Splot ramienny

Splot ramienny (łac. plexus brachialis) jest siecią włókien nerwowych, które przebiegają od rdzenia kręgowego przez szyję (trójkąt boczny) i pachę do ramienia. Anatomicznie wyróżniamy część nadobojczykową (w trójkącie łopatkowo-obojczykowym)  i podobojczykową (w jamie pachowej) splotu ramiennego.

Splot ramienny – budowa

Tworzą go gałęzie przednie nerwów rdzeniowych szyjnych od C₅ do C₈ i pierwszy nerw segmentu piersiowego (Th₁). Z tych pięciu korzeni tuż przed wejściem do jamy pachowej powstają trzy pnie splotu ramiennego nazwane od swojej pozycji anatomicznej. Są to:

• pień górny (łac. truncus superior) – połączenie korzeni C₅ i C_6;
• pień środkowy (łac. truncus medialis) – kontynuacja korzenia C_7;
• pień dolny (łac. truncus inferior) – połączenie korzeni C₈ i Th₁ .

Każdy z trzech pni rozdziela się na gałąź przednią i tylną. Następnie gałęzie łączą się w pęczki:

• pęczek tylny (łac. fasciculus posterior) – z połączenia gałęzi tylnych wszystkich trzech pni;
• pęczek środkowy (łac. fasciculus lateralis) – z gałęzi przednich pnia górnego i środkowego;
• pęczek przyśrodkowy (łac. fasciculus medialis) – kontynuacja gałęzi przedniej pnia dolnego.

Ze splotu ramiennego wychodzi wiele gałęzi, które unerwiają klatkę piersiową i kończynę górną. Wyróżniamy gałęzie krótkie oraz gałęzie długie.

Nerwy krótkie

Część nadobojczykowa obejmuje:

• nerw grzbietowy łopatki (łac. nervus dorsalis scapulae) – unerwia mięsień równoległoboczny większy i mniejszy;
• nerw nadłopatkowy (łac. nervus suprascapularis) – unerwia ruchowo mięsień nadgrzebieniowy i mięsień podgrzebieniowy, czuciowo staw ramienny i staw barkowo-obojczykowy;
• nerw podobojczykowy (łac. nervus subclavicularis) – unerwia mięsień podobojczykowy;
• nerw piersiowy długi (łac. nervus pectoralis longus) – unerwia mięsień zębaty przedni.

Z kolei część podobojczykowa:

• nerwy piersiowe przednie (łac. nervi pectorales anteriores) – unerwiają mięśnie piersiowe;
• nerwy podłopatkowe (łac. nervi subscapulares) – unerwiają mięsień podłopatkowy i często mięsień obły większy;
• nerw piersiowo-grzbietowy (łac. nervus thoracodorsalis) – unerwia mięsień najszerszy grzbietu;
• nerw pachowy (łac. nervus axillaris) – gałęzie mięśniowe unerwiają mięsień obły mniejszy i mięsień naramienny, gałęzie stawowe staw ramienny, gałąź międzyguzkowa nasadę bliższą kości ramiennej, gałąź skórna;
• nerw skórny boczny ramienia (łac. nervus cutaneus brachii lateralis) unerwia skórę nad częścią boczną i tylną mięśnia naramiennego.

Nerwy długie

W splocie ramiennym znajdują się również:

• nerw mięśniowo-skórny (łac. nervus musculocutaneus) – unerwia przednią grupę mięśni ramienia, skórę bocznej części przedramienia (nerw skórny boczny przedramienia) i częściowo staw łokciowy;
• nerw pośrodkowy (łac. nervus medianus) – unerwia mięśnie zginacze przedramienia z wyjątkiem mięśnia zginacza łokciowego nadgarstka i części przyśrodkowej mięśnia zginacza głębokiego palców. Gałęzie skórne zaopatrują dłoniową powierzchnię ręki wraz z paliczkami palców I, II, III i połowę IV;
• nerw łokciowy (łac. nervus ulnaris) – unerwia mięsień zginacz łokciowy nadgarstka oraz część łokciową zginacza głębokiego palców, mięśnie środkowe ręki, mięsień kłębika palca V i niektóre mięśnie kłębu kciuka. Gałęzie skórne zaopatrują przyśrodkową część ręki (do linii połowy palca IV od strony dłoniowej, po stronie grzbietowej wraz z częścią palca III);
• nerw promieniowy (łac. nervus radialis) – unerwia tylne mięśnie ramienia oraz grupę boczną i tylną mięśni przedramienia, skórnie – tylną powierzchnię ramienia i przedramienia wraz z grzbietową powierzchnią ręki i palec II od strony przyśrodkowej;
• nerw skórny przyśrodkowy ramienia (łac. nervus cutaneus brachii medialis) – unerwia skórę przyśrodkowej strony ramienia i dołu pachowego;
• nerw skórny przyśrodkowy przedramienia (łac. nervus cutaneus antebrachii medialis) – unerwia skórę przyśrodkowej (łokciowej) strony przedramienia i częściowo dalszego końca ramienia po stronie przedniej.

Igły do akupunktury Wysokiej jakości igły do akupunktury zostały zaprojektowane z myślą o pacjencie. Posiadają one krótką prowadnicę i niesamowitą ostrość, co pozwala na przeprowadzenie bardzo bezpiecznego zabiegu, a zarazem mniej bolesnego. Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom V, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
2. Sokołowska-Pituchowa J., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.