Łojotokowe zapalenie skóry to przewlekła choroba dotycząca skóry. Dotyka najczęściej osoby młode, jednak wiek nie stanowi wyznacznika. Cechy charakterystyczne to obecność wykwitów złuszczających na podłożu rumieniowym w okolicach skóry najbardziej obfitujących w gruczoły łojowe. Twierdzi się, że choroba dotyczy około 3% populacji. Została więc uznana jako jedno z najczęściej spotykanych schorzeń w codziennej praktyce dermatologicznej.
Łojotokowe zapalenie skóry – objawy
Przebieg choroby ma charakter przewlekły i nawrotowy, przy czym zaostrzenia występują w zmiennych okresach czasu. Podstawowym objawem schorzenia są rumieniowo-złuszczające wykwity, często pokryte strupami. Lokalizują się najczęściej na twarzy i tym samym stanowią dla pacjentów poważny problem estetyczny. W obrębie twarzy z kolei ogniska rumieniowe występują przeważnie:
- na czole;
- w fałdach nosowo-wargowych;
- na brwiach i uszach.
Ponadto, pomijając twarz, zmiany można zauważyć:
- na szyi (przybierają wówczas kształt obrączkowaty);
- w okolicy pach, pachwin oraz intymnej;
- pod piersiami;
- w okolicy mostka.
Na owłosionej skórze głowy może występować jedynie drobne złuszczanie (łupież) lub zmiany zapalne o charakterze rozlanym, obejmujące całą jej powierzchnię.
Rozmaicie intensywny świąd w miejscu zmian nasila się pod wpływem potu. Wykwity skórne pojawiają się stopniowo. Choroba rozpoczyna się od złuszczania naskórka i miernie nasilonego rumienia. W bardziej zaawansowanym stadium zmiany przybierają formę dobrze odgraniczonych, nieregularnych plam rumieniowych z nawarstwionymi żółtymi strupami i widocznym niekiedy surowiczym wysiękiem.
Warto również wspomnieć, że do zaostrzenia objawów często dochodzi w okresie jesienno-zimowym, ponieważ światło słoneczne wykazuje działanie łagodzące.
Leczenie
Łojotokowe zapalenie skóry jest chorobą przewlekłą, zatem także leczenie będzie długotrwałe i powtarzane. Ważna jest również odpowiednia profilaktyka. Na wstępie konieczne jest zaznaczenie, że najlepszym rozwiązaniem będzie wizyta u doświadczonego dermatologa celem potwierdzenia lub wykluczenia schorzenia. Następnie lekarz dobierze najlepsze metody leczenia.
Głównym celem terapii jest zmniejszenie widocznych objawów choroby oraz redukcja nasilenia świądu i rumienia. Niemal każdy chory może z powodzeniem być leczony za pomocą leków stosowanych miejscowo.
W przypadku skóry twarzy i ciała dobór leczenia należy uzależnić od nasilenia zmian, ponieważ zbyt agresywna terapia może jedynie nasilić objawy. Podstawowymi lekami są preparaty miejscowe zawierające glikokortykosteroidy o małej lub średniej sile działania, inhibitory kalcyneuryny oraz pochodne imidazolowe. Szczególną ostrożność przy doborze leków zachowuje się w związku z twarzą, gdyż skóra na niej jest znacznie delikatniejsza i wrażliwsza. Najnowsze randomizowane badania z podwójną ślepą próbą wykazały, że stosowanie 2% kremu z sertakonazolem może być dobrą alternatywą dla 1% hydrokortyzonu.
Do pielęgnacji owłosionej skóry głowy stosuje się specjalne szampony czy płyny zawierające w swoim składzie substancje przeciwgrzybicze, cytostatyczne i keratolityczne. Leczeniem z wyboru według wytycznych rekomendowanych przez PTD (Polskie Towarzystwo Dermatologiczne) jest cyklopiroksolamina w postaci szamponu.
Zobacz również: Jak walczyć z suchą skórą?
Dieta
Objawy łojotokowego zapalenia skóry mogą się nasilić także pod wpływem nieodpowiedniej diety. W związku z tym należy uzupełniać niedobory cynku, witamin z grupy B oraz niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych. Codziennie należy dostarczyć organizmowi określoną dawkę świeżych owoców i warzyw.
Pielęgnacja skóry
Pielęgnacja skóry jest równie ważna jak stosowanie zbilansowanej, dobranej diety czy farmakoterapia. Dobrym wyborem są dermokosmetyki, które nie tylko redukują łuszczenie się naskórka, ale i zmniejszają istniejące już podrażnienia. Jednocześnie należy zadbać o higienę i czystość skóry bez względu na umiejscowienie objawów.
Zobacz również: Atopowe zapalenie skóry (AZS).
Bibliografia
- Nowicka D., Choroby łojotokowe skóry, Wydawnictwo KosMed, Wrocław 2011.
- Buczek A., Wcisło-Dziadecka D., Sierant K., Brzezińska-Wcisło L., Co nowego w etiologii i terapii łojotokowego zapalenia skóry?, Postępy Nauk Medycznych, 2018; XXXI(1A): 49-54.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnuszki siewnej w płynie
Naturalny, nierafinowany, tłoczony na zimno olej otrzymywany z nasion czarnuszki siewnej pochodzących z ekologicznych upraw. Wykorzystuje się go przy różnego rodzaju problemach skórnych ... Zobacz więcej... |
|
Czarnuszka (Nigella Sativa) w kapsułkach
Czarnuszka siewna to roślina, z której pozyskuje się olej o właściwościach potwierdzonych badaniami. W składzie zawiera m.in. niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT), czyli takie, których organizm nie jest w stanie sam wytwarzać i musimy dostarczać Zobacz więcej... |
