Kość promieniowa

Kość promieniowa (łac. radius) jest kością długą należącą do kośćca kończyny górnej (przedramienia) i położoną po stronie kciuka.

Kość promieniowa – budowa

Koniec górny kości jest znacznie cieńszy od dolnego. Bierze tylko nieznaczny udział w tworzeniu stawu łokciowego. Natomiast koniec dolny stanowi główną część stawu promieniowo-nadgarstkowego. Obydwa są ruchome w stosunku do kości łokciowej.

W anatomicznej budowie kości wyróżnić można:

• trzon, czyli część środkową;
• koniec bliższy;
• koniec dalszy.

Chociaż najbardziej smukłą częścią jest szyjka, to złamanie kości promieniowej najczęściej występuje w okolicy końca dolnego w związku z upadkami na rękę.

Zobacz również: Kości kończyny górnej.

Trzon kości promieniowej

Ma trójgraniasty kształt, wygięty nieco w kierunku bocznym. W części górnej jest on węższy, u dołu natomiast znacznie się poszerza. Na trzonie odróżnić można 3 brzegi i 3 powierzchnie. Warto również wspomnieć, że jak każda kość długa, także i kość promieniowa posiada jamę szpikową.

Brzegi

Brzeg przedni oddziela powierzchnię przednią i boczna. U dołu, powyżej wyrostka rylcowatego, kończy się małym guzkiem, do którego przyczepia się ścięgno mięśnia ramienno-promieniowego.

Brzeg tylny oddziela powierzchnię tylną od bocznej. U góry i u dołu jest słabo zaznaczony, wyraźnie zaś w części środkowej.

Trzecim brzegiem jest brzeg międzykostny, czyli przyśrodkowy. Zaokrąglony i niezbyt wyraźny w górnej części, zstępując staje się ostry i wystający. Wreszcie w dolnej części rozdwaja się i kończy u przedniego oraz tylnego brzegu wcięcia łokciowego. Do tylnego odgałęzienia przyczepia się dolna część błony międzykostnej, z kolei trójkątne pole położone między obydwoma odgałęzieniami jest miejscem częściowego przyczepu mięśnia nawrotnego czworobocznego.

Powierzchnie

Powierzchnia przednia jest wklęsła w górnych 3/4 częściach i tam przyczepia się mięsień zginacz długi kciuka. W dolnej czwartej części jest ona szeroka i płaska, stanowi przyczep mięśnia nawrotnego czworobocznego. Otwór odżywczy zwykle jest widoczny na powierzchni przedniej, nieco powyżej połowy długości kości.

Powierzchnia tylna (zwana również grzbietową) jest wypukła i gładka w górnej trzeciej części, ponieważ pokrywa ją tam mięsień odwracacz przedramienia. Środkowa część jest wklęsła i stanowi przyczep mięśnia odwodziciela długiego kciuka oraz mięśnia prostownika krótkiego kciuka. Z kolei dolna część jest szeroka i wypukła, przy czym pokrywają ją ścięgna mięśni, które następnie biegną we własnych rowkach na końcu dalszym kości.

Powierzchnia boczna jest wypukła na całej swojej długości. Do jej górnej części przyczepia się mięsień odwracacz przedramienia, a mniej więcej pośrodku znajduje się niewielkie guzowate pole stanowiące przyczep mięśnia nawrotnego obłego. Część dolną pokrywają ścięgna mięśnia odwodziciela długiego kciuka i mięśnia prostownika krótkiego kciuka.

Koniec bliższy

Na końcu bliższym odróżnia się głowę, szyjkę i guzowatość.

Głowę kości promieniowej w większej części pokrywa chrząstka szklista. Na powierzchni górnej posiada ona płytkie wgłębienie (dołek głowy) dla połączenia z główką kości ramiennej.

Głowa osadzona jest na zwężonej, gładkiej części zwanej szyjką kości promieniowej. Poniżej niej (po stronie łokciowej) znajduje się guzowatość kości promieniowej. To ważne miejsce, ponieważ do jej tylnej, chropowatej części przyczepia się ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia, natomiast na przedniej i gładkiej części leży kaletka maziowa.

Koniec dalszy

Jest szeroki i czworoboczny. Z dwóch jego powierzchni stawowych jedna kieruje się ku dołowi dla połączenia z nadgarstkiem, druga z kolei łączy się z kością łokciową.

Powierzchnia stawowa nadgarstkowa pokryta jest chrząstką szklistą i łączy się z kością łódeczkowatą oraz księżycowatą. Powierzchnię stawową dla kości łokciowej nazywamy wcięciem łokciowym, ponieważ łączy się z głową kości łokciowej. Obie powierzchnie przedzielone są wyraźną krawędzią, do której przyczepia się podstawa krążka stawowego.

Zobacz również: Kości ręki – podział, budowa.

Bibliografia

1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.

	Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej...
	Kwas hialuronowy na stawy i skórę Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej...