Nietrzymanie moczu polega na jego niekontrolowanym wycieku z pęcherza moczowego. Zjawisko może mieć miejsce z wielu przyczyn. Istnieją różne podziały nietrzymania moczu. Jeden z nich wyróżnia następujące rodzaje: wysiłkowe, naglące i mieszane. Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest najczęstsze. To niekontrolowany wyciek moczu podczas wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej, co dzieje się w przypadku śmiechu, kichania lub wysiłku fizycznego. Naglące nietrzymanie moczu spowodowane jest utratą równowagi między mechanizmami hamującymi i pobudzającymi czynność mięśnia wypieracza. Szacuje się, że ten problem dotyczy aż około 5 milionów Polaków.
Nietrzymanie moczu – leczenie
Przed rehabilitacją przy nietrzymaniu moczu należy przeprowadzić z pacjentem wywiad, ponieważ istnieje kilka czynników, które mają znaczny wpływ na przebieg i efekt leczenia. Są to między innymi:
- styl życia;
- odpowiednia ilość czasu;
- relacje między fizjoterapeutą a pacjentem;
- motywacja i zdolność uczenia się;
- rodzaj nietrzymania moczu.
Leczenie opiera się przede wszystkim na ćwiczeniach mięśni Kegla (mięśni dna miednicy). Wzmocnienie mięśni odpowiedzialnych za niekontrolowany wyciek moczu jest podstawą całej rehabilitacji. Środkami pomocniczymi może być fizykoterapia, terapia behawioralna, a także masaż. Kobiety mogą również wykorzystać ciężarki dopochwowe po wcześniejszej konsultacji z lekarzem.
Ćwiczenia mięśni dna miednicy
Ćwiczenia mięśni dna miednicy mają na celu uzyskanie wzrostu objętości oraz zwiększenie siły włókien mięśniowych konkretnych mięśni. Trening polega na regularnym i (co niezwykle ważne) świadomym napinaniu, a następnie rozluźnianiu mięśni dna miednicy. Ćwiczenia powinny być wykonywane od 3 do 4 razy w tygodniu. Prawidłowy trening składa się z 3 serii po 8-12 powtórzeń. Napięcie maksymalne utrzymuje się przez 6-8 sekund, po czym następuje ich rozluźnienie. Efekty są widoczne po około miesiącu regularnych ćwiczeń.
Podczas wykonywania ćwiczeń należy zwracać uwagę na to czy pacjent nie uruchamia tłoczni brzusznej, co jest często powtarzanym błędem. Aby temu zapobiec, powinno się zapewnić mu stabilną i wygodną pozycję ciała. Inne ważne zasady treningu mięśni dna miednicy to:
- napięcie mięśni odbywa się podczas wydechu;
- zaleca się wykonywanie napięcia podczas sytuacji obciążeniowych (kaszel, kichanie, dźwiganie cięższych przedmiotów);
- w sytuacjach gdy pacjent nie potrafi napiąć wyłącznie mięśni dna miednicy, zaleca się wykonanie skurczu mięśni przypominającego „podciąganie” cewki moczowej do góry.
Fizykoterapia
Odgrywa znaczną rolę w leczeniu nietrzymania moczu. Pacjentom zaleca się przede wszystkim zabiegi z zakresu elektrolecznictwa.
TENS
Zabieg TENS pobudza nieaktywne do tej pory mięśnie dna miednicy, zwiększa ukrwienie tkanki mięśniowej oraz działa przeciwbólowo. Elektrody można układać według 3 różnych technik:
- przezpochwową;
- przezkroczową;
- przezodbytniczą.
Czas trwania zabiegu wynosi 15-20 minut.
Prądy Nemeca
Prądy Nemeca (prądy interferencyjne) wykazują podobne działanie jak TENS. Dwie elektrody umieszcza się tuż nad spojeniem łonowym, a dwie kolejne po obu stronach wewnętrznych ud. Dno miednicy musi znajdować się w obszarze skrzyżowania prądów. Częstotliwość powinna wynosić 25-50 Hz, a czas trwania zabiegu około 20 minut.
Masaż
Metodą pomocniczą w fizjoterapii bywa także masaż leczniczy. Powinien trwać pół godziny i być wykonywany przez 1,5 miesiąca, 3-4 razy w tygodniu. Jest to szczególny rodzaj masażu, ponieważ łączy się z jednoczesnym prowadzeniem ćwiczeń reedukacyjnych. Masaż normalizuje napięcie więzadeł okolicy pęcherza moczowego, przywraca prawidłową dystrybucję krwi żylnej i chłonki, a także poprawia funkcję zwieraczy.
Terapia behawioralna
Polega na oddawaniu moczu o ustalonych wcześniej porach, a nie w razie potrzeby. Celem terapii jest stopniowe wydłużanie czasu między mikcjami. Skuteczność terapii behawioralnej ocenia się na 90%. U mniej niż połowy pacjentów po kilku latach może dojść do nawrotu choroby, wówczas poleca się ponowne rozpoczęcie terapii.
Polecane produkty:
|
Probiotyki - naturalne kultury bakterii
Probiotyki bioalgi to żywe, naturalne i specjalnie wyselekcjonowane kultury bakterii, które uzupełniają dietę w składniki probiotyczne takie jak m.in. Lactobacillus Sporogenesis (Bacillus Coagulans), Lactobacillus Acidophilus, Bifidobacterium Bifidum ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Maria Borowicz A., Wieczorowska-Tobis K., Metody fizjoterapeutyczne w leczeniu nietrzymania moczu, Gerontologia Polska 2010.
