Histeria to ogólne pojęcie stosowane w odniesieniu do pewnych typów zaburzeń, zwykle nagłego ataku destabilizacji emocjonalnej. Taka osoba doświadcza załamania nastroju, silnego jego wahania oraz napadu płaczu lub złości. Histeria może wystąpić u każdego człowieka, jeśli zostanie on poddany odpowiednio silnym bodźcom. Jeśli jednak pojawia się regularnie warto odwiedzić psychoterapeutę lub psychiatrę.
Przyczyny histerii
Znanym badaczem pojęcia „histeria” był Zygmunt Freud, który powiązał je z zaburzeniami psychicznymi. Zgodnie ze współczesną klasyfikacją ICD-10 wyróżnia się 2 rodzaje zaburzeń:
- F44 – zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) – zaburzenia przebiegające z utratą normalnej integracji między wspomnieniami, a tożsamością pacjenta. Histeria pojawia się wskutek nagłego, silnego stresu w życiu danej osoby;
- F60 – specyficzne zaburzenia osobowości – zaburzenia związane z zerwaniem więzi społecznej, a pierwsze objawy pojawiają się już w wieku dziecięcym.
Wszystkie problemy natury psychicznej, w tym także histeria, nie mają dobrze wyjaśnionego mechanizmu powstawania. Na ich rozwój wypływają bowiem czynniki genetyczne, środowiskowe oraz indywidualne. Wielu badaczy podkreśla, że atak histerii jest swoistą obroną organizmu przed stresem, inni twierdzą że stanowi reakcję na lęk. Histeria może występować w przebiegu różnych chorób i problemów zdrowotnych, w tym w przebiegu ADHD, schizofrenii, osobowości narcystycznej czy osobowości borderline. U zdrowej osoby jednorazowy atak histerii może pojawić się w momencie skrajnych emocji, np. podczas bycia świadkiem nagłej śmierci bliskiej osoby w wypadku samochodowym.
Zobacz również: Postępowanie nauczyciela przy nauczaniu pojęć.
Histeria u dziecka
Należy mieć na uwadze, że dzieci są znacznie bardziej narażone na napady histerii, ponieważ nie posiadają jeszcze w pełni wykształconej osobowości. Wszelkie sytuacje stresowe mocno oddziałują więc na dzieci, co prowadzi do niekontrolowanych i trudnych do zahamowania napadów płaczu, krzyku i złości. W przypadku dzieci częstą przyczyną histerii są negatywne doświadczenia, takie jak obserwacja przemocy między rodzicami czy wykorzystywanie seksualne. Może się jednak zdarzyć, że dane dziecko wykazuje usposobienie histeryczne, co często normuje się w późniejszym wieku, jeśli rodzice wykazują dobre podejście i stosują wskazane metody wychowawcze.
Histeria – objawy
Objawami charakterystycznymi w napadzie histerii są:
- teatralne zachowanie, zbyt emocjonalne i zbyt intensywne do danej sytuacji;
- niekontrolowany napad płaczu, paniki, złości czy gniewu;
- egocentryzm, narcystyczne usposobienie;
- podatność na wpływy innych osób;
- próba zwrócenia na siebie uwagi;
- wahania nastroju.
Należy mieć na uwadze, że histeria to nie tylko powyższe objawy natury psychicznej. Podczas napadu złości mogą pojawić się objawy somatyczne, takie jak:
- kołatanie serca;
- ból brzucha;
- duszność;
- wzmożona potliwość ciała;
- zaczerwienienie skóry;
- tachykardia;
- czkawka;
- nudności i wymioty;
- zawroty głowy;
- drgawki.
Objawy somatyczne zazwyczaj pojawiają się nagle i równie nagle ustępują, gdy dana osoba zaczyna się uspokajać.
Histeria – leczenie
Jeśli histeria wynika z zaburzeń psychicznych, podstawą będzie psychoterapia lub terapia psychiatryczna (w zależności od wieku pacjenta i rodzaju choroby podstawowej). Może się okazać konieczne przyjmowanie leków uspokajających, jednak to terapia i wsparcie najbliższych zawsze powinno stanowić bazę całego planu leczniczego. Z pomocy specjalisty można skorzystać zawsze w przypadku napadów histerii, nawet jeśli nie mają one podłoża chorobowego lecz gdy wynikają z usposobienia danej osoby. Najlepsi specjaliści zawsze dobierają metody indywidualnie do potrzeb pacjenta, bazując najczęściej na:
- terapii zintegrowanej;
- psychoterapii interpersonalnej;
- terapii psychodynamicznej;
- psychoterapii poznawczo-behawioralnej;
- terapii rodzinnej lub partnerskiej.
W warunkach domowych należy pamiętać, aby nigdy nie wdawać się w kłótnię czy spór z osobą rozhisteryzowaną. Najlepiej zachować spokój i poczekać, aż atak ustąpi, a następnie porozmawiać. Z kolei osoba doświadczająca histerii w momencie ataku powinna skupić się na głębokim oddychaniu torem przeponowym oraz na stosowaniu technik relaksacyjnych. Wszystko to możliwe jest do wypracowania podczas terapii. Inaczej wygląda sprawa w przypadku dzieci, ponieważ to postępowanie rodziców może nasilać bądź hamować atak histerii. Najlepiej, aby rodzice skonsultowali się ze specjalistą (wspólnie z dzieckiem), aby mógł on w zależności od charakteru dziecka dobrać najlepsze domowe metody terapeutyczne.
Polecane produkty:
|
Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu
Spirulina i Chlorella to naturalny produkt, który dostarcza witaminy, minerały, a także inne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania składniki odżywcze. Dodatkowo skutecznie wspomaga oczyszczanie organizmu, regulację metabolizmu i wzmacnianie układu … Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Jarema M., Psychiatria, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2016.
- Wolańczyk T., Janas-Kozik M., Psychiatria dzieci i młodzieży, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2021.
- Remberk B., Zaburzenia psychiczne u dzieci i młodzieży, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2020.
