Szukaj
Szukaj

Kość guziczna (kość ogonowa)

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Kość guziczna (os coccygis) zwana jest także kością ogonową – głównie ze względu na swoje umiejscowienie. Stanowi końcowy odcinek ludzkiego kręgosłupa. Dla wielu naukowców jest niezbitym dowodem świadczącym o ewolucji człowieka, ponieważ stanowi pozostałość po ogonie występującym u zwierząt i prawdopodobnie u naszych przodków. Rozwój ogona u człowieka zostaje zahamowany podczas rozwoju płodowego.

 

Kość guziczna – anatomia

Składa się z czterech bądź pięciu szczątkowych kręgów (ich liczba nie jest bowiem stała), z których zostały zachowane głównie trzony. Kość ma kształt zbliżony do trójkąta, którego podstawa zwraca się w kierunku kości krzyżowej, a wierzchołek stanowi zakończenie kręgosłupa. Podstawę tworzy powierzchnia górna pierwszego kręgu guzicznego, na którym rozróżniamy (oprócz trzonu) również szczątkowe wyrostki poprzeczne oraz wyrostki stawowe górne tworzące rożki guziczne. Rożki guziczne łączą się z odpowiednimi rożkami kości krzyżowej.

Dalsze kręgi mają kształt spłaszczonych bądź okrągłych kostek, stanowiących już tylko szczątkowe trzony kręgów. Niekiedy na kręgu drugim można spostrzec wyrostki poprzeczne, występujące w postaci niskich wzgórków położonych na powierzchniach bocznych kręgu.

Górna powierzchnia podstawy kości guzicznej łączy się chrząstkozrostem z wierzchołkiem kości krzyżowej. Również w ten sposób łączą się kręgi: pierwszy z drugim oraz drugi z trzecim. Na tym segmencie tego typu połączenia się kończą, ponieważ dalej są one skostniałe. Dodatkowo warto wspomnieć, że w późniejszym wieku wszystkie połączenia kręgów między sobą (jak również z kością krzyżową) zazwyczaj kostnieją. W efekcie dwa ostatnie kręgi wykazują tendencję do asymetrycznego zrastania się. W rezultacie kość guziczna może być wyraźnie skrzywiona w bok lub ku przodowi – zdecydowanie rzadziej do tyłu.

Za unerwienie w obrębie kości ogonowej odpowiada nerw guziczny, gdyż jego zakres unerwienia obejmuje:

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina
  • skórę okolicy guzicznej
  • mięsień gizuczny
  • tylną część mięśnia dźwigacza odbytu

Fizjologia

Kość guziczna nie pełni funkcji dźwigania ciężaru ciała jak inne elementy kręgosłupa. Jest z kolei podatna na wszelkie urazy, ulega osłabieniu lub nadwyrężeniom.

Skupiając się na funkcjach tej struktury można zauważyć, że stanowi ona przyczep więzadeł czy ścięgien. Dodatkowo wspiera korpus człowieka podczas przyjmowania pozycji siedzącej.

Ból, uszkodzenie kości ogonowej

W wyniku nieprawidłowego trybu życia bądź doznanego urazu może dość do jej osłabienia bądź uszkodzenia. Dolegliwości bólowe w obrębie kości guzicznej mogą także świadczyć o patologii mięśni, które przyczepiają się do jej powierzchni. W przypadku dysfunkcji tej kości jednym z częstszych objawów jest dyskomfort oraz ból w jej okolicy podczas wypróżniania się. Ból występuje najczęściej podczas:

  • stłuczenia, złamania bądź pęknięcia samej kości guzicznej – zwykle są to urazy poważne, a w zależności od ich zaawansowania dolegliwości bólowe odpowiednio się przedłużają i rośnie ich intensywność. Jeśli ból utrzymuje się co najmniej kilka dni można podejrzewać złamania w obrębie kości guzicznej, które zwykle zrasta się samoistnie. Proces powrotu do zdrowia wspomaga farmakoterapia przeciwbólowa oraz zabiegi fizykalne (np. magnetoterapia, ultradźwięki czy laseroterapia);
  • ciąży – przy czym bardziej narażone są kobiety, które w przeszłości doznały urazu w obrębie kręgosłupa czy dolnej części grzbietu. Niekiedy ból utrzymuje się nawet po porodzie, co może być związane z komplikacjami lub bardzo dużym parciem;
  • choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa, dyskopatii, rwy kulszowej.

Do grupy osób najbardziej narażonych na urazy tej kości zalicza się sportowców uprawiających zawodowo kolarstwo oraz chorych na osteoporozę. Częstą przyczyną schorzeń w obrębie kości są upadki w tył (w szczególności bezpośrednio na kość guziczną).

Bibliografia

  1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
  2. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom V, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.


Polecane produkty:

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *