Szukaj
Szukaj

Sarkoidoza

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Sarkoidoza jest wielonarządową chorobą ziarniniakową o nieustalonej etiologii. Najczęściej zajmuje węzły chłonne wnęk, miąższ płucny, narząd wzroku oraz skórę. Dotyczy przede wszystkim osób młodych, między 20. a 40. rokiem życia, przy czym śmiertelność wynosi około 1-5%.

Sarkoidoza

Przyczyny

Mimo wielu wysiłków nie udało się ustalić czynnika etiologicznego dla sarkoidozy. Zauważono, że sarkoidoza częściej występuje u osób z grupą krwi A, zwłaszcza wśród członków rodzin w linii żeńskiej.

Uwagę należy zwrócić również na czynnik środowiskowy, a w szczególności na związki organiczne, nieorganiczne i zakaźne. Za udziałem czynnika zakaźnego przemawia przenoszenie procesu chorobowego w trakcie transplantacji narządowej. Ostatnie doniesienia wskazują na rozwój ziarniny sarkoidalnej po terapii interferonem gamma lub alfa zapalenia wątroby HCV i HCB.

Sarkoidoza często towarzyszy innym chorobom z autoagresji, np. przewlekłemu limfocytarnemu zapaleniu tarczycy Hashimoto, cukrzycy insulinozależnej typu 1 czy zespołowi wielogruczołowatości wielonarządowej.

Objawy

Sarkoidoza może przebiegać bezobjawowo albo objawowo, jako postać ostra lub przewlekła. Około 30% chorych wykazuje objawy ogólne, do których zaliczamy gorączkę, osłabienie, chudnięcie i poty nocne. Kolejna grupa objawów wynika już z zajęcia poszczególnych narządów.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Sarkoidoza układu oddechowego

W przebiegu sarkoidozy najczęściej dochodzi do zajęcia układu oddechowego. U ponad 90% chorych zmiany lokalizują się w miąższu płuc i w węzłach chłonnych wnęk płucnych. Chorzy skarżą się więc na duszności wysiłkowe, suchy kaszel, bóle w klatce piersiowej i pogorszenie tolerancji wysiłku. Zajęcie węzłów chłonnych może dodatkowo przebiegać ze zmianami skórnymi, gorączką czy obrzękami stawów.

Sarkoidoza węzłów chłonnych obwodowych

Objawia się powiększonymi węzłami chłonnymi, zwłaszcza w dołach nad- i podobojczykowych, które stanowią najczęstszy materiał diagnostyczny. Powiększeniu mogą także ulec węzły chłonne w jamie brzusznej.

Pozostałe typy sarkoidozy

  • wątroby i/lub śledziony – oba organy zajęte są w około 50-80% przypadków, jednak rzadko dochodzi do ich niewydolności czy do objawów nadciśnienia wrotnego;
  • skóry i/lub błon śluzowych – w naszej szerokości geograficznej obejmuje przede wszystkim rumień guzowaty. Może również pojawiać się w bliznach pooperacyjnych i w tatuażach;
  • ślinianek i gruczołów łzowych – sarkoidozę ślinianek określa się jako zespół Heerfordta czy zespół suchego oka;
  • kostno-stawowa – kości i stawy zajęte są w 39% przypadków. Ziarnina najczęściej rozwija się w paliczkach dalszych rąk i stóp, kościach śródręcza, nadgarstka czy śródstopia. Może jednak zajmować także kręgosłup, kości czaszki lub przegrody nosa;
  • ośrodkowego układu nerwowego – występuje objawowo tylko w 10% przypadków. Może objawiać się jako guzy lub limfocytarne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych z uszkodzeniem nerwów czaszkowych;
  • serca – ziarnina sarkoidalna lokalizuje się częściej w ścianie lewej komory serca i z czasem prowadzi do niewydolności krążenia;
  • układu płciowego i mięśni – w przypadku zajęcia mięśni może wywoływać miopatie czy zapalenie mięśni z charakterystycznym podwyższeniem surowiczej kinazy fosfokreatyninowej i patologicznymi zmianami w USG.

Sarkoidoza – diagnostyka i leczenie

Diagnozę opiera się na łączności obrazu klinicznego z obrazem radiologicznym. W pierwszej kolejności należy wykluczyć gruźlicę ze względu na podobny przebieg kliniczny. Choroba ma różne oblicza, zatem każdy pacjent musi być traktowany indywidualnie.

Chorzy z rozpoznaną sarkoidozą układu oddechowego bez dolegliwości znajdują się pod stałą obserwacją i kontrolą radiologiczną w poradniach chorób płuc. Leczeni są tylko pacjenci z dolegliwościami, bądź Ci, u których doszło do rozwoju ziarniny sarkoidalnej w innych narządach poza układem oddechowym.

Dotychczasowa terapia obejmuje farmakoterapię (leki immunosupresyjne i biologiczne) oraz fizjoterapię celem poprawy jakości życia chorego.

Bibliografia

  1. Stefański M., Stefańska M., Bruliński K., Etiologia, patogeneza i diagnostyka sarkoidozy – przegląd piśmiennictwa, Medycyna Rodzinna, 19/2016.
  2. Kempisty A., Sarkoidoza, Postępy Nauk Medycznych, 4/2011.
  3. Dubaniewicz A., Sarkoidoza – choroba o wielu twarzach, Forum Medycyny Rodzinnej, 1/2009.


Polecane produkty:

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *