Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy (MOS)

Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy (łac. musculus sternocleidomastoideus, zwany w skrócie MOS) należy do grupy powierzchownych mięśni szyi. Silny rozwój mięśnia, jego kształt i przebieg są swoiste dla człowieka, co wiąże się z pionową postawą ciała i chwiejną głową.

Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy – topografia

Jest dobrze widoczny na szyi, przebiega po jej bocznej stronie. Objęty jest blaszką powierzchowną powięzi szyi. Pokrywa między innymi gałęzie splotu szyjnego ukazujące się na jego tylnej krawędzi, w punkcie Ebra – punkt nerwowy. Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy pokrywa także splot ramienny, a w swoim dolnym odcinku pęczek naczyniowo-nerwowy (tętnica szyjna wspólna, żyła szyjna wewnętrzna i nerw błędny), jak również szyjną część pnia współczulnego.

Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy – przyczepy

Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy posiada 2 głowy – przyśrodkową i boczną. Głowa przyśrodkowa rozpoczyna się dłuższym ścięgnem na powierzchni przedniej rękojeści mostka, przykrywając częściowo staw mostkowo-obojczykowy. Z kolei głowa boczna rozpoczyna się krótkim ścięgnem na powierzchni górnej końca mostkowego obojczyka.

Między obiema głowami znajduje się zazwyczaj niewielka trójkątna szczelina szersza u dołu, której odpowiada na skórze dół nadobojczykowy mniejszy. W głębi tego dołu znajduje się tętnica szyjna wspólna i żyła szyjna wewnętrzna.

Głowa boczna biegnie dalej bardziej stromo ku górze niż głowa przyśrodkowa i wsuwa się pod nią. Następnie obie łączą się zwykle mniej więcej w połowie wysokości szyi, kierują się skośnie ku górze, bocznie oraz do tyłu. W rezultacie przyczepiają się ostatecznie krótkim ścięgnem na powierzchni bocznej wyrostka sutkowatego oraz na odcinku bocznym kresy karkowej górnej.

Przyczepy można zatem zapisać w skrócie:

• przyczep początkowy (pp): głowa przyśrodkowa – przednia powierzchnia rękojeści mostka; głowa boczna – górna powierzchnia końca mostkowego obojczyka;
• przyczep końcowy (pk): zewnętrzna powierzchnia wyrostka sutkowatego kości skroniowej oraz boczna część kresy karkowej górnej kości potylicznej.

Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy – czynność (funkcje)

Jednoczesny skurcz obu mięśni zwraca twarz ku górze powiększając przy tym lordozę szyjną, a jednostronny skurcz przy ustalonej klatce piersiowej powoduje pochylenie głowy w tę samą stronę z jednoczesnym obróceniem głowy w stronę przeciwną oraz skierowanie jej lekko ku górze.

W pozycji leżenia tyłem mięsień ten pociąga głowę do przodu np. unosi głowę leżącej osoby, unosi mostek (przy ustalonej głowie) działając jako pomocniczy mięsień wdechowy. Ruchy te są jednak bardzo nieekonomiczne, ponieważ długie mięśnie wykonując nieznaczne ruchy niepotrzebnie zużywają wiele energii.

Zobacz również: Mięśnie oddechowe.

Jeżeli dojdzie do złamania obojczyka to głowa boczna przyczepu mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego unosi odcinek mostkowy obojczyka w kierunku górnym co utrudnia zrost. Natomiast jednostronne skrócenie mięśnia (zazwyczaj wraz z powięzią i innymi mięśniami) spowoduje kręcz karku (łac. caput obstipum).

Unerwienie mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego

Unerwienie mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego pochodzi od gałęzi zewnętrznej nerwu dodatkowego i gałęzi splotu szyjnego (podobnie jak mięsień czworoboczny).

Unaczynienie mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego

Unaczynienie mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego pochodzi od gałęzi mostkowo-obojczykowo-sutkowych tętnicy szyjnej zewnętrznej oraz tętnicy podobojczykowej.

	Kwas hialuronowy na stawy i skórę Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej...
	Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.
2. Sokołowska-Pituchowa J., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.