Bark zamrożony (zarostowe zapalenie torebki stawowej)

Bark zamrożony (zarostowe zapalenie toreblki stawowej – łac. capsulitis adhesiva)

– to bolesne ograniczenie ruchów czynnych jak również biernych w stawie ramiennym we wszystkich płaszczyznach. Może również dojść do całkowitej utraty ruchów w tym stawie. W zamrożonym barku dochodzi do zmniejszenia objętości torebki stawowej, a także rozwijają się zrosty pasm tkankowych w obrębie stawu.
Schorzenie to występuje u około 2% populacji. Najczęściej dotyka ludzi w wieku 40 – 60 lat, pojawia się częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Objawy zamrożonego barku

Bark zmrożony rozwija się bardzo powoli w trzech etapach. Każdy z nich może trwać kilka miesięcy.

Etap zamrażania – każdy ruch powoduje ból barku, a zakres ruchu zaczyna być ograniczany.

Etap zamrożony – ból może zacząć się zmniejszać w czasie tego etapu. Jednak ramię staje się sztywniejsze, a próba wykonania ruchu staje się trudniejsza.

Etap rozmrażania – zakres ruchu zaczyna się poprawiać.

U niektórych ludzi, ból może nasilać się w nocy, co prowadzi czasami nawet do zaburzenia snu.

Przyczyny zamrożonego barku

Kości, więzadła i ścięgna, które tworzą bark zamknięte są w torebce zbudowanej z tkanki łącznej. Zamrożony bark zaczyna występować podczas gdy w torebce dochodzi zgęstnienia i zostaje ona uciskana co prowadzi do ograniczenia ruch.

Lekarze nie są do końca pewni dlaczego tak się dzieje. Najbardziej prawdopodobne jest, że objawy mogą pojawić się u osób chorych na cukrzycę lub tych, którzy niedawno przeszli złamanie czy unieruchomienie ramienia przez długi okres.

Czynniki ryzyka

Niektóre czynniki mogą zwiększyć ryzyko występowania zamrożonego barku. Są to m.in.:

Wiek i płeć

Osoby w przedziale od 40 roku życia i starsi, a zwłaszcza kobiety, bardziej są narażone na pojawienie się zamrożonego barku.

Nieruchomość lub zmniejszona ruchomość

Ludzie, u których wystąpiło już unieruchomienie lub ograniczona sprawność ruchowa w barku są bardziej narażeni na ryzyko rozwoju zamrożonego barku. Bezruch może być wynikiem działania wielu czynników takich jak np.:

– uszkodzenie stożka rotatorów;
– złamania;
– uderzenia;
– po leczeniu chirurgicznym.

Choroby układowe

Ludzie, u których pojawiają się pewne choroby są bardziej narażone na rozwój zamrożonego barku. Choroby, które mogą zwiększać ryzyko to:

– cukrzyca;
– nadczynność tarczycy;
– niedoczynność tarczycy;
– choroby sercowo-naczyniowe;
– gruźlica;
– choroba Parkinsona.

O co może zapytać lekarz w trakcie wizyty?

Kiedy zaczęły się objawy?
Czy są jakieś ruchy, czynności, które pogarszają objawy lub zwiększają ból?
Czy kiedykolwiek miałeś uszkodzony bark? Jeśli tak, to w jaki sposób?
Czy masz cukrzycę lub inne choroby zwiększające ryzyko wystąpienia zamrożonego barku?
Czy miałeś ostatnio operacje lub okres, w którym ruchy barku były ograniczone?

Diagnostyka i testy

Podczas badania fizykalnego lekarz może poprosić, aby poruszać się w określony sposób w celu sprawdzenia kiedy występuje ból i aby ocenić zakres ruchu (aktywny zakres ruchu). Lekarz może następnie poprosić o rozluźnienie mięśni, podczas gdy będzie on samemu poruszał Twoją kończyną (bierny zakres ruchu). Badanie barku dotyczy zarówno czynnego i biernego zakresu ruchu.

Lekarz może zalecić badania obrazowe takie jak promieniowanie rentgenowskie lub rezonans magnetyczny, aby wykluczyć inne czynniki.

Leczenie zamrożonego barku

Leczenie zamrożonego barku polega w większości na opanowaniu bólu i zachowaniu jak największego zakresu ruchu w stawach jak to możliwe.

Leki

Leki przeciwbólowe, takie jak aspiryna czy ibuprofen (i tym podobne), mogą pomóc zmniejszyć ból i stan zapalny związany z zamrożonym barkiem. W niektórych przypadkach lekarz może przepisać silniejsze leki przeciwzapalne i uśmierzające ból.

Fizjoterapia

Fizjoterapeuta może nauczyć odpowiednich ćwiczeń, aby odzyskać jak największą ruchomość w barku. Twoje zadanie będzie polegać na regularnym wykonywaniu tych ćwiczeń. Jest to ważne, aby zakres ruchu był na najwyższym poziomie.

Zabiegi chirurgiczne i inne

Większość przypadków z zamrożonym barkiem najlepiej jest leczyć nieinwazyjnie. Jednak gdy objawy utrzymują się dłużej niż 12-18 miesięcy lekarz może zalecić:

– zastrzyki steroidowe. Wstrzykiwanie kortykosteroidów do stawu barkowego może pomóc zmniejszyć ból i poprawić jego ruchomość, zwłaszcza w początkowej fazie.

– ostrzykiwania stawu. Wstrzykiwanie sterylnej wody do torebki stawowej może pomóc rozciągnąć tkanki i ułatwić przemieszczanie się struktur stawowych.

– manipulacja ramienia. W tej sytuacji otrzymasz znieczulenie ogólne, więc będziesz nieprzytomny i nie będziesz czuł bólu. Lekarz w tym czasie przesuwa bark w różnych kierunkach, aby pomóc rozluźnić uciśnięte tkanki.

Operacja. Operacja barku jest rzadka, ale jeśli nic innego nie pomogło, lekarz może zalecić operację usunięcia blizny i powstałych zrostów z wnętrza barku. Tego rodzaju operacje lekarze wykonują z dużą precyzją przy pomocy rurowych instrumentów wprowadzonych przez małe nacięcia wokół stawu (artroskopowo).

	Plastry Kinesio Tex Gold Finger Print zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce z bólem układu mięśniowo-nerwowego. Dodatkowo korzystnie wpływają na poprawę krążenia krwi oraz limfy, zapewniając przy tym wygodę podczas noszenia. Zobacz więcej...
	Plastry Kinesio Tex Classic Taśmy Kinesio Tex Classic to oryginalne, japońskie plastry znane i cenione od lat przez fizjoterapeutów na całym świecie. Stworzone zostały i do tej pory nadzorowane są przez doktora Kenzo Kase. Taśmy te zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce Zobacz więcej...

Aktualizacja: 11 października 2015