Zespół nerczycowy to stan kliniczny charakteryzujący się dobową utratą białka wraz z moczem powyżej 3,5 g, a także współistniejącymi: hiperlipidemią, lipidurią, hipoalbuminemią i obrzękami. Nie należy mylić tej dolegliwości z wrodzonym zespołem nerczycowym, diagnozowanym nieco częściej. Rozpoznanie patologii wymaga interdyscyplinarnego podejścia medycznego.
Zespół nerczycowy – przyczyny
Do przyczyn zespołu nerczycowego u osób dorosłych można zaliczyć:
- pierwotne glomerulopatie;
- nefropatię cukrzycową;
- nefropatię toczniową (zwykle u kobiet w wieku 30-50 lat);
- skrobawicę (amyloidaza);
- układowe zapalenie naczyń.
Wrodzony zespół nerczycowy jest natomiast chorobą objawiającą się uwarunkowanymi wrodzonymi zaburzeniami budowy błony filtracyjnej kłębuszka nerkowego. Zjawisko to pojawia się u noworodka bezpośrednio po porodzie lub jeszcze przed ukończeniem 3. miesiąca życia. Jeżeli objawy wystąpią w okresie między 4. a 12. miesiącem życia, diagnozuje się niemowlęcy zespół nerczycowy. Przyczyny nie są znane.
Zespół nerczycowy – objawy
Głównym objawem zespołu nerczycowego, pozwalającym na rozpoznanie patologii, jest białkomocz. Zdrowy człowiek traci dobowo z moczem średnio 50 mg białka. Przy zespole nerczycowym utrata białka wynosi powyżej 3,5 g, co daje około 50 mg na 1 kg masy ciała. Gdy utrata białka jest znaczna, zaś stężenie albuminy w surowicy wynosi powyżej 25 g/l pojawiają się obrzęki. Innym odchyleniem podczas badań jest dyslipidemia rozwijająca się w konsekwencji spowolnionego katabolizmu lipoprotein, zmniejszenia wychwytu LDL przez receptory wątrobowe oraz utraty wraz z moczem acylotransferazy lecytynowo-cholesterolowej. Charakterystycznymi objawami w przebiegu zespołu nerczycowego są:
- pienienie się moczu wskutek wysokiej zawartości białka;
- obrzęk tkanki podskórnej;
- osłabienie i uczucie zmęczenia;
- ból głowy;
- ból brzucha;
- utrata apetytu;
- nudności;
- zaburzenia miesiączkowania u kobiet;
- przesięki w jamach ciała, co prowadzi do narastających duszności;
- nadciśnienie tętnicze;
- żółtaki powiek.
Mogą pojawiać się przełomy brzuszne, czyli nagłe i krótkie epizody bólów brzucha z wymiotami, obroną mięśniową i gorączką. Podejrzewa się, że mają one związek z obrzękiem błony śluzowej jelit.
Rozpoznanie
Do rozpoznania zespołu nerczycowego należy wykonać badania moczu (zwłaszcza pod kątem białkomoczu i osadu), a także badania krwi (zwłaszcza wapń, profil lipidowy, białka osocza, transferyna, hormony tarczycy). Uzupełnieniem badań jest niekiedy biopsja przezskórna nerki i badanie histopatologiczne, z którego jednak rezygnuje się w przypadku dzieci i osób starszych.
Zespół nerczycowy – leczenie
Zawsze wdraża się leczenie przyczynowe w połączeniu z leczeniem objawowym. To drugie ma na celu zmniejszenie białkomoczu i obrzęków. Leczenie niefarmakologiczne obejmuje:
- dietę z ograniczeniem sodu i cholesterolu, wzbogaconą w pełnowartościowe białko;
- wypoczynek w pozycji leżącej z uniesionymi kończynami dolnymi (zwiększa skuteczność leczenia moczopędnego).
Z kolei leczenie farmakologiczne obejmuje podaż preparatów moczopędnych, zwykle diuretyków tiazydowych w połączeniu z diuretykami oszczędzającymi potas. W ciężkim zespole nerczycowym z dużymi obrzękami opornymi na leczenie farmakologiczne istnieje możliwość usuwania wody podczas hemofiltracji lub wykorzystując aparat do hemodializy celem wykonania wybiórczej ultrafiltracji bez właściwej dializy. Właściwe leczenie ma na celu także zapobieganie powikłaniom, które mogłyby wystąpić. Są to zwykle:
- zakrzepica;
- zakażenia wskutek upośledzenia odporności;
- hiperlipidemia;
- niewydolność nerek.
Około 50% pacjentów doświadcza choroby nerek w ciągu 5-10 lat.
Polecane produkty:
|
Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu
Spirulina i Chlorella to naturalny produkt, który dostarcza witaminy, minerały, a także inne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania składniki odżywcze. Dodatkowo skutecznie wspomaga oczyszczanie organizmu, regulację metabolizmu i wzmacnianie układu … Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Tom II, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
- Rogowska M., Dziecko z zespołem nerczycowym w okresie nawrotu choroby – profilaktyczna i terapeutyczna rola pielęgniarki.
- Orłowski T., Choroby nerek, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1997.
