Szukaj

Kość skroniowa

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Kość skroniowa (łac. os temporale) leży między kością potyliczną, a kością klinową i bierze udział w wytwarzaniu częściowo podstawy, częściowo zaś ściany bocznej czaszki.

Kość skroniowa (łac. os temporale)

Połączenia kości skroniowej

Kość skroniowa łączy się z 5 innymi kośćmi:

Zobacz również: Rozluźnianie mięśni – szczęka i żuchwa.

Kość skroniowa – budowa

W znacznym stopniu to mięśnie modelują kość skroniową, ponieważ przyczepia się do niej nie tylko jeden z najsilniejszych mięśni poruszających głowę mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy, ale także mięśnie żwaczowe.

W budowie anatomicznej kości skroniowej wyróżnić można cztery części:

  • łuskową – tworzy górno-przedni odcinek kości skroniowej;
  • sutkową – tworzy tylny odcinek kości i leży do tyłu od przewodu słuchowego zewnętrznego;
  • bębenkową – leży do przodu od wyrostka sutkowatego i tworzy większy odcinek przewodu słuchowego zewnętrznego;
  • skalistą, zwaną również piramidą – tworzy ją twarda, grubowłóknista kość.

Kość cechuje się szczególnie twardą budową części skalistej. Z kolei najsłabsza część kości odpowiada linii łączącej oba przewody słuchowe – zewnętrzny i wewnętrzny. Przewody te przedzielone są jedynie jamą bębenkową i ślimakiem. Złamania kości występują właśnie w tej płaszczyźnie.

Kość skroniowa u noworodków składa się z dwóch lub trzech oddzielnych części, zależnie od tego, czy część łuskowa i część bębenkowa są od siebie oddzielone, czy też już zrośnięte. Dopiero pod koniec 1 roku życia wszystkie trzy części zlewają się w całość.

Kanały części skalistej

Kość skroniowa jest wybitnie pneumatyczna dzięki dużym skupieniom jamek pneumatycznych położonych dokoła jamy bębenkowej i łączących się z nią. Dodatkowo kość ta jest przebita wieloma naczyniami i nerwami, których przerwanie ułatwia rozpoznanie złamań podstawy czaszki.

Patronite
Patronite

Wyróżnić można następujące kanały i kanaliki części skalistej kości skroniowej:

  • tętnicy szyjnej – najobszerniejszy ze wszystkich. Leżą w nim: tętnica szyjna wewnętrzna, współczulny splot nerwowy, splot żylny szyjno-tętniczy;
  • nerwu twarzowego – przebiegają w nim: nerw twarzowy, nerw pośredni, naczynia rylcowo-sutkowe, gałąź skalista tętnicy oponowej środkowej;
  • bębenkowy – zawiera tętnicę bębenkową dolną i nerw bębenkowy;
  • szyjno-bębenkowe – prowadzą naczynia i nerwy dla błony śluzowej jamy bębenkowej;
  • sutkowy – zawiera gałąź uszną nerwu błędnego;
  • wodociąg przedsionka – zawiera przewód błędnika błoniastego;
  • ślimaka – zawiera przewód przychłonkowy.

Przewód słuchowy zewnętrzny

Omawiając część bębenkową należy wspomnieć o przewodzie słuchowym zewnętrznym. Mierzy on około 2 cm długości i kieruje się wewnętrznie nieco do przodu. Ponadto, koniec wewnętrzny zamyka błona bębenkowa, z kolei do końca zewnętrznego przyczepia się część chrzęstna przewodu.

Górną granicę otworu słuchowego zewnętrznego tworzy odnoga tylna wyrostka jarzmowego. Warto także wspomnieć o kosteczkach słuchowych, które zaczynają kostnieć w czwartym miesiącu życia.

Kość skroniowa – funkcje

Budowa kości skroniowej jest złożona, ponieważ pełni ona różnorodne zadania. Przede wszystkim stanowi narząd zmysłu, gdyż zawiera błędnik wraz z jego nabłonkami zmysłowymi odbierającymi bodźce dźwiękowe i równowagi ciała.

Zobacz również: Równowaga statyczna i dynamiczna – metody oceny.

Drugą zasadniczą właściwością kości jest jej daleko posunięta pneumatyzacja. Ponadto, kość przebija wiele dróg naczyniowych i nerwowych, które w czasie rozwoju stopniowo są otaczane istotą kostną.

Na końcu należy wspomnieć, że kość skroniowa dźwiga panewkę stawu skroniowo-żuchwowego połączonego z czaszką. Łuk jarzmowy łączy ją z częścią twarzową czaszki. Dzięki temu przypada kości skroniowej bardzo istotne zadanie przenoszenia na czaszkę ciśnienia wywołanego w czasie żucia. Obie kości skroniowe dzięki wyrostkom rylcowatym dźwigają aparat, na którym zawieszona jest kość gnykowa. W rezultacie dźwigają one trzewia szyi.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
  2. Sokołowska-Pituchowa J., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.
Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Materiały znajdujące się na Portalu Fizjoterapeuty są chronione prawem autorskim. Zabrania się kopiowania w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej zgody autora.