Szukaj
Szukaj

Chłoniaki

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Chłoniaki stanowią do 5% wszystkich nowotworów złośliwych w kraju. To nowotwory węzłów chłonnych. Szacuje się, że zachorowania wśród mężczyzn są częstsze niż wśród kobiet, przy czym ryzyko rozwoju chłoniaka rośnie wraz z wiekiem, choć są wyjątki od tej reguły.

 

Przyczyny

Nie określono jednoznacznej przyczyny rozwoju chłoniaka, jednak określono wiele czynników ryzyka, które się do tego w znacznym stopniu przyczyniają. Istotną rolę w rozwoju chłoniaków odgrywają czynniki środowiskowe, w tym głównie przewlekły kontakt z substancjami chemicznymi takimi jak pestycydy, herbicydy lub rozpuszczalniki organiczne. Dlatego zwiększone ryzyko choroby występuje w niektórych zawodach, np. wśród pracowników przemysłu chemicznego czy gumowego. Ryzyko powstania chłoniaka rośnie także w przypadku wcześniej przebytej radioterapii lub chemioterapii.

Kolejnym czynnikiem ryzyka są niedobory odporności – zarówno wrodzone, jak i nabyte. Niedobory odporności wiążą się również z chorobami autoimmunologicznymi, zatem ryzyko chłoniaka rośnie u chorych na zespół Sjogrena lub toczeń rumieniowaty układowy.

Ważną rolę w patogenezie wielu chłoniaków odgrywają aberracje chromosomalne, zazwyczaj swoiste dla poszczególnych typów chłoniaka. Są to głównie translokacje, których wynikiem są przegrupowania onkogenów lub ich fragmentów w rejon łańcuchów lekkich i ciężkich immunoglobulin.

Klasyfikacja chłoniaków

Z medycznego punktu widzenia chłoniaki dzieli się na 3 grupy w zależności od ich przebiegu. Są to chłoniaki o:

  • powolnym przebiegu – m.in. przewlekła białaczka limfatyczna z komórek B, chłoniak grudkowy, chłoniak z komórek płaszcza, chłoniak strefy brzeżnej. Mają one wieloletni przebieg, a przeżycie pacjenta jest stosunkowo długie, ponieważ wynosi średnio 10 lat;
  • agresywnym przebiegu – m.in. rozlany chłoniak wielkokomórkowy linii B (najczęstszy wśród chłoniaków), obwodowy chłoniak T-komórkowy. Cechują się szybkim tempem wzrostu z tendencją do lokalizowania się w krytycznych miejscach, np. w jamie brzusznej czy układzie nerwowym. Między innymi ze względu na wtórną oporność leczenia średni czas przeżycia pacjenta wynosi około 4 lat;
  • bardzo agresywnym przebiegu – m.in. chłoniaki limfoblastyczne. To bardzo złośliwe nowotwory o burzliwym przebiegu. W przypadku braku podjęcia leczenia powodują śmierć już w ciągu kilku tygodni. Bardzo szybko zajmują śródpiersie, ośrodkowy układ nerwowy oraz szpik kostny. Najczęściej występują u dzieci i młodych dorosłych.

Istnieje jeszcze klasyfikacja Światowej Organizacji Zdrowia obowiązująca od 2000 roku, która obejmuje podział chłoniaków na nowotwory komórek linii B oraz komórek linii T i NK.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Objawy chłoniaka

Objawy ogólne chłoniaka obejmują:

  • gorączkę;
  • spadek masy ciała;
  • poty nocne;
  • osłabienie i nadmierną męczliwość.

Mogą występować we wszystkich stadiach zaawansowania choroby i we wszystkich typach histologicznych. Pozostałe objawy zależą od przebiegu chłoniaka (z powyższej klasyfikacji).

Niski stopień złośliwości chłoniaka – objawy

W rezultacie chłoniaki o niskim stopniu złośliwości objawiają się zazwyczaj niebolesnym, powoli postępującym powiększeniem się węzłów chłonnych. Objawy ogólne występują tutaj stosunkowo rzadko, a jeśli już to pokrywają się z końcową fazą choroby. U około 40% chorych występuje splenomegalia.

Agresywne chłoniaki – objawy

Chłoniaki agresywne mają bardzo zróżnicowany obraz kliniczny. U większości chorych stwierdza się powiększenie węzłów chłonnych. Ponadto mogą objąć przewód pokarmowy, szpik kostny, skórę czy tarczycę.

Bardzo agresywne chłoniaki – objawy

Z kolei chłoniaki bardzo agresywne najczęściej zajmują górne śródpiersie i mózg. Jedna z odmian agresywnego chłoniaka (chłoniak Burkitta) obejmuje jamę brzuszną prowadząc do niedrożności jelit.

Chłoniak – leczenie

Podstawową metodą leczniczą chłoniaków nieziarniczych jest chemioterapia. Całą terapia jest jednak uzależniona od wieku pacjenta, umiejscowienia oraz rodzaju chłoniaka, a także liczby lokalizacji pozawęzłowych. Może obejmować radioterapię czy terapię celowaną.

Bibliografia

  1. Warzocha K., Lech-Marańda E., Diagnostyka i leczenie chłoniaków nieziarniczych, Postępy Nauk Medycznych, 7/2011.
  2. Kordoka R., Onkologia, Wydawnictwo Via Medica, Gdańsk 2007.


Polecane produkty:

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *