Krwotok śródmózgowy to ostre lub podostre krwawienie do mózgu spowodowane pęknięciem naczynia. Przyczyną takiego pęknięcia jest uszkodzenie śródbłonka naczyń kapilarnych, zaburzenia krzepnięcia lub nagły wzrost ciśnienia tętniczego. Każdorazowo taka sytuacja jest zagrożeniem dla życia pacjenta, dlatego wymaga wczesnej interwencji medycznej. Nieleczony krwotok może doprowadzić do trwałych niedowładów, śpiączki, a nawet śmierci.
Przyczyny krwotoku śródmózgowego
W grupie ryzyka znajdują się przede wszystkim osoby z wieloletnim, nieleczonym nadciśnieniem tętniczym, chociaż dokładne przyczyny są różnorakie i zmieniają się wraz z wiekiem. Przykładowo, u dzieci zwykle są to:
- malformacje naczyniowe;
- tętniak;
- choroby krwi, np. małopłytkowość;
- białaczka;
- hemofilia;
- krwawienia pourazowe.
U młodych osób dorosłych za przyczynę krwotoków śródmózgowych uważa się:
- nadciśnienie tętnicze;
- przyjmowanie narkotyków;
- nadmierne spożywanie alkoholu.
Z kolei w średnim i starszym wieku są to głównie:
- nadciśnienie tętnicze;
- angiopatia amyloidowa;
- guz mózgu;
- malformacje naczyniowe;
- tętniak;
- zmiany zapalne w naczyniach mózgowych.
Dodatkowo czynnikami zwiększającymi ryzyko, choć niebędącymi bezpośrednimi przyczynami, są cukrzyca i otyłość.
Jak wygląda krwotok śródmózgowy?
Na ogół krwotok śródmózgowy ma zbliżony obraz kliniczny, zwłaszcza jeśli przyczyną jest nadciśnienie tętnicze. Wówczas częstym źródłem krwawienia są naczynia przeszywające, zaopatrujące jądra podstawy, wzgórze i pień mózgu. Krwawienia te dotyczą najczęściej jąder podstawy, wzgórza, mostu i móżdżku. Krwotoku śródmózgowego nie jesteśmy w stanie zauważyć. W efekcie objawami wskazującymi na jego obecność są między innymi:
- nagła utrata przytomności;
- nudności i wymioty (niezależnie od spożytych pokarmów);
- ostry ból głowy, opisywany jako najintensywniejszy dotychczas;
- drętwienie twarzy z wykrzywieniem ust czy niedowładem jednej części twarzy;
- zaburzenia mowy;
- napady drgawkowe;
- sztywność karku.
Jeśli w tym momencie nie zostaną podjęte działania ratownicze, może dojść do problemów z oddychaniem, a nawet do śpiączki. Objawy te stanowią bezpośrednie zagrożenie życia. Większość krwotoków śródmózgowych w przebiegu nadciśnienia rozwija się w czasie 30–90 minut, podczas gdy krwotoki spowodowane leczeniem antykoagulacyjnym mogą narastać przez dłuższy czas (nawet do 24–48 godzin). Jeśli krwawienie ustanie, to najczęściej się nie powtarza. Wyjątek stanowią pacjenci z amyloidozą, u których mogą wystąpić kolejne krwawienia.
Zobacz również: Krwawienie z nosa.
Krwotok śródmózgowy – leczenie
Każdy pacjent z objawami lub podejrzeniem krwotoku śródmózgowego musi być traktowany niezwykle poważnie. Musi więc natychmiast otrzymać fachową pomoc medyczną. Pacjenta należy umieścić na oddziale udarowym, neurologicznym lub intensywnej terapii. Leczenie zależy od dokładnej przyczyny krwotoku oraz jego rozległości. Jeśli są to duże krwiaki powodujące silny wzrost ciśnienia śródmózgowego konieczne jest rozważenie zabiegu chirurgicznego. Mniejsze krwawienia leczy się zachowawczo za pomocą odpowiedniej farmakoterapii. Uzupełnieniem terapii jest niezwykle istotna fizjoterapia. O dokładnym postępowaniu leczniczym decydują wyniki badań obrazowych, głównie tomografii komputerowej.
Zobacz również: Rehabilitacja po udarze mózgu.
Polecane produkty:
|
BIO Acerola - naturalna witamina C
Organiczna Acerola od bioalgi to wysokiej jakości naturalna witamina C. Jest silnie skoncentrowanym ekstraktem ze specjalnie wyselekcjonowanych owoców (1 gram produktu odpowiada 17 gramom owoców Aceroli). Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Kułakowska A., Dołęgowska H., Tarasiuk J., Czynniki ryzyka i rokowanie w krwotoku śródmózgowym u pacjentów Pododdziału Udarowego Kliniki Neurologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Udar Mózgu, 2/2009.
- Perenc A., Przyczyny krwotoków śródmózgowych – epidemiologiczny punkt widzenia, Postępy Psychiatrii i Neurologii, 21/2012.
- Karwacka M., Siemiński M., Nyka W., Krwotok śródmózgowy, Forum Medycyny Rodzinnej, 1/2008.
