Prądy interferencyjne (zwane również prądami Nemeca) to prący średniej częstotliwości modulowane w amplitudzie z małą częstotliwością. Powstają w efekcie interferencji w tkankach dwóch prądów przemiennych średniej częstotliwości o przebiegu sinusoidalnym, których częstotliwości niewiele się od siebie różnią. W fizjoterapii wykorzystuje się głównie prądy o częstotliwości około 4000 Hz, np. 3900 Hz i 4000 Hz.
Podstawy fizyczne
Interferencję uzyskuje się poprzez zastosowanie dwóch niezależnych obwodów zabiegowych z użyciem dwóch par elektrod umiejscowionych tak, aby zachodziła ona w głębi tkanek. Miejscem interferencji jest okolica procesu chorobowego.
W wyniku interferencji w głębi tkanek powstaje elektryczny bodziec leczniczy, którego częstotliwość występowania mieści się w granicach małej częstotliwości. Przykładowo, jeśli użyje się dwóch prądów o częstotliwościach różniących się o 100 Hz (np. 4100 Hz i 4000 Hz), powstanie bodziec modulowany o częstotliwości podstawowej 100 Hz. Bodziec ten nazywa się również wektorem interferencyjnym.
Prądy interferencyjne – działanie
Prądy interferencyjne wywołują istotne terapeutyczne działanie na ustrój człowieka. Do najważniejszych należą:
- działanie przeciwbólowe, ponieważ prądy podwyższają próg bólu;
- pobudzanie mięśni szkieletowych do skurczu;
- rozszerzanie naczyń krwionośnych i usprawnianie krążenia obwodowego;
- korzystny wpływ na autonomiczny układ nerwowy;
- usprawnianie procesów odżywczych i przemiany materii tkanek.
Dodatkowo prądy interferencyjne wytwarzają w głębi struktur tkankowych czynny biologicznie bodziec elektryczny małej częstotliwości, zwykle w granicach 0-100 Hz. Zaletą jest oddziaływanie na duże objętości tkanek oraz możliwość celowego oddziaływania prądu przy odpowiednim, właściwym ustawieniu elektrod.
Uznaje się, że w warunkach statycznego działania prąd o częstotliwości 100 Hz wywołuje silny efekt przeciwbólowy. Z kolei prąd o częstotliwości 50 Hz intensywnie pobudza mięśnie szkieletowe do skurczu.
Metodyka
Podstawą do wykonania zabiegu jest wiedza, jak wpływają na organizm człowieka konkretne częstotliwości prądu. W związku z tym:
- 0-10 Hz – wywołuje skurcz mięśni szkieletowych;
- 25-50 Hz – intensywnie pobudza mięśnie do skurczu i usprawnia krążenie obwodowe;
- 50-100 Hz – wywołuje efekt przeciwbólowy i usprawnia procesy odżywcze tkanek;
- 90-100 Hz – powoduje efekt przeciwbólowy i zmniejsza napięcie współczulnego układu nerwowego;
- 0-100 Hz – w pewien sposób sumuje efekty wymienionych wyżej działań.
Wykonując zabieg należy pamiętać o podstawowych zasadach metodycznych. Prądów interferencyjnych nie można stosować w okolicy serca i klatki piersiowej u osób z wszczepionym rozrusznikiem serca. Dodatkowo elektrody zabiegowe muszą być umieszczone w ten sposób, aby linie łączące środki każdej z 2 par elektrod krzyżowały się w okolicy umiejscowienia procesu chorobowego.
Podczas dawkowania należy uwzględnić osobniczą wrażliwość chorego, aby wyraźnie odczuwał prąd, jednak bez odczuć bólowych.
Czas trwania zabiegu wynosi średnio od 10 do 15 minut, w wyjątkowych sytuacjach czas ten można przedłużyć do 30 minut. Zabieg wykonuje się codziennie, należy unikać dłuższych przerw, ponieważ ważna jest regularność. Między 2-3 seriami zabiegów stosuje się 6-8 dniowe przerwy.
Wskazania
Wskazania do stosowania prądów interferencyjnych pokrywają się ze wskazaniami do zastosowania prądów małej częstotliwości. Do głównych wskazań można bowiem zaliczyć między innymi:
- nerwobóle;
- dyskopatię, bóle kręgosłupa;
- chorobę zwyrodnieniową stawów, reumatyzm tkanek miękkich, bóle stawów;
- stany pourazowe i pooperacyjne mięśni;
- skręcenia, zwichnięcia, złamania;
- rwę kulszową;
- ZZSK;
- mięśniobóle i naciągnięcia mięśni.
Przeciwwskazania
Przeciwwskazania do stosowania prądów interferencyjnych nie różnią się zasadniczo od przeciwwskazań ogólnych do stosowania elektroterapii. Należą do nich bowiem:
- uszkodzenia naskórka w miejscu przykładania elektrod;
- znaczne obrzęki, gruba tkanka tłuszczowa uniemożliwiająca efektywne działanie prądów;
- lokalne, ostre stany zapalne skóry i tkanki podskórnej;
- rany w okolicy pola terapeutycznego;
- choroby serca ze znaczną destabilizacją jego funkcji;
- zaburzenia psychiczne i utrudniony kontakt z pacjentem;
- stany po urazach z istniejącym ryzykiem krwawień czy nasileń wysięku;
- zapalenia żył, zagrażająca choroba zakrzepowa, owrzodzenia troficzne goleni, angiopatia cukrzycowa, miażdżyca zarostowa tętnic;
- nieustabilizowane zaburzenia gruczołów hormonalnych;
- stany zagrożenia nowotworowego i nowotwory przed upływem 5 lat od momentu wyleczenia;
- choroby reumatyczne w okresie zaostrzenia;
- ostre choroby infekcyjne, ostre choroby zapalne przewodu pokarmowego;
- nerwobóle nieznanego pochodzenia;
- ciąża;
- wszczepione na stałe do ciała urządzenia elektroniczne, obecność w ciele pacjenta ciał metalowych.
Bibliografia
- Mika T., Fizykoterapia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996.
- Kasprzak W., Mańkowska A., Fizykoterapia, medycyna uzdrowiskowa i SPA, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008.
Polecane produkty:
|
Kwas hialuronowy na stawy i skórę
Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej... |
|
Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę
Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej... |
