystnego wpływu na zdrowie pęcherza oraz ochronę nabłonka układu moczowego.

Dobre efekty przynosi także suplementacja składnikami wzmacniającymi naturalną odporność i procesy regeneracyjne. Należą do nich algi takie jak Spirulina i Chlorella, które dostarczają witamin, minerałów i chlorofilu, pomagając organizmowi lepiej radzić sobie ze stanami podrażnienia. Z kolei Acerola, jako bardzo bogate źródło naturalnej witaminy C, wspiera ochronę tkanek i szybszą regenerację błon śluzowych.

Jeśli częste oddawanie moczu ma związek z przewlekłym podrażnieniem lub stanem zapalnym, pomocne mogą być kwasy tłuszczowe Omega 3, które wykazują naturalne działanie przeciwzapalne. Warto rozważyć także olej z czarnuszki, który wykazuje działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe, przez co wspiera odporność i działa kojąco na tkanki. Uzupełniająco znaczenie mają również cynk oraz selen, ponieważ pomagają w procesach regeneracyjnych i wzmacniają odporność organizmu.

Choć naturalna suplementacja może zdecydowanie pomóc w łagodzeniu objawów, nie zastępuje ona diagnostyki. Jeśli częste oddawanie moczu utrzymuje się dłużej, pojawia się ból lub dolegliwości nawracają, warto skonsultować się z lekarzem specjalistą, aby ustalić przyczynę problemu.

	Olej z czarnuszki siewnej w płynie Naturalny, nierafinowany, tłoczony na zimno olej otrzymywany z nasion czarnuszki siewnej pochodzących z ekologicznych upraw. Wykorzystuje się go przy różnego rodzaju problemach skórnych, alergiach, ... Zobacz więcej...
	Czarnuszka (Nigella Sativa) w kapsułkach Czarnuszka siewna to roślina, z której pozyskuje się olej o właściwościach potwierdzonych badaniami. W składzie zawiera m.in. niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT), czyli takie, których organizm nie jest w stanie sam wytwarzać i musimy dostarczać Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Rechberger T., Kulik-Rechberger B., Zaburzenia czynnościowe dolnych dróg moczowych – postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne w praktyce lekarza rodzinnego, Forum Medycyny Rodzinnej 2010, tom 4, nr 6, 397–407.
2. Zajączkowska M., Moulhee N., Zaburzenia oddawania moczu u dzieci z zakażeniem układu moczowego, Medycyna Ogólna, 14/2008.