Szukaj
Szukaj

Kiła

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Kiła (łac. syphilis) jest zakaźną chorobą weneryczną znaną już od setek lat. Bakterię odpowiedzialną za rozwój choroby odkryto w 1905 roku. Chorobę można wyleczyć, jednak wymagana jest wczesna diagnostyka.

Kiła

Kiła – przyczyny

Kiłę wywołuje bakteria spiralna należąca do bakterii gram-ujemnych, nazywana krętkiem bladym. Jest względnie beztlenowa i jako jeden z niewielu drobnoustrojów nie rośnie na podłożu hodowlanym. Jedynym żywicielem tej bakterii jest człowiek. Okres wylęgania trwa około 9-90 dni.

To choroba zakaźna, którą można się zarazić najczęściej podczas kontaktów seksualnych z osobą chorą lub przez łożysko (z matki na dziecko). W związku z tym zakażenie krętkiem bladym następuje w trakcie penetracji bakterii do organizmu człowieka przez uszkodzoną skórę lub nieuszkodzone błony śluzowe. Po wniknięciu krętka bladego przez tkanki rozpoczyna się jego miejscowa replikacja. Niektóre z tych bakterii przedostają się dalej, do węzłów chłonnych i tam aktywują się mechanizmy odporności komórkowej. Zakaźność wiąże się z okresem choroby i jest najwyższa w pierwszych dwóch latach od momentu zakażenia.

Kiła – objawy

Kiła wywołuje zmiany zapalne o charakterze swoistym, a jej objawy są bardzo zbliżone do objawów innych chorób infekcyjnych. Chorobę charakteryzuje wieloletni przebieg z okresami aktywności i remisji objawów. Proces chorobowy może zająć praktycznie każdą tkankę i wywołać różne zaburzenia układowe.

Kiła nabyta

Kiłę nabytą dzielimy na:

  • kiłę wczesną;
  • kiłę późną.

Kiła wczesna

Kiła wczesna obejmuje pierwsze 2 lata od momentu zakażenia i dzieli się na 2 okresy. Okres pierwszy trwa do 9 tygodnia od momentu zakażenia. Na tym etapie pojawia się owrzodzenie pierwotne najczęściej okolicy narządów płciowych. Typowe owrzodzenie nie sprawia bólu, jest okrągłe lub owalne oraz ma gładkie brzegi. Po kilku dniach zauważa się powiększenie węzłów chłonnych, zazwyczaj obustronnie. Owrzodzenie pierwotne trwa do 6 tygodni, po czym samoistnie ustępuje nie pozostawiając śladów.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Drugi okres kiły wczesnej trwa od momentu zakończenia pierwszego okresu do 2 lat od zakażenia. Obejmuje uogólnione powiększenie węzłów chłonnych oraz obecność wykwitów skórnych.

Kiła późna

Kiła III okresu następuje powyżej 5 lat od zakażenia. Objawy mogą wystąpić po kilku, a nawet kilkunastu latach od zakażenia i są niezakaźne. Mogą dotyczyć niemal każdego narządu. W efekcie wyróżnia się kiłę późną:

  • kiłę sercowo-naczyniową – mogą wystąpić tętniaki aorty wstępującej, częściej u mężczyzn;
  • kiłę układu nerwowego – częściej u pacjentów, którzy przebyli kiłę w młodym wieku;
  • kiłę skóry – zwykle podudzi, manifestującą się podskórnymi guzkami lub owrzodzeniami;
  • kiłę narządów wewnętrznych – np. wątroby, płuc czy żołądka.

Kiła wrodzona

Kiła wrodzona to wielonarządowe schorzenie w wyniku zakażenia płodu przez łożysko. Może nastąpić już w 10. tygodniu ciąży, a ryzyko zakażenia koreluje z czasem trwania choroby u matki. W przypadku kiły wrodzonej wyróżnia się 2 okresy:

  • wczesny – objawy występują u dzieci do 2. roku życia;
  • późną – objawy pojawiają się później.

Z uwagi na mechanizm zakażenia w kile wrodzonej nie występuje objaw pierwotny. Pierwszym objawem pojawiającym się już u noworodków jest z reguły sapka kiłowa, w efekcie owrzodzeń błony śluzowej nosa.

Kiła wrodzona późna często przebiega bezobjawowo, a rozpoznanie przypada na 8.-14. rok życia dziecka. Zauważa się wówczas zmiany uzębienia – wyrzynające się zęby stałe mogą mieć beczułkowaty kształt lub może zaniknąć część wierzchołkowej korony, a także śródmiąższowe zapalenie rogówki.

Kiła – leczenie

Leczenie choroby jest stosunkowo proste, ponieważ wymaga tylko podawania penicyliny. Jeśli z jakichkolwiek względów (np. uczulenia) penicylina nie może zostać zastosowana, podaje się lek zastępczy – erytromycynę. Antybiotyki te mają na celu zniszczenie bakterii powodujących chorobę. Preparaty podaje się domięśniowo.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Serwin A., Chodynicka B., Diagnostyka serologiczna kiły – aktualne problemy i kontrowersje, Przegląd Epidemiologiczny, 63/2009.
  2. Kubicki J., Historia kiły, Puls Uczelni, 7/2013.
  3. Sulkowska E., Kiła – nowa diagnostyka starej choroby, Journal of Transfusion Medicine, 4/2015.
  4. Gawlikowska-Sroka A., Dzięciołowska-Baran E., Kiła dawniej i dziś, Annales Academiae Medicae Stetinensis, 2/2013.
  5. Kunkiewicz M., Kańtoch A., Reich A., Renesans kiły, czyli o wzroście liczby zakażeń krętkiem bladym, Forum Dermatologicum, 2/2017.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *