Szukaj
Szukaj

Kość ciemieniowa

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Kość ciemieniowa (łac. os parietale) w liczbie dwóch stanowi górną część czaszki. Obie łącząc się ze sobą biorą udział w tworzeniu sklepienia i ścian bocznych czaszki.

 

Połączenia

Kość ciemieniowa łączy się z 5 kośćmi:

Kości ciemieniowe – budowa

Są to kości płaskie, a każda z nich jest nieregularnie czworokątna. W budowie anatomicznej wyróżnia się dwie powierzchnie, cztery brzegi oraz cztery kąty.

Kość ciemieniowa, jako kość płaska, zbudowana jest z dwóch warstw istoty zbitej oraz z warstwy śródkościa położonej między nimi. Staje się cieńsza w kierunku ku dołowi, grubsza zaś wzdłuż brzegu strzałkowego.

Jako objaw zaniku starczego może występować bardzo znaczne ścieńczenie kości w okolicy guzów ciemieniowych. W efekcie grubość kości może tu dochodzić zaledwie do grubości kartki papieru.

Powierzchnie kości ciemieniowej

Powierzchnia zewnętrzna jest wypukła i gładka. Mniej więcej w środku posiada wypuklenie zwane guzem ciemieniowym i to w tym miejscu rozpoczyna się proces kostnienia. Poniżej guza biegną dwie kresy skroniowe, powyżej których kość pokrywa czepiec ścięgnisty. Tuż przy górnym brzegu znajduje się zwykle mały otwór ciemieniowy.

Powierzchnia wewnętrzna zwrócona do jamy czaszki jest wklęsła. W przednio-dolnej części tej powierzchni znajduje się głęboka bruzda tętnicza rozgałęziająca się drzewkowato, a w pobliżu kąta tylno-dolnego można znaleźć drugą bruzdę. Obie przeznaczone są dla przedniej i tylnej gałęzi tętnicy oponowej środkowej.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Ponadto, na powierzchni wewnętrznej zauważa się bruzdę zatoki strzałkowej górnej oraz bruzdę zatoki esowatej. Bocznie od tej pierwszej znajduje się często szereg dołeczków ziarenkowych.

Brzegi kości ciemieniowej

Jak wspomniano wcześniej, wyróżnia się 4 brzegi kości skroniowej. Są to brzegi:

  • strzałkowy – górny i najdłuższy ze wszystkich. Łączy się z odpowiednim brzegiem drugiej strony tworząc szew strzałkowy;
  • dolny – składający się z 3 części. Przednia łączy się ze szczytem skrzydła większego kości klinowej tworząc szew klinowo-ciemieniowy. Tylna łączy się z częścią sutkową kości skroniowej tworząc szew ciemieniowo-sutkowy. Z kolei część środkowa łączy się z brzegiem ciemieniowym części łuskowej kości skroniowej i tworzy szew łuskowy;
  • czołowy – przedni i zazębiony. Łączy się z brzegiem ciemieniowym kości czołowej tworząc szew wieńcowy;
  • potyliczny – tylny. Łączy się z brzegiem węgłowym kości potylicznej i tworzy szew węgłowy.

Kąty kości ciemieniowej

Kątów również jest 4 i są to kąty:

  • czołowy – przedni górny. Jest niemal prosty i znajduje się w punkcie zetknięcia się szwu strzałkowego oraz wieńcowego;
  • klinowy – przedni dolny, cienki i zaostrzony. Wciska się między kość czołową i skrzydło większe kości klinowej;
  • potyliczny – tylny górny. Jest zaokrąglony i odpowiada punktowi połączenia szwu strzałkowego i węgłowego;
  • sutkowy – tylny dolny, rozwarty. Leży we wcięciu ciemieniowym kości skroniowej.

We wszystkich czterech kątach kości ciemieniowej znajdują się u noworodków nieskostniałe pozostałości czaszki błoniastej, tak zwane ciemiączka.

Kość ciemieniowa – rozwój

Kość ciemieniowa powstaje jako kość łącznotkankowa przeważnie z dwóch punktów kostnienia – górnego i dolnego, które występują pod koniec drugiego miesiąca życia płodowego. Następnie od tych punktów (położonych w okolicy późniejszych guzów ciemieniowych) promieniście rozrastają się listewki kostne ku brzegom kości.

Kąty są częściami najpóźniej kostniejącymi i dlatego też w tych miejscach zachowują się ciemiączka.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *