Szukaj

Kości kończyny dolnej

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Kości kończyny dolnej (łac. ossa membri inferioris) można podzielić na 3 grupy, czyli:

  • kości obręczy kończyny dolnej;
  • kości górnej części kończyny dolnej (uda);
  • kości goleni;
  • kości stopy.

Wszystkie kości pełnią bardzo ważne funkcje, stanowiąc przyczepy dla wielu mięśni, a także umożliwiając przemieszczanie się.

 

Kości obręczy kończyny dolnej

Obręcz kończyny dolnej obustronnie składa się z kości miednicznej. Każda kość miedniczna składa się z 3 części, które dopiero u dorosłego człowieka tworzą jedną całość. W dzieciństwie do okresu pokwitania są od siebie wyraźnie oddzielone warstwą chrząstki. Są to:

  • kość biodrowa (łac. os ilium);
  • kość łonowa (łac. os pubis);
  • kość kulszowa (łac. os ischii).

O ile obręcz kończyny górnej jest zbudowana z dwóch części – łopatki i obojczyka, które przylegają do kośćca tułowia i tylko z przodu łączą się obustronnie z rękojeścią mostka, o tyle obie kości miedniczne obejmują szkielet osiowy i wraz z kością krzyżową tworzą silny pierścień kostny, czyli miednicę.

Kość krzyżowa i obie kości miedniczne łączą się w jeden, mocny i sprężysty pierścień kostny. Wytwarzają one z tyłu dwa stawy płaskie – stawy krzyżowo-biodrowe, natomiast z przodu – spojenie łonowe. Pierścień kostny włącza się między kręgi ruchome kręgosłupa, które dźwiga wraz z masą całego ciała.

Kości części górnej kończyny dolnej

Można tutaj wyróżnić kość udową, a także rzepkę, która wchodzi w skład stawu kolanowego.

Kość udowa

Kość udowa jest najdłuższą i jednocześnie najmocniejszą kością całego organizmu. Jej położenie w pionowej postawie ciała jest nieco skośne, ponieważ górne końce obu kości, łącząc się z panewkami miednicy, są od siebie bardziej oddalone niż końce dolne. Stopień odchylenia od pionu jest osobniczo bardzo zmienny i większy u kobiet niż u mężczyzn, ze względu na stosunkowo większą szerokość kobiecej miednicy.

Rzepka

Rzepka chroni staw kolanowy od przodu, a poza tym zwiększa działanie mięśnia czworogłowego uda, kierując ścięgno tego mięśnia pod większym kątem do przyczepu na kości piszczelowej. To spłaszczona, trójkątna kość o zaokrąglonych brzegach.

Kości goleni

W skład kośćca goleni wchodzą dwie długie kości: kość piszczelowa (łac. tibia) oraz kość strzałkowa (łac. fibula).

Obie kości łączą się ze sobą zarówno końcem bliższym, jak i dalszym. Podobnie do kości przedramienia ograniczają one szeroką przestrzeń międzykostną goleni. Piszczel jest znacznie silniej zbudowana niż strzałka i to właśnie ona stanowi słup oporowy, który dźwiga masę ciała. Dodatkowo, tylko ona łączy się z kością udową.

tubapay
tubapay

Porównując do kości przedramienia, kość piszczelowa odpowiada kości promieniowej, natomiast kość strzałkowa kości łokciowej.

Zobacz również: Kości kończyny górnej.

Kości stopy

Do kości stopy można zaliczyć kości stępu (łac. ossa tarsi), kości śródstopia (łac. ossa metatarsalia) oraz kości palców stopy (łac. ossa digitorum pedis).

Stęp

W skład stępu wchodzi siedem kości:

  • kość skokowa (łac. talus) – jest druga pod względem wielkości i zajmuje środkową oraz górną część stępu. Ku górze dźwiga na sobie kość piszczelową, z kolei ku dołowi spoczywa na kości piętowej;
  • kość piętowa (łac. calcaneus) – stanowi największą kość stępu. Służy do przenoszenia masy ciała na podłoże oraz jako ramię dźwigni dla mięśni łydki. Znajduje się pod kością skokową, sięga jednak znacznie dalej ku tyłowi;
  • kość łódkowata (łac. naviculare) – znajduje się po stronie przyśrodkowej stępy między kością skokową, a kośćmi klinowatymi;
  • 3 kości klinowate (łac. cuneiformia) – kość przyśrodkowa, kość pośrednia i kość boczna. Leżą do przodu od kości łódkowatej i jak nazwa wskazuje posiadają klinowaty kształt;
  • kość sześcienna (łac. cuoideum) – leży do przodu od kości piętowej, na bocznym brzegu stępu.

Zobacz również: Dodatkowa kość łódkowata.

Śródstopie

W skład śródstopia wchodzi 5 kości długich o niewielkich rozmiarach. Na każdej z nich można odróżnić podstawę, trzon i głowę.

Głowa łączy się stawowo z kośćmi odpowiednich palców stopy.

I kość śródstopia (stanowiąca podstawę palucha) jest najkrótsza oraz znacznie grubsza od pozostałych, natomiast II jest najdłuższa. Następne są stopniowo coraz krótsze.

Palce stopy

Kości palców stopy pod względem liczby, położenia i kształtu odpowiadają kościom palców ręki, również układ otworów i kanałów odżywczych jest identyczny. Oba paliczki wielkiego palca stopy (palucha) są krótkie, ale grube i bardziej masywne w stosunku do pozostałych. Dzięki temu paluch stanowi najsilniejszą podporę stopy.

Warto także wspomnieć, że na palcu V paliczek środkowy i dalszy są bardzo często ze sobą zrośnięte.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Materiały znajdujące się na Portalu Fizjoterapeuty są chronione prawem autorskim. Zabrania się kopiowania w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej zgody autora.