Kość miedniczna (łac. os coxae), zwana także miednicą, utworzona jest przez trzy, zrośnięte ze sobą kości:
Te trzy kości zrastają się ze sobą w środkowej części kości miednicznej.
Kość miedniczna (miednica) – budowa
Prawa i lewa kość miedniczna jest największą i najszerszą kością szkieletu. Ponadto pojedynczą kość można opisać jako szeroką, spłaszczoną i nieregularną. Składa się z 3 części, które dopiero u dorosłego tworzą jedną całość, ponieważ w dzieciństwie do okresu pokwitania są one od siebie wyraźnie oddzielone warstwą chrząstki. Wśród połączeń kości miednicznych znajduje się spojenie łonowe wraz ze stawami krzyżowo-biodrowymi oraz więzozrostami miednicy.
Kość biodrowa (os ilium)
Jest największą częścią kości miednicznej. Składa się z:
- trzonu kości biodrowej (corpus ossis ilii);
- talerza talerza kości biodrowej (ala ossis ilii).
Trzon kości biodrowej
Stanowi dolną, zgrubiałą część kości. W rezultacie wytwarza około 2/5 panewki. Na powierzchni wewnętrznej trzonu przyczepiają się górne włókna mięśnia zasłaniacza wewnętrznego. Z kolei na powierzchni zewnętrznej powyżej panewki część mięśnia prostego uda.
Talerz kości biodrowej
Wyróżniamy na nim powierzchnię pośladkową (zewnętrzną) oraz krzyżowo-miedniczną.
Powierzchnia pośladkowa – zaopatrzona jest w trzy kresy pośladkowe:
- tylną;
- przednią;
- dolną.
Kresy pośladkowe oddzielają przyczepy trzech mięśni pośladkowych.
Powierzchnia krzyżowo-miedniczna w części przedniej jest lekko wklęsła i tworzy dół biodrowy, a w okolicy tylnej powierzchnia uchowata służy do połączenia z kością krzyżową. Nieco powyżej znajduje się guzowatość biodrowa, która jest miejscem przyczepu więzadeł i mięśni.
Górny brzeg talerza biodrowego to grzebień biodrowy. Od przodu kończy się on kolcem biodrowym przednim górnym, a poniżej leży kolec biodrowy przedni dolny – do obu kolców przyczepiają się więzadła i mięśnie. Natomiast od strony tylnej grzebień zakończony jest kolcem biodrowym tylnym górnym, a poniżej znajduje się kolec biodrowy tylny dolny.
Kość łonowa (os pubis)
Budują ją:
- trzon kości łonowej (corpus ossis pubis);
- gałąź górnej kości łonowej (ramus superior ossis pubis);
- gałąź dolnej kości łonowej ramus inferior ossis pubis).
Trzon kości łonowej wytwarza 1/5 panewki. Ponadto od trzonu kości biodrowej oddziela go wyniosłość biodrowo-łonowa.
Gałąź górna kości łonowej kieruje się od trzonu do przodu i przyśrodkowo. Wyróżniamy na niej trzy powierzchnie:
- tylną
- górną
- dolną
oraz trzy brzegi:
- górny (ostry, tzw. grzebień kości łonowej, przyśrodkowo kończy się guzkiem łonowym);
- przedni (zaokrąglony);
- tylny (ostry, tzw. grzebień zasłonowy).
Gałąź górna po stronie przyśrodkowej kończy się powierzchnią spojeniową do połączenia z przeciwległą kością. Z kolei gałąź dolna kości łonowej jest spłaszczona i wąska. Następnie bez wyraźnej granicy przechodzi ona w gałąź kości kulszowej. To ważna struktura, gdyż stanowi miejsce przyczepu wielu mięśni.
Kość kulszowa (os ischii)
Zbudowana jest z:
- trzonu kości kulszowej (corpus ossis ischii);
- gałęzi kości kulszowej (ramus ossis ischii).
Trzon kości kulszowej od strony tylno-dolnej tworzy 2/5 panewki. Od dołu zakończony jest on guzem kulszowym – punkt podparcia ciała podczas siedzenia. Następnie w połowie trzonu ku tyłowi odchodzi kolec kulszowy, który oddziela wcięcie kulszowe większe (położone wyżej), od wcięcia kulszowego mniejszego (położone niżej). Do guza kulszowego, jak i do kolca kulszowego przyczepiają się mięśnie i więzadła.
Gałąź kości kulszowej biegnie od guza kulszowego do przodu i przyśrodkowo, przechodząc w gałąź dolną kości łonowej.
Otwór zasłonowy (foramen obturatum)
Ograniczony przez kość łonową i kość kulszową. Do jego ostrych brzegów przymocowuje się błona zasłonowa (membrana obturatoria).
Należy wiedzieć, że górno-boczny kąt otworu zasłonowego nie jest zamknięty przez błonę zasłonową. W efekcie tworzy on kanał zasłonowy, ograniczony bruzdą zasłonową i pasmami włókien wspomnianej błony. Przez kanał ten wychodzą z miednicy naczynia oraz nerwy tej samej nazwy.
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
Polecane produkty:
|
Plastry kinesiotaping
Taśmy Kinesio Tex Classic to oryginalne, japońskie plastry znane i cenione od lat przez fizjoterapeutów na całym świecie. Stworzone zostały i do tej pory nadzorowane są przez doktora Kenzo Kase. Taśmy te zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce Zobacz więcej... |
|
Plastry do kinesiotapingu
Zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce z bólem układu mięśniowo-nerwowego. Dodatkowo korzystnie wpływają na poprawę krążenia krwi oraz limfy, zapewniając przy tym wygodę podczas noszenia. Zobacz więcej... |
