Rotatory wewnętrzne barku to grupa mięśni, których jedną z funkcji jest rotowanie ramienia do wewnątrz. Pełnią one jednak wiele innych istotnych funkcji. Należą do różnych grup mięśniowych – zarówno obręczy barkowej, jak i mięśni klatki piersiowej czy mięśni grzbietu. Ich znajomość jest niezwykle ważna nie tylko wśród przedstawicieli zawodów medycznych, ale również u osób aktywnych fizycznie.
Mięsień podłopatkowy
Mięsień podłopatkowy (łac. musculus subscapularis) to szeroki i płaski mięsień o trójkątnym kształcie, na którym bardzo często znaleźć można bolesne punkty spustowe. Posiada następujące przyczepy:
- przyczep początkowy (pp): powierzchnia żebrowa łopatki, powięź podłopatkowa;
- przyczep końcowy (pk): guzek mniejszy kości ramiennej.
Mięsień podłopatkowy rotuje ramię wewnętrznie, a także uczestniczy w jego przywodzeniu, jednocześnie napinając torebkę stawową. Za jego unerwienie odpowiadają nerwy podłopatkowe (C5-C7).
Mięsień najszerszy grzbietu
Mięsień najszerszy grzbietu jest cienkim, szerokim i płaskim mięśniem. Pokrywa dolną okolicę grzbietu, a także częściowo boczną część klatki piersiowej. Posiada przyczepy:
- przyczep początkowy (pp): IX-XII żebro, dolny kąt łopatki, grzebień biodrowy, 6 dolnych kręgów piersiowych, 5 kręgów lędźwiowych;
- przyczep końcowy (pk): grzebień guzka mniejszego kości ramiennej.
Przy ustalonym kręgosłupie mięsień najszerszy grzbietu opuszcza podniesione ramię, przywodzi je do tyłu i obraca do wewnątrz. Przy ustalonych ramionach mięśnie obu stron działają jako dźwigacze dolnych żeber, a więc są pomocniczymi mięśniami wdechowymi. To ważny mięsień posturalny, odpowiadający za stabilizację gorsetu mięśniowego w centrum ciała. Unerwia go nerw piersiowo-grzbietowy (C6-C8).
Mięsień obły większy
Mięsień obły większy (łac. musculus teres major) jest spłaszczony, czworokątny i bardzo silny, o następujących przyczepach:
- przyczep początkowy (pp): powierzchnia grzbietowa dolnego kąta łopatki;
- przyczep końcowy (pk): grzebień guzka mniejszego kości ramiennej.
Mięsień obły większy opuszcza podniesione ramię, jest więc antagonistą mięśnia naramiennego. Dodatkowo przywodzi ramię do tyłu, co obserwuje się np. podczas zapinania biustonosza lub drapania się po łopatce, a także rotuje je wewnętrznie. Jest unerwiony przez nerwy podłopatkowe (C5-C7).
Mięsień piersiowy większy
Mięsień piersiowy wiekszy (łac. musculus pectoralis major) znajduje się na przedniej powierzchni klatki piersiowej. Jest duży i szeroki, mniej więcej o trójkątnym kształcie. Posiada przyczepy w następujących miejscach:
- przyczep początkowy (pp): połowa obojczyka, powierzchnia przednia mostka, chrząstki żeber prawdziwych, blaszka przednia pochewki mięśnia prostego brzucha;
- przyczep końcowy (pk): grzebień guzka większego kości ramiennej.
Skurcz wszystkich części mięśnia piersiowego większego pociąga łopatkę do przodu, opuszcza podniesione ramię oraz rotuje je wewnętrznie. To najsilniejszy mięsień opuszczający i przywodzący ramię. Za jego unerwienie odpowiada nerw piersiowy przyśrodkowy i nerw piersiowy boczny (C5-Th1).
