Trening Buergera

Trening Buergera jest to forma ćwiczeń stosowana w rehabilitacji osób z miażdżycą tętnic kończyn dolnych lub z chorobą Buergera. Polega na naprzemiennym wykonywaniu ćwiczeń czynnych powodujących niedokrwienie i przekrwienie kończyn dolnych poprzez zmianę ich pozycji.

Choroba Buergera

Choroba Buergera to zakrzepowo-zarostowa choroba zapalna tętnic i żył kończyn. W jej przebiegu obserwuje się okresy remisji oraz zaostrzeń. Zwykle dotyczy mężczyzn w wieku od 20 do 40 roku życia, zwłaszcza nałogowych palaczy (około 90% wszystkich przypadków). W chorobie Buergera wyróżnia się następujące stadia:

• I – stadium ostre, zapalne. Występuje tu proliferacja komórek śródbłonka, obserwuje się również obfite nacieki komórkowe obejmujące całą ścianę naczynia;
• II – stadium pośrednie, zakrzepowe. Dominuje tu wewnątrznaczyniowy zakrzep;
• III – stadium zmian późnych (zwłóknienia). Następuje rozrost tkanki włóknistej, a zwłóknienie obejmuje tętnicę, towarzyszącą żyłę oraz nerw.

Objawy

Do najpopularniejszych objawów choroby Buergera zalicza się:

• objaw Raynauda;
• chromanie przestankowe;
• niedokrwienie rąk i stóp (a tym samym uczucie chłodu w tych okolicach);
• mrowienie w obrębie zajętej chorobowo kończyny;
• zapalenie żył powierzchownych;
• zaburzenia naczynioruchowe.

Fizjoterapia

Fizjoterapia ma na celu usprawnienie krążenia obocznego, rozszerzenie naczyń, polepszenie ukrwienia kończyn, obniżenie wzmożonego napięcia mięśniowego wokół naczyń, zmniejszenie dolegliwości, poprawę tętna oraz poprawienie krążenia w chorej kończynie na drodze odruchowej.

Leczenie ruchem (kinezyterapia) jest nie do zastąpienia przez żadne leki i środki farmakologiczne. Na poprawę krążenia krwi wpływa przede wszystkim systematyczność pacjenta w wykonywaniu ćwiczeń. Powoduje to zmniejszenie obrzęków, parestezji, dolegliwości bólowych czy kurczów. Zaleca się wykonywanie ćwiczeń czynnych wolnych oraz ogólnousprawniających.

U osób chorych zauważa się wydłużony czas fazy podporu podczas chodu, co związane jest z osłabieniem mięśni łydek. Należy więc zwrócić uwagę na ten problem układając plan terapii dla danego pacjenta. Chorzy powinni bezwzględnie unikać aktywności o znacznej intensywności, np. treningów siłowych, kolarstwa górskiego czy sportów walki. Bardzo skuteczne wydają się być treningi marszowe na bieżni przy kącie nachylenia 12 stopni oraz prędkości przesuwu 3,2 km/h. Dystans wskazany do pokonania przez pacjenta określa się indywidualnie na podstawie wyników testu marszowego, ponieważ każdy trening musi być indywidualnie dobrany.

W warunkach uzdrowiskowych z kolei szczególny nacisk kładzie się na ćwiczenia ruchowe w środowisku wodnym. U pacjentów bez owrzodzeń stosuje się kąpiele kwasowęglowe lub kąpiele wirowe kończyn dolnych w celu zwiększenia ukrwienia skóry. Korzystnie wpływa również borowina, która ma działanie bakteriostatyczne, regenerujące oraz przeciwzapalne.

Skupiając się na zabiegach fizykalnych (stosowanych jako uzupełnienie terapii u osób chorych na chorobę Buergera) należy zwrócić uwagę na:

• galwanizację anodową;
• jonoforezę z histaminy, jodku potasu lub siarczanu magnezu;
• naświetlanie promieniowaniem podczerwonym;
• metodę TENS.

Trening Buergera

Na trening Buergera składają się 3 fazy: niedokrwienia, przekrwienia oraz relaksacji (odpoczynku).

• Niedokrwienie – wywołuje się w leżeniu tyłem z uniesionymi i podpartymi pod kątem 45 stopni kończynami. Wykonuje się zgięcie i wyprost w stawach skokowych do 1,5 min., nie przekraczając 2/3 liczby powtórzeń wywołujących chromanie. Inna szkoła mówi o uniesieniu prostych kończyn dolnych do kąta 90 stopni, a następnie wykonywanie krążenia stopami oraz zgięć i wyprostów w stawach skokowo-goleniowych, aż do zmęczenia mięśni.
• Przekrwienie – obejmuje siad ze spuszczonymi w dół podudziami. Można wykonywać ćwiczenia z fazy niedokrwienia lub pozostać w przyjętej pozycji siedzącej przez 2-3 minuty.
• Relaksacja mięśni kończyn dolnych (odpoczynek) – polega na przejściu z siadu do pozycji leżenia tyłem z wyprostowanymi kończynami dolnymi. Wykonuje się głębokie oddechy, pacjent ma za zadanie w jak największym stopniu rozluźnić mięśnie. Faza trwa 2-3 minuty.

Cykl ten powtarzany jest 3-4 razy. Trening Buergera zaleca się stosować 3 razy dziennie.

Bibliografia

1. Bogacz K., Szczegielniak J., Fiodorenko-Dumas Ż., Ryniak A., Czarniecka B., Matelonek D., Zastosowanie fizjoterapii w chorobie Buergera” Rehabilitacja 4/2017.

	Spirulina Febico - naturalne witaminy i minerały najwyższej jakości Naturalna alga, która dostarcza witaminy i minerały o wysokiej jakości i biodostępności. Zwiększa odporność, wpływa na regulację metabolizmu, dodaje energii oraz zmniejsza uczucie zmęczenia. Zawarta w niej biotyna poprawia stan włosów, paznokci i skóry .. Zobacz więcej...
	Spirulina w proszku od bioalgi Spirulina jest bogatym źródłem wielu składników odżywczych. Jej skład to wysokiej jakości białko pochodzenia roślinnego, witaminy, minerały (również pierwiastki śladowe), fitoskładniki (m.in. fikocyjanina, chlorofil, karotenoidy), kwasy tłuszczowe ... Zobacz więcej...