HGB (hemoglobina) to parametr określany podczas badania morfologicznego, odnoszący się do stężenia hemoglobiny w badanej próbce krwi. Hemoglobina z kolei jest bardzo ważną cząsteczką białka zlokalizowaną w krwinkach czerwonych (erytrocyty) i odpowiedzialną za transport cząsteczek tlenu z płuc do wszystkich komórek organizmu.
Badanie HGB
HGB określa się na podstawie próbki krwi pobranej z żyły łokciowej. To podstawowy parametr morfologii, zaleca się wykonywanie tego badania raz w roku w celach profilaktycznych. Istnieją również dodatkowe wskazania do oceny stężenia hemoglobiny, takie jak:
- problemy z pamięcią i koncentracją;
- przewlekłe zmęczenie i osłabienie;
- nadmierna senność;
- obfite miesiączki u kobiet;
- nawracające infekcje;
- podejrzenie anemii;
- nadmierne wypadanie włosów;
- kołatanie serca;
- utrata lub brak apetytu;
- bladość skóry lub jej szary, niezdrowy odcień;
- zawroty głowy;
- silne bóle głowy;
- zaburzenia widzenia.
Badanie morfologiczne powinni wykonywać także palacze, ponieważ dym tytoniowy w dużym stopniu przyczynia się do pogorszenia parametrów krwi i może wywoływać poważne, zagrażające życiu choroby.
Zobacz również: MCV.
Przygotowanie do badania HGB
Do punktu pobrań należy przyjść z samego rana na czczo, wiele placówek zaleca stawienie się najpóźniej do godziny 10 rano. Przynajmniej 8 godzin wcześniej należy powstrzymać się od jedzenia i picia oraz aktywności fizycznej. Przez 2-3 dni wcześniej należy powstrzymać się od palenia papierosów i picia alkoholu.
HGB – normy
Normy HGB zależą głównie od płci:
- kobiety – 7,4-9,9 mmol/l (12-16 g/dl);
- mężczyźni – 8,0-11,0 mmol/l (13-18 g/dl).
W przypadku kobiet ciężarnych zakres referencyjny spada do 6,9-8,8 mmol/l (11-14 g/dl) co wciąż jest fizjologią. Inne wartości prawidłowe będą także dotyczyć dzieci i seniorów:
- noworodki – 17-22 g/dl;
- dzieci w 1. miesiącu życia – 11-15 g/dl;
- starsze dzieci – 11-13 g/dl;
- seniorzy (kobiety) – 11,7-13,8 g/dl;
- seniorzy (mężczyźni) – 12,4-14,9 g/dl.
Zakresy wartości prawidłowych mogą nieznacznie różnić się między poszczególnymi laboratoriami. Interpretacji zawsze dokonuje lekarz, odnosząc się jednocześnie do innych badanych parametrów morfologii.
HGB podwyższone
Podwyższone stężenie hemoglobiny pojawia się u osób zamieszkujących tereny wysokogórskie, co ma związek z mniejszą dostępnością tlenu w takich miejscach, a także u palaczy. Może również wskazywać na przewlekłe niedotlenienie oraz choroby płuc, takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc. HGB podwyższone bywa konsekwencją wrodzonych chorób serca, w przebiegu których część słabo utlenowanej krwi żylnej dostaje się do lewej komory serca z pominięciem płuc. Nieco rzadziej wysoki wynik HGB wskazuje na zaburzenia w zakresie produkcji i czynności erytrocytów, a także zbyt dużą produkcję erytropoetyny, co może mieć miejsce w nowotworach szpiku kostnego, np. przy czerwienicy prawdziwej.
HGB niskie
Najczęściej niski poziom hemoglobiny spowodowany jest niedokrwistością, np. z niedoboru żelaza, a także nadmierną utratą hemoglobiny, zwłaszcza w przebiegu chorób utrudniających jej produkcję. Do możliwych przyczyn niskiego HGB zaliczamy między innymi:
- choroby nerek;
- anemię sierpowatą;
- przewlekłe choroby zapalne, w tym choroby autoimmunologiczne;
- niedobory pokarmowe, zwłaszcza żelaza, witaminy B12 i kwasu foliowego;
- zaburzenia pracy szpiku kostnego;
- niektóre nowotwory.
Przyczyną bywa również nadmierna utrata krwi, co może mieć miejsce podczas obfitych miesiączek u kobiet, silnych krwawień z fizjologicznych otworów ciała lub krwawień z przewodu pokarmowego.
Polecane produkty:
|
Spirulina + Żelazo - wsparcie dla hemoglobiny
Spirulina + Żelazo od bioalgi jest 100% naturalnym, roślinnym źródłem żelaza. Jest bardzo dobrze przyswajalne przez organizm człowieka, dzięki czemu uzupełnia niedobory żelaza, ale również innych, ważnych składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
- Brunzel N., Kemona H., Mantur M., Diagnostyka laboratoryjna moczu i innych płynów ustrojowych, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2016.