Mięsień naramienny
Mięsień naramienny (łac. musculus deltoideus) to największy i najbardziej powierzchowny mięsień okolicy barku, mający następujące przyczepy:
- przyczep początkowy (pp): koniec barkowy obojczyka, wyrostek barkowy łopatki, dolny brzeg grzebienia łopatki;
- przyczep końcowy (pk): guzowatość naramienna kości ramiennej.
Część barkowa mięśnia naramiennego odwodzi kończynę górną do linii nieprzekraczającej poziomu. Powyżej poziomu kość ramienna styka się z wyrostkiem barkowym, który ten ruch zatrzymuje. Aby możliwe było dalsze odwiedzenie, muszą włączyć się stawy obojczyka. Część obojczykowa mięśnia naramiennego odpowiada natomiast za rotację wewnętrzną, zaś część grzebieniowa za rotację zewnętrzną. Unerwienie mięśnia pochodzi od nerwu pachowego (C5-C6).
Mięsień kruczo-ramienny
Mięsień kruczo-ramienny (łac. musculus coracobrachialis) należy do grupy przedniej mięśni ramienia. Jest w niej najmniejszy i leży w górnej oraz przyśrodkowej części ramienia. Posiada następujące przyczepy:
- przyczep początkowy (pp): wyrostek kruczy łopatki;
- przyczep końcowy (pk): ½ długości kości ramiennej.
Mięsień kruczo-ramienny podnosi (zgina) i przywodzi ramię, obraca je nieco do wewnątrz lub na zewnątrz, w zależności od położenia ramienia, starając się sprowadzić je do położenia wyjściowego. Za jego unerwienie odpowiada nerw mięśniowo-skórny (C5-C7).
Mięsień zębaty przedni
Mięsień zębaty przedni (łac. musculus serratus anterior) jest jednym z największych mięśni w ludzkim ciele, choć ze względu na swoje ukryte położenie nie robi większego wrażenia. Jego przyczepy prezentują się następująco:
- przyczep początkowy (pp): 9 górnych żeber;
- przyczep końcowy (pk): brzeg przyśrodkowy łopatki.
Część górna mięśnia zębatego przedniego pociąga staw ramienny do przodu w kierunku przeciwnym niż część środkowa mięśnia czworobocznego. Część dolna jest natomiast najsilniejsza, odpowiada za pociąganie barku ku dołowi oraz obracanie łopatki w taki sposób, aby odwodzić ramię ponad poziom. Bierze udział także w rotacji wewnętrznej ramienia. Unerwia go nerw piersiowy długi (C5-C8).
Mięsień piersiowy mniejszy
Mięsień piersiowy mniejszy (łac. musculus pectoralis minor) znajduje się pod mięśniem piersiowym większym na klatce piersiowej. Jego przyczepy są następujące:
- przyczep początkowy (pp): od II (lub III) do V żebra kostnego;
- przyczep końcowy (pk): wyrostek kruczy łopatki.
Czynność mięśnia piersiowego mniejszego rotująca wewnętrznie jest stosunkowo niewielka, lecz nie można jej pomijać. Mięsień ten dodatkowo obniża obręcz kończyny górnej, uczestniczy w ruchach łopatki oraz jest pomocniczym mięśniem wdechowym. Unerwia go nerw piersiowy przyśrodkowy i nerw piersiowy boczny (C5-Th1).
Polecane produkty:
|
Mata z kolcami
Mata z kolcami została wykonana z materiałów wytrzymałych i odpornych, a zarazem bezpiecznych. Regularnie stosowana w domowym zaciszu, niweluje liczne dolegliwości bólowe. Zobacz więcej... |
|
Mata do akupresury (mata z igłami)
Mata do akupresury posiada specjalne igły. Ma działanie terapeutyczne i wykorzystywana jest na różne okolice ciała w celu zmniejszenia bólów, regulacji napięcia mięśniowego i wielu innych schorzeń. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom 1, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Szpinda M., Anatomia prawidłowa człowieka tom 1-4. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2022.
