Szukaj
Szukaj

Schizofrenia

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Schizofrenia to choroba (lub raczej grupa chorób), której cechą charakterystyczną jest tendencja do powstawania specyficznej dezintegracji osobowości lub do długotrwałego przebiegu ze znacznym ryzykiem dezadaptacji życiowej. Schizofrenię zalicza się do poważnych chorób psychicznych, czyli psychoz.

Schizofrenia

Schizofrenia – przyczyny

Do zaburzeń czynności psychicznych dochodzi zwykle w wyniku współdziałania wielu czynników etiologicznych. W medycynie wyodrębnia się czynniki:

  • endogenne – związane z predyspozycją genetyczną, determinującą zaburzenie czynności ośrodkowego układu nerwowego w różnych okresach życia;
  • somatogenne – znane czynniki patogenne i procesy chorobowe doprowadzające do zaburzeń czynności ośrodkowego układu nerwowego;
  • psychogenne – czynniki związane z nieprawidłowym rozwojem psychicznym, społecznym, uczeniem się oraz sytuacjami i wydarzeniami powodującymi stres psychiczny.

Dokładne przyczyny schizofrenii pozostają nieznane, jednak wyodrębniono czynniki ryzyka, które mogą w pewnym stopniu przyczyniać się do rozwoju tej choroby. Są to między innymi:

  • okołoporodowe komplikacje położnicze;
  • niektóre anomalie rozwojowe;
  • wczesne deficyty neurointegracyjne.

Zaburzenia schizofreniczne niekiedy występują rodzinnie. Największe prawdopodobieństwo zauważa się wśród bliźniąt monozygotycznych lub u potomstwa obojga chorych rodziców. Ponadto u chorych na schizofrenię częściej niż w populacji ogólnej stwierdza się obecność drobnych objawów neurologicznych.

Schizofrenia – objawy

Wspólnym elementem obrazu klinicznego choroby dla wszystkich pacjentów jest dezintegracja psychiczna. Występuje ona u wszystkich chorych, choć w różnym nasileniu. Przejawia się zmniejszeniem spoistości i dostosowania procesów psychicznych, które łącznie stanowią o dysfunkcjonalności przeżyć i reakcji chorego w stosunku do wewnętrznych i zewnętrznych potrzeb.

Zauważa się również dezintegrację wewnątrzosobową, polegającą na niespójności czynności poznawczych, emocjonalnych i motywacyjnych oraz pomiędzy nimi. Najbardziej bezpośredni i najłatwiej dostrzegalny wyraz znajduje ona w objawach niedostosowania. W sposób pośredni dezintegracja schizofreniczna wyraża się wieloma innymi objawami, np.:

  • zniekształconą oceną rzeczywistości (w zespole paranoidalnym);
  • zanikaniem kontaktu oraz niecelową aktywnością ruchową (w zespole katatonicznym);
  • zaburzeniami kompetencji językowej oraz komunikacji werbalnej i pozawerbalnej.

W kontekście zaburzeń jaźni zauważa się:

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina
  • zatracanie lub wyolbrzymianie własnej żywotności;
  • zanikanie lub przerost autonomii własnych działań;
  • rozpad lub idealizację własnego przeżywania;
  • zacieranie się granic między sobą a otoczeniem;
  • utratę dotychczasowej tożsamości lub uzyskanie nowej.

U znacznej większości chorych, ponieważ aż u do 70%, zauważa się urojenia. Najczęstsze, ale i najmniej specyficzne są urojenia prześladowcze. U 40% chorych stwierdza się omamy. Za najbardziej typowe dla schizofrenii uważane są omamy słuchowe słowne („głosy”), komentujące zachowanie chorego, prowadzące spór na jego temat itd. Większość pacjentów nie zauważa swoich problemów i nie chcą skorzystać z profesjonalnej pomocy.

Rodzaje schizofrenii

Wyróżnia się następujące rodzaje schizofrenii:

  • paranoidalną – cechuje się dominacją lub przewagą typowych lub nietypowych objawów wytwórczych (urojeń, omamów), przy występowaniu w różnym stopniu innych objawów. W Polsce jest najczęściej rozpoznawaną postacią schizofrenii (ok. 65% ogółu rozpoznań);
  • katatoniczną – cechuje się dominacją charakterystycznych objawów katatonicznych, w tym głównie stanu pobudzenia, osłupienia albo mieszanych postaci tych stanów. W Polsce rozpoznawana bardzo rzadko;
  • zdezorganizowaną – cechuje się dominacją objawów dezorganizacji i niedostosowania myślenia, mowy oraz reakcji uczuciowych i motywów działania, które nadają zachowaniu chorych cechy chaotyczności, zmienności, małej przewidywalności, przy zwykle niewielkim udziale innych objawów;
  • niezróżnicowaną – cechuje się brakiem podstaw do rozpoznania innych postaci z powodu braku dostatecznej przewagi któregokolwiek ze składników obrazu klinicznego lub dużej ich zmienności;
  • rezydualną – warunkiem rozpoznania jest stwierdzenie w przeszłości co najmniej jednego epizodu zaburzeń schizofrenicznych o bardziej aktywnej („psychotycznej”, „wytwórczej”) symptomatologii, za którego pozostałość można uznać objawy rezydualne;
  • prostą – charakteryzuje ją powolny, postępujący rozwój dezadaptacji życiowej (załamanie linii życiowej, wycofywanie się, utrata zainteresowań, brak celu, bezczynność, dziwaczne zachowania) i objawy deficytowe.

Należy pamiętać, że schizofrenia jest chorobą postępującą i przewlekłą.

Zobacz również: Depresja.

Schizofrenia – leczenie

Leczenie tej choroby powinno być wszechstronne, długotrwałe i spersonalizowane. Podstawą jest farmakoterapia, czyli stosowanie leków przeciwpsychotycznych. Uważa się, że czas trwania leczenia podtrzymującego po pierwszym epizodzie powinien wynosić co najmniej 1-2 lata, po kolejnym epizodzie dłużej, bez określania terminu.

Istnieją również inne metody, które mogą być stosowane w przypadku pacjentów ze schizofrenią. Są to np. terapie elektrowstrząsowa, psychoterapia, terapia społeczna, autoterapia, rehabilitacja i inne.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Bilikiewicz A., Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *