Oscylopsja (zgodnie z definicją) to drganie obrazu widzianego, występujące samoistnie lub podczas wykonywania ruchów głowy. Stanowi nieprzyjemną, subiektywną dolegliwość, która może mieć wiele przyczyn, najczęściej patologicznych. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się lekarz podstawowej opieki zdrowotnej bądź lekarz neurolog.
Oscylopsja – na czym polega?
Oscylopsja to dość charakterystyczne zaburzenie wzrokowe, manifestujące się iluzją ruchu otoczenia. Pacjenci zazwyczaj opisują ją jako wrażenie oscylacji lub podskakiwania świata. Mogą temu towarzyszyć również inne dolegliwości, najczęściej takie jak:
- zawroty głowy;
- nudności;
- uczucie wirowania otoczenia;
- problemy z utrzymaniem równowagi i koordynacją.
Innymi słowy, oscylopsja jest stałym poruszaniem się widzianego obrazu podczas chodzenia.
Zobacz również: Zaburzenia równowagi.
Oscylopsja – przyczyny
Oscylopsja najczęściej wiąże się z rozmaitymi problemami związanymi z ruchami gałek ocznych, takimi jak oczopląs (mimowolne ruchy gałek ocznych). Innymi możliwymi przyczynami są:
- uszkodzenie ucha wewnętrznego;
- choroby mózgu;
- mechaniczne urazy głowy, np. podczas bójki lub wypadku komunikacyjnego;
- bardzo silny, przewlekły stres;
- stwardnienie rozsiane;
- niedobory witamin, w szczególności witaminy B12;
- picie nadmiernej ilości alkoholu;
- przyjmowanie niektórych leków;
- problemy błędników zlokalizowanych w uchu wewnętrznym – szacuje się, że obustronne wypadnięcie funkcji błędników stanowi nawet do 7% przyczyn obwodowych zawrotów głowy;
- osteoskleroza błędnikowa;
- ataksja móżdżkowa.
Jako że przeważnie przyczyny te są neurologiczne lub pośrednio wiążą się z negatywnym oddziaływaniem na struktury nerwowe, diagnostyką i leczeniem oscylopsji zajmuje się lekarz neurolog. Innymi specjalistami są:
- psychiatra (jeśli problem ma podłoże idiopatyczne, psychogenne);
- okulista;
- otorynolaryngolog;
- endokrynolog (jeśli podejrzewa się udział czynników hormonalnych);
- lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.
Diagnostyka oscylopsji
Oscylopsje to problem dość złożony, dlatego także diagnostyka powinna być rozbudowana. Pod uwagę bierze się szczegółowy wywiad zdrowotny (przyjmowane leki, choroby pacjenta i te występujące w jego rodzinie, suplementacja, dieta, aktywność fizyczna, poziom stresu, przebyte operacje i urazy, wyniki ewentualnych badań obrazowych układu nerwowego). Lekarz przeprowadzi również badania fizyczne, mogące obejmować analizę widzenia, ruchów gałek ocznych, równowagi i koordynacji. Tak naprawdę dobór badań diagnostycznych zawsze powinien być mocno zindywidualizowany. W skład diagnostyki wchodzić mogą m.in.:
- badanie audiometryczne;
- badanie okulistyczne;
- badanie laryngologiczne;
- badania obrazowe mózgowia (MRI, TK);
- badania laboratoryjne.
Oscylopsja – leczenie
Leczenie oscylopsji zawsze powinno być przyczynowe. Jeśli więc wynika z guzów mózgu, rozważa się ich chirurgiczne usunięcie lub naświetlanie. Jeśli zaś wynika z silnego stresu, wdrożyć należy metody autoterapii oraz psychoterapię ze specjalistą. Same oscylopsje leczyć można objawowo, np. za pomocą farmakoterapii (leki blokujące kwas gamma aminomasłowy, leki przeciwdrgawkowe lub beta-adrenolityki), ćwiczeń relaksacyjnych, terapii wzrokowej, odpowiednio dobranych okularów korekcyjnych.
Nie ma jednak jednego, odgórnego postępowania, które sprawdzi się zawsze u każdego pacjenta. Często jest to poszukiwanie optymalnego leczenia metodą prób i błędów. To lekarz prowadzący decyduje o tym, jakie metody połączy i w jakiej kolejności. Należy jedynie pamiętać, aby metody objawowe zawsze były uzupełnieniem obowiązkowego leczenia przyczynowego, jeśli tylko możliwe jest jego wprowadzenie.
Polecane produkty:
|
Kwas hialuronowy na stawy i skórę
Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Miśkiewicz-Orczyk K., Lisowska G., Szostak-Rogula S., Szlęzak M., Obustronna arefleksja błędników: przegląd piśmiennictwa i opis przypadku, Medycyna Pracy 2021;72(2):185–192.
- Louis E., Mayer S., Rowland L., Merritt neurologia, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2017.
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
