Pubalgia

Pubalgia jest jednostką chorobową odnoszącą się do dolegliwości bólowych w obrębie spojenia łonowego. Nie należy mylić jej z zespołem bolesnego zapalenia spojenia łonowego, gdyż ta specyficzna odmiana pubalgii dotyczy bakteryjnego zapalenia okostnej, kości, chrząstek i więzadeł. W rzeczywistości pubalgia jest zespołem wieloaspektowym i brakuje mu jednoznacznej, określonej definicji. Częściej dotyczy sportowców płci męskiej, ponieważ kobiety posiadają szerszą miednicę. W rezultacie rozkład sił na dolnej części ciała jest bardziej wydajny.

Pubalgia – przyczyny

Główną przyczyną pubalgii są sumujące się mikrourazy z pociągania poprzez przyczepiające się mięśnie, a także asymetryczne wstrząśnienia miednicy z powodu podskoków, zeskoków na jedną nogę czy upadków w pełnym biegu. Zwykle związane jest to z urazem mięśni brzucha lub/i mięśni przywodzicieli kończyny dolnej.

Inną przyczyną bolesnej destabilizacji spojenia łonowego może być zaniedbanie w zakresie treningu ogólnorozwojowego przyszłych sportowców i niedocenianie wagi ćwiczeń mięśni tułowia w okresie sportowej kariery zawodowej.

Dodatkowo u przyczyn choroby leżą zaburzenia krążenia, które pociągają za sobą powstawanie zakrzepów żylnych. W efekcie dochodzi do niszczenia chrzęstno-kostnej warstwy wyściółki spojenia łonowego oraz rozluźnienie spajającego systemu więzadłowego.

Podsumowując, wystąpienie pubalgii zależy od wielu czynników, w tym od wieku, płci, uprawianego sportu oraz narażenia na kontuzje.

Dolegliwości bólowe w przebiegu pubalgii mogą wynikać między innymi z:

• wtórnego zapalenia spojenia łonowego;
• uszkodzenia powięzi poprzecznej brzucha;
• naderwania przyczepu mięśnia prostego brzucha na kości łonowej;
• tendinopatii, bądź naderwania ścięgien przywodzicieli ud na kości łonowej.

Pubalgia – objawy

Do najbardziej charakterystycznych objawów klinicznych zaliczamy:

• dolegliwości bólowe lub tkliwość w okolicy spojenia łonowego podczas badania palpacyjnego. Bóle są wyzwalane i względnie nasilane chodzeniem, bieganiem, skakaniem, wchodzeniem na schody, leżeniem na boku oraz niekiedy nawet długotrwałym siedzeniem. Dodatkowo mogą promieniować do pachwin lub występować w obrębie stawów krzyżowo-biodrowych, zwykle są jednostronne;
• symetryczne zmiany spojenia łonowego wykazywane na badaniu radiologicznym. Wyrażają się one zrzeszotowieniem lub nadżerkami końców stawowych oraz poszerzeniem stawu;
• sklerowacenie końców stawowych i zwężenie szpary stawowej na radiogramie – w przypadku zmian zaawansowanych;
• zmniejszenie zakresu ruchomości w stawach biodrowych, co wiąże się z występującymi dolegliwościami bólowymi.

Tępy i przewlekły ból można sprowokować oporowanym przywodzeniem w stawie biodrowym, a także rotacją wewnętrzną. Jak wspomniano wcześniej, może promieniować w kierunku linii środkowej ciała. Należy wspomnieć, że badanie w pozycji Chamberlaine (naprzemienne stanie na jednej nodze) bardzo często wykazuje destabilizację spojenia łonowego.

Pubalgia – leczenie

Zazwyczaj oczekiwane rezultaty przynosi zachowawcze leczenie pubalgii, w skład którego wchodzą:

• ograniczenie aktywności fizycznej lub niekiedy krótkotrwałe unieruchomienie w łóżku;
• farmakoterapia (niesteroidowe leki przeciwzapalne);
• zabiegi fizykalne;
• kinezyterapia – ćwiczenia obejmujące wydech podczas tyłopochylenia miednicy oraz trening proprioceptywny, a także ćwiczenia równoważne na stabilnym i niestabilnym podłożu;
• terapia mięśniowo-powięziowa;
• mobilizacja stawu biodrowego, stawu krzyżowo-biodrowego lub stawów kręgosłupa – w razie konieczności.

Jeśli leczenie zachowawcze jest nieefektywne na przestrzeni kilku tygodni konieczne jest rozważenie leczenia operacyjnego.

Na końcu warto wspomnieć, że znacznie lepszym rozwiązaniem jest zapobieganie niż leczenie. W związku z tym warto skupić się na klinicznej ocenie elastyczności mięśni okolicy bioder oraz stabilności rdzenia kręgowego. Należy zidentyfikować słabsze, kompensujące mięśnie celem zlikwidowanie braku równowagi. Do treningu należy włączyć ćwiczenia koordynacji oraz wzmacnianie i rozciąganie mięśni takich jak m.in.:

• mięśnie przywodziciele stawu biodrowego;
• mięśnie zginacze stawu biodrowego;
• mięśnie rotatory wewnętrzne stawu biodrowego;
• mięśnie pośladkowe;
• mięsnie stabilizujące kręgosłup.

	Kwas hialuronowy na stawy i skórę Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej...
	Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Rabe S., Athletic Pubalgia: Recognition, Treatment and Prevention, A review of the Literature, Athletic Training and Sports Health Care, 1/2010.
2. Dziak A., Tayara S., Urazy i uszkodzenia w sporcie, Wydawnictwo Kasper, Kraków 2000.