Gruźlica

Gruźlica (łac. tuberculosis) stanowi chorobę zakaźną wywoływaną przez bakterię jaką jest prątek gruźlicy. Bakteria ta została wykryta w 1882 roku przez Roberta Kocha. Prątki gruźlicy mogą atakować wszystkie narządy i układy organizmu, jednak najczęściej choroba dotyczy płuc.

Gruźlica – przyczyny

Jak wspomniano we wstępie, gruźlicę wywołują bakterie tlenowe Mycobacterium tuberculosis. Choroba szerzy się wśród ludzi ze względu na jej zakaźność. Bakterie przenoszą się drogą kropelkową, czyli np. poprzez kichanie, kaszel, odkrztuszanie czy nawet głośny śmiech. Należy wiedzieć, że zarazić można się gruźlicą płuc, co nie jest możliwe w przypadku pozapłucnej postaci choroby. Gruźlicą płuc można zarazić się od chorego będącego aktualnie w stanie prątkowania. Szacuje się, że 1 nieleczony prątkujący chory jest w stanie zarazić około 10-15 innych osób w ciągu jednego roku.

Znacznie rzadziej do zakażenia może dojść na drodze pokarmowej np. w efekcie spożycia mleka pochodzącego od zakażonych krów. W Polsce ta droga zakażenia praktycznie nie występuje, ponieważ mleko poddaje się pasteryzacji.

Gruźlica – objawy

Gruźlica płuc objawia się między innymi:

• odkrztuszaniem wydzieliny;
• nocnymi potami;
• utratą masy ciała i brakiem apetytu;
• kaszlem, który utrzymuje się przynajmniej 3 tygodnie;
• stanami podgorączkowymi;
• ogólnym osłabieniem organizmu i zwiększeniem męczliwości;
• krwiopluciem;
• dusznościami i bólem w klatce piersiowej;
• bolesnością ruchową.

Objawy choroby mogą mieć charakter ogólny, ale mogą również dotyczyć określonego narządu, który został zajęty.

Gruźlica pozapłucna

Jak wspomniano wcześniej, najczęściej gruźlica przybiera postać płucną, jednak może atakować także inne narządy, np.:

• nerki;
• śledzionę;
• wątrobę;
• jelito cienkie i jelito grube;
• kości;
• stawy;
• układ nerwowy.

Najcięższą z postaci gruźlicy pozapłucnej jest zdecydowanie gruźlicze zapalenie błon surowiczych. W przypadku łagodniejszego przebiegu zajmuje opłucną.

Z kolei najczęściej występująca postać zajmuje układ moczowo-płciowy. Początkowy okres gruźlicy nerek często przebiega bezobjawowo, dlatego chory z powodu braku rozpoznania nie podejmuje leczenia. To z kolei prowadzi do rozwoju martwicy serowatej, wapnienia i zniszczenia miąższu nerek, a to powoduje niewydolność nerek.

Wszystkie postacie gruźlicy pozapłucnej występują zwłaszcza u pacjentów wykazujących z różnych powodów obniżoną odporność. Przyczyną tego stanu może być np. zakażenie wirusem HIV, przebyte przeszczepy i zażywanie leków immunosupresyjnych.

Rozpoznanie gruźlicy

Gruźlicę diagnozuje się na podstawie testu skórnego nazywanego próbą tuberkulinową Mantoux. Umożliwia on zdiagnozowanie gruźlicy już po około 3-4 dniach. Dodatkowo często wykonuje się badanie rentgenowskie płuc. Na podstawie zdjęcia szacuje się wszelkie odstępstwa od normy w strukturze płuc.

Gruźlica – leczenie

Gruźlicę można współcześnie w pełni wyleczyć bez skutków ubocznych dla zdrowia, jednak konieczne jest jej wczesne wykrycie. Nieleczona choroba może doprowadzić nawet do śmierci. Leczenie polega przede wszystkim na odizolowaniu chorego od zdrowych osób. Pacjent może znajdować się na zamkniętym oddziale szpitalnym lub przebywać w domu przez 2-3 tygodnie (tyle wynosi okres prątkowania i zakażania innych). Podczas izolacji choremu podaje się leki przeciwprątkowe.

Pierwsza faza leczenia farmaceutycznego trwa około 2 miesięcy i obejmuje stosowanie 3-4 rodzajów leków. Już pod koniec tej fazy zlikwidowane zostają niemal wszystkie bakterie. Druga faza polega na przyjmowaniu zazwyczaj 2 rodzajów leków, które eliminują pozostałe, trudne do usunięcia bakterie.

Całkowity okres leczenia może trwać nawet do pół roku i dłużej. Wszystko uzależnione jest od zaawansowania choroby w momencie jej rozpoznania i od zajętych narządów. Należy wiedzieć, że kuracja nie może zostać przerwana. To niezwykle ważne, ponieważ w przypadku przerwania stosowania leków bakterie mogą się uodpornić, co znacznie pogorszy sytuację pacjenta. Leki należy brać nawet wówczas, gdy pacjent czuje się już dobrze.

Gruźlica – szczepienie

Skutecznym sposobem zapobiegania gruźlicy wśród małych dzieci jest poddanie ich szczepieniom ochronnym w pierwszej dobie życia. Szczepienie chroni przed wystąpieniem gruźlicy płuc, prosówkowej oraz gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, jednak nie chroni przed wystąpieniem tych postaci choroby w życiu dorosłym. Sugeruje się, że czas trwania ochrony po szczepieniu w okresie noworodkowym wynosi średnio 15-20 lat.

	Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu Spirulina i Chlorella to naturalny produkt, który dostarcza witaminy, minerały, a także inne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania składniki odżywcze. Dodatkowo skutecznie wspomaga oczyszczanie organizmu, regulację metabolizmu i wzmacnianie układu … Zobacz więcej...
	Chlorella z rozerwaną ścianą komórkową Chlorella to alga słodkowodna, która wspomaga naturalne procesy organizmu w oczyszczaniu z toksyn. Oprócz witamin i minerałów, zawiera m.in. CGF (czynnik wzrostu Chlorelli), który przyspiesza regenerację tkanek, podział i wzrost komórek. Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Włodarczyk M., Rudnicka W., Druszczyńska M., Gruźlica – zapomniana choroba, o której warto pamiętać, Problemy Nauk Biologicznych, 2/2017.
2. Rymkiewicz E., Milaniuk S., Rękas-Wójcik A., Dzida G., Mosiewicz J., Gruźlica pozapłucna – problem interdyscyplinarny, Forum Medycyny Rodzinnej, 1/2016.