Bulimia

Bulimia (znana także jako żarłoczność psychiczna) to powszechnie występujące zaburzenie odżywiania. Charakteryzuje się napadami objadania się, po których pojawiają się zachowania kompulsywne. Choroba ma podłoże psychiczne, bardzo ciężko jest stwierdzić jej dokładną przyczynę, ponieważ różni się ona w zależności od pacjenta.

Czym jest bulimia?

Bulimię określa się zwykle jako stałe myślenie o jedzeniu i brak zdolności powstrzymania się przed spożyciem nawet dużych ilości pożywienia. Pojawiają się nawracające epizody przejadania się – pochłaniania dużych ilości jedzenia w krótkich odstępach czasu. Aby zdiagnozować chorobę czynność objadania się i zachowań kompulsywnych powinna występować przynajmniej 2 razy w tygodniu przez najbliższe 3 miesiące.

Bulimia – przyczyny

Bulimia wynika z chorobliwego strachu przed otyłością. Pacjenci nie są zadowoleni ze swojego wyglądu zewnętrznego, w szczególności z sylwetki. Wiele osób sądzi, że potencjalne zagrożenie rozwoju bulimii kształtuje się już w dzieciństwie. Wyróżnia się złe relacje z rodziną, wyśmiewanie przez rówieśników czy introwertyzm.

Uważa się, że bulimia ma związek z zaburzeniem postrzegania ciała, czego przyczyną może być nieprawidłowa czynność poszczególnych struktur mózgowia. Obraz ciała jest odbierany dzięki części płata ciemieniowego – korze somatosensorycznej. Pierwszorzędowa kora czuciowa, zlokalizowana w obszarze zakrętu zarodkowego, odpowiada za odbiór podstawowych informacji płynących z różnych modalności. Z kolei zlokalizowana za nią kora drugorzędowa zajmuje się integracją pojedynczych informacji w całość. Dlatego uszkodzenia w jej obrębie mają charakter złożony: nie polegają już na prostym zaburzeniu czucia, lecz mają cechy zaburzeń percepcyjnych lub poznawczych.

Bulimia – objawy

Nie tylko spożywanie dużej ilości jedzenia jest tutaj typowym objawem bulimii. To jednak bezpośrednia przyczyna kolejno następujących zachowań kompulsywnych, do których zaliczamy między innymi:

• prowokowanie wymiotów;
• nadużywanie środków przeczyszczających;
• okresowe głodówki, między którymi pojawiają się napady jedzenia;
• przyjmowanie leków tłumiących apetyt.

To szczególnie niebezpieczna choroba, gdy współwystępuje z innymi, ogólnoustrojowymi schorzeniami. Przykładowo, osoba z cukrzycą cierpiąca na bulimię może zaprzestać przyjmowania insuliny, co jest poważnym zagrożeniem zdrowia i życia. Bulimia może mieć poważne, długofalowe konsekwencje, takie jak:

• anemia;
• nawracające bóle głowy, zawroty głowy;
• omdlenia;
• niszczenie szkliwa zębów;
• choroba refluksowa przełyku;
• zapalenie żołądka;
• żylaki odbytu, zaparcia, krwawienia z odbytu;
• zaburzenia funkcji nerek, w tym zmniejszona filtracja kłębuszkowa, odwodnienie i obrzęki obwodowe;
• bradykardia;
• nadciśnienie tętnicze;
• zachłystowe zapalenie płuc;
• depresja;
• zaburzenia snu – brak fazy REM snu.

Powszechną dolegliwością u każdej osoby chorej na bulimię jest niedobór składników mineralnych, w szczególności potasu, sodu i chlorków.

Jak leczyć bulimię?

Leczenie bulimii musi być kompleksowe, a metody zawsze dobiera się indywidualnie do pacjenta. Leczenie psychiatryczne oraz terapia psychologiczna powinny być prowadzone równolegle z leczeniem somatycznym. Podstawą leczenia somatycznego jest oczywiście odpowiednia dieta, obejmująca stałe pory przyjmowania posiłków oraz dodatkową suplementację. Pomoc w rozpoznawaniu i zmianie dysfunkcjonalnych myśli, postaw, motywów i uczuć związanych z chorobą, dietą i zachowaniami żywieniowymi to równie ważny cel. Leczenie u psychiatry ma na celu zmniejszenie tendencji do zachowań kompulsywnych oraz zrozumienie swojej dolegliwości. Ważne jest wsparcie bliskich osób.

Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu Spirulina i Chlorella to naturalny produkt, który dostarcza witaminy, minerały, a także inne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania składniki odżywcze. Dodatkowo skutecznie wspomaga oczyszczanie organizmu, regulację metabolizmu i wzmacnianie układu … Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Komorowska-Szczepańska W., Hansdorfer-Korzon R., Barna M., Plata A., Podgórska M., Bulimia psychiczna jako problem interdyscyplinarny, Żywienie a Środowisko, Gdańsk 2016.
2. Franczak-Young A., Jezierska-Kazberuk M., Niektóre zmiany neuropsychologiczne i somatyczne występujące w bulimii oraz podstawy strategii leczenia somatycznego, Forum Zaburzeń Metabolicznych, 4/2011.
3. Osińska A., Mozol-Jursza M., Tyszkiewicz-Nwafor M., Słopień A., Paszyńska E., Bulimia psychiczna – rozpowszechnienie, objawy i leczenie z uwzględnieniem aspektu stomatologicznego, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 3/2016.