Więzozrosty miednicy

Więzozrosty miednicy dzielą się na więzadła wzmacniające staw krzyżowo-biodrowy, więzadła łączące kość krzyżową z kością kulszową, błonę zasłonową oraz na więzadło pachwinowe. Wszystkie one pełnią niezwykle ważne funkcje.

Więzozrosty miednicy

Kości wchodzące w skład miednicy łączą się w jeden mocny i sprężysty pierścień kostny. W związku z tym wytwarzają one z tyłu dwa płaskie stawy krzyżowo-biodrowe oraz z przodu spojenie łonowe. Ponadto dochodzi do tego szereg połączeń więzozrostowych, które służą zarówno do wzmocnienia stawów, jak i zamknięcia otworów czy wcięć kości miednicznej.

Zobacz również: Połączenia kości.

Jak wspomniano na wstępie, w anatomii wyróżnia się 4 rodzaje połączeń miednicy.

Więzadła wzmacniające staw krzyżowo-biodrowy.

Do tej grupy należą:

• więzadło krzyżowo-biodrowe brzuszne (łac. ligamenta sacroiliaca ventralia) – to cienkie pasma łączące powierzchnię miedniczną bocznej części kości krzyżowej z przednim brzegiem powierzchni uchowatej kości biodrowej;
• więzadło krzyżowo-biodrowe grzbietowe (łac. ligamenta sacroiliaca dorsalia) przebiega po stronie tylnej stawu pomiędzy grzebieniami krzyżowymi, a kolcem biodrowym tylnym dolnym i kolcem biodrowym tylnym górnym;
• więzadło krzyżowo-biodrowe międzykostne (łac. ligamenta sacroiliaca interossea) wypełnia przestrzeń pomiędzy guzowatością krzyżową i guzowatością biodrową. W efekcie są to krótkie, mocne pasma, zrośnięte z więzadłami krzyżowo-biodrowymi grzbietowymi;
• więzadło biodrowo-lędźwiowe (łac. ligamentum iliolumbale) jest to mocne, płaskie pasmo włókniste przyczepiające się do wyrostków poprzecznych czwartego i piątego kręgu lędźwiowego oraz do powierzchni wewnętrznej talerza kości biodrowej i tylnej części grzebienia biodrowego.

Więzadła łączące kość krzyżową z kością kulszową

W drugiej grupie połączeń miednicy znajdują się tylko 2 więzadła i są to:

• więzadło krzyżowo-guzowe (łac. ligamentum sacrotuberale) przebiega od kolca biodrowego tylnego i kolca biodrowego tylnego dolnego, brzegu bocznego kości krzyżowej i dwóch górnych kręgów guzicznych (przebieg wachlarzowaty) do brzegu przyśrodkowego guza kulszowego. W górnej części więzadło krzyżowo-guzowe jest przeważnie ściśle połączone z więzadłami krzyżowo-biodrowymi grzbietowymi. Ponadto wąskie pasmo przebiega dalej poza przyczep na guzie kulszowym, tworząc tzw. wyrostek sierpowaty. W szczelinie między nim, a kością kulszową przebiegają nerw sromowy i naczynia sromowe wewnętrzne. Następnie, przez więzadło krzyżowo-guzowe przechodzą gałązki tętnicy pośladkowej dolnej, a na jego tylnej powierzchni przyczepia się mięsień pośladkowy wielki;
• więzadło krzyżowo-kolcowe (łac. ligamentum sacrospinale) rozpoczyna się na brzegu bocznym dolnej części kości krzyżowej i na górnych kręgach guzicznych i przebiega do kolca kulszowego. Z kolei wewnętrzna powierzchnia tego więzadła przylega do mięśnia guzicznego i wraz z kością guziczną oraz kolcem kulszowym współtworzy dno miednicy.

Dodatkowo więzadło krzyżowo-guzowe i więzadło krzyżowo-kolcowe zamykają miednicę i przekształcają wcięcia kulszowe w otwór kulszowy większy (łac. foramen ischiadicum major) i otwór kulszowy mniejszy (łac. foramen ischiadicum minor). To bardzo ważne struktury, ponieważ przez nie przechodzą mięśnie, naczynia i nerwy.

Zobacz również: Mięśnie dna miednicy.

Błona zasłonowa

Błona zasłonowa (łac. membrana obturatoria) to łącznotkankowa przegroda, która zamyka otwór zasłonowy i wraz z jego brzegami stanowi miejsce przyczepu mięśnia zasłaniacza zewnętrznego i mięśnia zasłaniacza wewnętrznego. Ponadto nie ogranicza ona całego otworu zasłonowego, gdyż jego górno-boczny kąt nie jest nią objęty. W efekcie powstaje kanał zasłonowy ograniczony bruzdą zasłonową i pasmami włókien błony zasłonowej.

Dodatkowo należy wspomnieć, że otwór zasłonowy posiada duże rozmiary i trójkątny lub owalny kształt, przy czym ograniczony jest on kością kulszową i kością łonową.

Więzadło pachwinowe

Więzadło pachwinowe (łac. ligamentum inguinale) jest mocnym, zaokrąglonym pasmem łącznotkankowym, które przebiega pomiędzy kolcem biodrowym przednim górnym, a guzkiem łonowym. Ponadto jest wyczuwalne palpacyjnie jako twarda listewka i widoczne z zewnątrz jako tzw. bruzda pachwinowa (łac. sulcus inguinalis).

Więzadło to utworzone jest przez włókna ścięgniste brzegu dolnego mięśnia skośnego zewnętrznego brzucha i mięśnia skośnego wewnętrznego brzucha. Do brzegu dolnego więzadła pachwinowego przyczepia się powięź szeroka uda. Z kolei od przyśrodkowego końca więzadła do grzebienia kości łonowej przebiegają rozbieżnie włókna, tworząc więzadło rozstępowe. W rezultacie więzadło pachwinowe wraz z brzegiem przednim miednicy ograniczają miejsce przejścia mięśni, nerwów i naczyń krwionośnych z jamy brzusznej do kończyny dolnej.

Zobacz również: Metoda PNF – miednica.

Bibliografia

1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.

	Plastry do kinesiotapingu Zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce z bólem układu mięśniowo-nerwowego. Dodatkowo korzystnie wpływają na poprawę krążenia krwi oraz limfy, zapewniając przy tym wygodę podczas noszenia. Zobacz więcej...
	Plastry kinesiotaping Taśmy Kinesio Tex Classic to oryginalne, japońskie plastry znane i cenione od lat przez fizjoterapeutów na całym świecie. Stworzone zostały i do tej pory nadzorowane są przez doktora Kenzo Kase. Taśmy te zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce Zobacz więcej...