Szukaj
Szukaj

Odwapnienie kości

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Odwapnienie kości to stan, w którym w tkance kostnej brakuje jonów wapnia, co prowadzi do jej stopniowej demineralizacji. Zjawisko bardzo często występuje w przebiegu osteoporozy i osteopenii. Prowadzi do osłabienia i zwiększenia kruchości kości, a więc wiąże się z większym ryzykiem patologicznych złamań. Diagnostyką i leczeniem odwapnienia kości zajmuje się najczęściej lekarz ortopeda lub lekarz reumatolog.

Odwapnienie kości

Masa i kondycja kości – fizjologia

Szczytowa masa kostna (największa masa szkieletu) zależy od czynników genetycznych, hormonalnych i środowiskowych (głównie poziom aktywności fizycznej oraz dieta). Mimo tego wyjątkowo istotny do wytworzenia prawidłowej masy kostnej jest okres dojrzewania. Po jego zakończeniu następuje jedynie niewielki przyrost masy kostnej, natomiast po ukończeniu 30. roku życia następuje powolny spadek gęstości kości, średnio o 0,7% na rok. U kobiet po okresie menopauzy tempo rocznej utraty tkanki kostnej może w niektórych kościach sięgać aż aż 50%, co znacznie zwiększa ryzyko patologicznych złamań i wskazuje na postępującą osteoporozę. Dzieje się tak, ponieważ miejsce ma spory niedobór estrogenów, wskutek czego w kościach przeważają procesy resorpcji.

Odwapnienie kości

Odwapnienie kości to inaczej proces spadku i niedoboru zawartości wapnia w tkance kostnej. Rozpoczyna się w okolicach 30. roku życia, dlatego w tym wieku szczególną uwagę należy poświęcić regularnej aktywności fizycznej oraz zdrowej, zbilansowanej diecie bogatej w wapń, białko, kolagen, cynk oraz witaminę D. W okolicach 30. roku życia obniża się również aktywność enzymów, które biorą udział w metabolizmie witaminy D, zaś ilość wapnia we krwi spada rocznie o około 1% swojej masy.

Konsekwencje odwapnienia kości

Wskutek odwapnienia kości stają się one kruche i porowate, a więc znacznie bardziej podatne na złamania, nawet przy niewielkim urazie czy upadku z małej wysokości. Postępująca demineralizacja kości nie powoduje wprawdzie dolegliwości bólowych, jednak w starszym wieku można zauważyć charakterystyczny dla niej objaw, jakim jest stopniowe obniżanie się wzrostu. Właśnie ze względu na odwapnienie kości starsi ludzie tracą swój normalny wzrost i/lub stają się nieco przygarbieni.

Odwapnienie kości – badania

W diagnostyce osteoporozy i osteopenii największe znaczenie ma badanie gęstości kości, a więc badanie densytometryczne. Stanowi odmianę badania radiologicznego, podczas którego lekarz ocenia pochłanianie niewielkiej dawki promieniowania RTG przez kościec. Zazwyczaj badaniu poddaje się okolice najbardziej narażone na patologiczne złamania, takie jak kręgosłup czy szyjka kości udowej. Na podstawie badania densytometrycznego możemy ocenić:

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina
  • wskaźnik T – różnicę między gęstością kości badanej, a średnią wartością szczytowej gęstości kości u osoby w wieku 30 lat. Im bardziej ujemna wartość wskaźnika T, tym większe ryzyko złamania;
  • wskaźnik Z – różnicę między gęstością kości badanej, a średnią gęstością kości osób w tym samym wieku co pacjent.

Zobacz również: Densytometr.

Uzupełnieniem diagnostyki są badania rentgenowskie, tomografia komputerowa (służy bardziej do oceny powikłań niż samej kondycji tkanki kostnej) oraz badania biochemiczne. Warto wykonać pomiar stężenia wapnia, witaminy D, TSH, kortyzolu, a także kreatyniny.

Odwapnienie kości – leczenie

Aby w jak największym stopniu obniżyć negatywne konsekwencje odwapnienia kości, należy:

  • rozpocząć suplementację witaminy D, witaminy K2, kolagenu, kwasu hialuronowego oraz wapnia;
  • wprowadzić do swojej diety nabiał oraz produkty bogate w cynk, wapń i białko;
  • regularnie uprawiać aktywność fizyczną dobraną do własnych możliwości i preferencji;
  • unikać sportów kontaktowych i niebezpiecznych, dbać o bezpieczeństwo w domu i w miejscu pracy (np. nie biegać po oblodzonych lub mokrych nawierzchniach, uważać podczas schodzenia po schodach itd.);
  • pić przynajmniej 1,5 l wody dziennie;
  • zrezygnować z używek takich jak papierosy czy alkohol;
  • zadbać o regularną masę ciała, ponieważ nadwaga i otyłość znacznie zwiększają ryzyko złamań i obciążają szkielet.

Wszelkie choroby ogólnoustrojowe (np. niedoczynność tarczycy czy nadczynność tarczycy) należy leczyć, dążąc do uzyskania ich stabilności. W tym celu należy skonsultować się z lekarzem specjalistą zajmującym się leczeniem danej choroby (w przypadku problemów z tarczycą endokrynolog).



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Silverthorn D., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2019.
  2. Bertrandt J., Kłos A., Szymańska W., Ocena stanu uwapnienia kośćca studentów wybranych szkół wyższych, Problemy Higieny i Epidemiologii, 1/2013.
  3. Janiszewska M., Kulik T., Dziedzic M., Żołnierczuk-Kieliszek D., Barańska A., Osteoporoza jako problem społeczny – patogeneza, objawy i czynniki ryzyka osteoporozy pomenopauzalnej, Problemy Higieny i Epidemiologii, 1/2015.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *