Szukaj
Szukaj

Kostniakomięsak

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Kostniakomięsak (inaczej: mięsak kościopochodny, łac. osteosarcoma) jest złośliwym, pierwotnym nowotworem tkanki kostnej. Dotyczy głównie dzieci i młodzieży, choć może występować także u pacjentów dorosłych. Nie należy do grona najczęściej występujących raków. Według Narodowego Instytutu Nowotworów szacuje się, że nowotwór kości i stawów dotyczy jedynie 0.2% nowych przypadków raka rocznie. Diagnostyką i leczeniem choroby zajmuje się lekarz onkolog.

Kostniakomięsak

Mięsaki kości – czym są?

Pod względem klinicznym mięsaki kości dzieli się na:

  • wrzecionowatokomórkowe – najczęściej występuje kostniakomięsak, dotyczący do 100 pacjentów rocznie na terenie Polski. Szczyt zachorowania na niego przypada na 2. i 3. dekadę życia. Innym rakiem tej grupy jest chrzęstniakomięsak, włókniakomięsak lub niezróżnicowany mięsak pleomorficzny;
  • drobnokomórkowe – np. mięsak Ewinga lub chrzęstniakomięsak mezenchymalny.

Mięsaki kości stanowią zróżnicowaną grupę nowotworów pochodzenia mezenchymalnego. Są bardzo poważnym stanem klinicznym, wymagającym rozpoczęcia natychmiastowego leczenia.

Kostniakomięsak – przyczyny

Przyczyny powstawania kostniakomięsaka wciąż nie są znane. Udało się jednak wyszczególnić czynniki ryzyka predysponujące do niego. Są to zwłaszcza:

  • predyspozycje genetyczne i dziedziczne – zespół Li-Fraumeniego, rodzinny siatkówczak, dziedziczne mnogie egzostozy, zespół Wernera itd.;
  • choroba Pageta dotycząca kości;
  • narażenie na promieniowanie jonizujące.

Ryzyko wystąpienia kostniakomięsaka jest zwiększone u dzieci i nastolatków z zespołem Downa.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Kostniakomięsak – objawy

Pierwszym objawem kostniakomięsaka jest z reguły ból, zazwyczaj silniejszy w nocy i stopniowo narastający w kolejnych miesiącach choroby. W późniejszym okresie może rozwinąć się guz i zniekształcenie zarysu kończyny, czemu towarzyszą zaburzenia czynności kończyny (w tym ograniczenie ruchomości najbliżej położonego stawu) oraz utrwalone przykurcze stawowe i patologiczne złamania kości w przypadkach miejscowego zaawansowania. Kostniakomięsak najczęściej lokalizuje się w okolicach przynasad kości długich – zwłaszcza w dystalnej części kości udowej (okolica stawu kolanowego) oraz proksymalnej część kości piszczelowej lub kości ramiennej.

Choć objawy dotyczące zajętej kości są standardem i niekiedy występują wyłącznie w tym obrębie, wraz z postępem choroby może dojść do wystąpienia objawów ogólnoustrojowych, takich jak złe samopoczucie, osłabienie, utrata masy ciała i wiele innych.

Diagnostyka kostniakomięsaka

W pierwszej kolejności u pacjenta wykonuje się RTG całej kości w dwóch projekcjach wraz z sąsiednim stawem. Ważna jest też jednak ocena miejscowego zaawansowania nowotworu poprzez określenie rozległości zmian w tkankach miękkich i zajęcia istoty zbitej oraz istoty gąbczastej kości. Dlatego standardem diagnostycznym jest również badanie rezonansu magnetycznego oraz tomografii komputerowej. Z kolei scyntygrafia kości umożliwia wykluczenie zmian w innych częściach układu kostnego. Uzupełnienie diagnostyki stanowi rozpoznanie histologiczne, ustalane się na podstawie badania tkankowego materiału z biopsji operacyjnej lub oligobiopsji.

Kostniakomięsak – leczenie

Celem leczenia jest przede wszystkim wycięcie przerzutów. Chirurgiczne leczenie oszczędzające musi zapewniać radykalne miejscowo wycięcie nowotworu, składa się z 3 elementów: wycięcia nowotworu, rekonstrukcji kostnej, pokrycia ubytku tkankami miękkimi. Nowotwór usuwa się wraz z obrzeżem całkowicie niezmienionych tkanek po wydzieleniu pęczków naczyniowo-nerwowych. Wraz z guzem należy usunąć bliznę po biopsji.

Leczenie kostniakomięsaka musi być kompleksowe, samo usunięcie raka to nie wszystko. Konieczne staje się dołączenie uzupełniającej CTH przed i po operacji. Mięsaki wrzecionowatokomórkowe, w tym kostniakomięsak, zazwyczaj wykazują oporność na napromienianie. Rokowanie pacjenta zależy od stopnia złośliwości histologicznej i odpowiedzi na wstępną CTH. Szacuje się, że ogólnie przeżycia 5-letnie wynoszą około 70% lub więcej pod warunkiem prawidłowego rozpoznania i leczenia.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Rutkowski P., Świtaj T., Koseła-Paterczyk H., Kotrych D., Goryń T., Mazurkiewicz T., Fijuth J., Grzesiakowska U., Borkowska A., Spałek M., Ryś J., Ługowska I., Raciborska A., Pieńkowski A., Szostakowski B., Dolecki K., Wągrodzki M., Grzesiakowska U., Mandat T., Chmielik E., Dedecjus M., Dragan S., Tchórzewska-Korba H., Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne u chorych na mięsaki kości – zalecenia ekspertów, Onkologia w Praktyce Klinicznej, 12/2022.
  2. Krzakowski M., Potemski P., Wysocki P., Onkologia kliniczna, Wydawnictwo Via Medica, Gdańsk 2023.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *