Mioklonie (inaczej: zrywy mięśniowe, ruchy mimowolne) odnoszą się do nagłych, niekontrolowanych i spazmatycznych skurczów mięśni o wysokiej intensywności. Mogą dotyczyć zarówno wyłącznie jednego, mniejszego mięśnia, jak i kilku mięśni, a nawet całej grupy mięśniowej danej partii ciała, np. kończyny dolnej lub tułowia. Rzadko pojawiające się nie są powodem do niepokoju. W innym razie wskazują na patologie najczęściej układu nerwowego.
Mioklonie – czym są?
Mioklonie są nagłymi, szybkimi, niezależnymi od woli ruchami, trwającymi od 10-50 ms, czasami powyżej 100 ms. Wywoływane są:
- krótkimi skurczami mięśni, ich części lub całych grup mięśniowych (mioklonie dodatnie);
- przez nagłą, krótką przerwę w napięciu mięśnia (z jego rozkurczem i zanikiem czynności bioelektrycznej), mającą miejsce w trakcie tonicznego skurczu mięśnia (mioklonia ujemna).
Ze względu na lokalizację mioklonii wyróżnia się:
- ogniskowe;
- segmentalne;
- uogólnione.
Jeszcze inny podział obejmuje mioklonie:
- fizjologiczne uogólnione, występujące w okresie przysennym, podczas snu oraz po ciężkiej pracy fizycznej (mioklonią fizjologiczną jest także czkawka);
- odruchowe – występujące po zadziałaniu zewnętrznych bodźców czuciowych, słuchowych, wzrokowych.
W większości przypadków mioklonie nie mają podłoża patologicznego i przynajmniej raz zdarzyły się każdemu człowiekowi. Mowa głównie o nagłych, niekontrolowanych ruchach pojawiających się podczas zasypiania, zwłaszcza gdy człowiek jest bardzo zmęczony, jak również po wyjątkowo intensywnym treningu fizycznym u sportowców. Jeśli jednak mioklonie pojawiają się bez konkretnej przyczyny, mają charakter przewlekły lub nawracający, zawsze wymagają konsultacji lekarskiej.
Mioklonie – przyczyny
Mioklonie mogą być skutkiem uszkodzenia układu nerwowego, a ze względu na lokalizację takiego uszkodzenia wyróżnia się mioklonie:
- korowe – są konsekwencją zaburzenia czynności kory czuciowo-ruchowej. Zazwyczaj są ogniskowe, szybkie, krótkie, nieregularne, niekiedy wywoływane działaniem bodźca czuciowego;
- pniowe – powstają wskutek zaburzenia funkcji układu siatkowatego, zwykle w naczyniopochodnym uszkodzeniu okolicy jąder paramedialnych wzgórza oraz obszaru jąder: czerwiennego, zębatego i dolnego oliwki;
- rdzeniowe – stanowią konsekwencję nieprawidłowych pobudzeń w rdzeniu kręgowym;
- objawowe – występują w schorzeniach zwyrodnieniowych, spichrzeniowych, w encefalopatiach metabolicznych, hipoksemicznych, w infekcjach układu nerwowego i chorobach prionowych, w zespołach paranowotworowych, po urazach mózgu, zatruciach, a także jako powikłanie działania leków takich jak etomidat, penicylina, fenytoina.
Dodatkowo przyczyną mioklonii mogą być:
- przebyte urazy – zwłaszcza układu nerwowego, ale i układu mięśniowego;
- infekcje wirusowe mózgu;
- zatrucia metalami ciężkimi;
- padaczka;
- choroby metaboliczne.
Ze względu na mnogość możliwych przyczyn, diagnostyka powinna zostać szczególnie starannie przeprowadzona przez doświadczonego neurologa.
Diagnostyka mioklonii
Podstawą rozpoznania jest szczegółowy wywiad zdrowotny, w którym z pewnością padną pytania dotyczące chorób przewlekłych (także w rodzinie), przyjmowanych leków i stylu życia. Należy również dokładnie opisać specyfikę występujących objawów. Dalszym krokiem są badania laboratoryjne – lekarz zaleca badania krwi, zwłaszcza pod kątem hormonów, elektrolitów, parametrów nerek i wątroby. Specjalistyczna diagnostyka obejmuje natomiast wykonanie rezonansu magnetycznego głowy oraz badania EEG.
Mioklonie – leczenie
Leczenie zależy od przyczyn mioklonii. Przykładowo przy objawach wywołanych lekami wystarczy odstawić dany preparat lub zamienić go na alternatywny. Innymi potencjalnie odwracalnymi przyczynami mioklonii są zaburzenia metaboliczne, substancje toksyczne lub możliwe do usunięcia zmiany ogniskowe. Niestety, w większości zaburzeń mioklonicznych leczenie przyczyn nie jest ani możliwe, ani skuteczne. Stosuje się więc farmakoterapię objawową, np. levetiracetam, piracetam, walproinian sodu i klonazepam w przypadku mioklonii korowych, których celem jest normalizacja zaburzonych procesów hamowania w obrębie kory czuciowo-ruchowej.
Polecane produkty:
|
Omega 3
Olej Omega 3 to czysty, 100% naturalny produkt pozyskiwany z rośliny o nazwie Pachnotka zwyczajna (Perilla frutescens). Tłoczony jest na zimno co sprawia, że zachowuje wszystkie, cenne składniki. Stanowi m.in. wsparcie dla mózgu ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Budrewicz S., Koziorowski D., Fenomenologia zaburzeń ruchowych (prezentacje wideo), Polski Przegląd Neurologiczny, 4/2008.
- Fiszer U., Patofizjologia i leczenie mioklonii, Neurologia po Dyplomie, 5/2010.
- Budrewicz S., Koszewicz M., Dałek G., Tutaj A., Mioklonie zamiarowe w encefalopatii anoksycznej u chorych z astmą oskrzelową, Polski Przegląd Neurologiczny, 4/2006.
