Reobaza

Reobaza jest miarą pobudliwości tkanek i odpowiada najmniejszej wartości natężenia impulsu prostokątnego, o czasie trwania 1000 milisekund, która powoduje reakcję tkanki pobudliwej. Znajduje zastosowanie w elektrodiagnostyce. Innymi słowy, jest to najmniejsze natężenie prądu (mA) potrzebne do wywołania progowego skurczu mięśnia, przy czasie impulsu wynoszącym 1000 ms.

Elektrodiagnostyka

Elektrodiagnostyka jest dziedziną fizjoterapii obejmującą metody badania pobudliwości nerwów i mięśni przy użyciu prądu stałego i prądów impulsowych. Jej celem jest wykazanie zmian pobudliwości, które zachodzą w układzie nerwowo-mięśniowym w stanach chorobowych.

Wyniki ustalane z badań elektrodiagnostycznych pozwalają z określoną dokładnością:

• ustalić stopień uszkodzenia układu nerwowo-mięśniowego;
• wnioskować o rokowaniu;
• stwierdzić, gdzie dokładnie toczy się stan chorobowy (w nerwie czy w mięśniu);
• pomóc w doborze właściwego leczenia.

Jednym z podstawowych pojęć w elektrodiagnostyce jest między innymi reobaza.

Zobacz również: Prawo skurczu Erba.

Reobaza w fizykoterapii

W przypadku badania reobazy mięśnia reakcją tą będzie jego minimalny skurcz. Wartość reobazy, wyrażana w miliamperach, pozostaje w odwrotnym stosunku do pobudliwości. Duże wartości pobudliwości świadczą o małej pobudliwości tkanki i odwrotnie.

Mimo łatwości dokonania pomiaru tej wielkości przy użyciu każdego elektrostymulatora wytwarzającego impulsy prostokątne o czasie trwania 1000 ms oraz wyposażonego w obwód do pomiaru wartości szczytowej, ze względu na dużą rozbieżność wyników, spowodowaną różnymi warunkami pomiaru traktuje się ją jako wielkość wyjściową do pomiaru chronaksji.

Wyznaczanie reobazy

Pierwsza faza badania polega na oznaczeniu reobazy mięśnia. W tym celu mięsień pobudza się impulsem prostokątnym o czasie trwania 1000 ms. Natężenie impulsu zwiększa się stopniowo do chwili wystąpienia minimalnego skurczu mięśnia. Wartość natężenia prądu wywołująca minimalny skurcz odczytuje się następnie na mierniku wartości szczytowej natężenia. Wartość ta stanowi reobazę badanego mięśnia.

Następnie zwiększa się automatycznie natężenie prądu do wartości podwójnej reobazy i ustala najkrótszy czas trwania impulsu prostokątnego, przy którym występuje minimalny skurcz mięśnia. Czas ten, wyrażony w ms, odpowiada wartości chronaksji badanego mięśnia.

Wyniki można zaprezentować na wykresie zwanym krzywą i/t. Analiza tej krzywej umożliwia pełniejsze zorientowanie się w stosunkach pobudliwości nerwowo-mięśniowej. Łatwo również zauważyć, że z krzywej można w prosty sposób wyznaczyć wartość reobazy badanego mięśnia, która równa się wartości natężenia odpowiadającego impulsowi prostokątnemu o czasie trwania 1000 ms.

Zasady wyznaczania krzywej i/t

Impuls elektryczny działający na tkankę pobudliwą, np. nerw czy mięsień, musi spełniać 3 warunki niezbędne do wywołania stanu pobudzenia, tj.:

1. Musi wykazywać dostatecznie dużą wartość natężenia, równą lub większą od wartości progowej.
2. Natężenie bodźca musi narastać szybko.
3. Czas trwania impulsu musi być odpowiednio długi.

Krzywą i/t można również wyznaczyć dla impulsów trójkątnych.

Porównanie przebiegu impulsów prostokątnych i trójkątnych wnosi wiele informacji o stanie pobudliwości mięśnia. Prawidłowo unerwiony mięsień reaguje skurczem na impulsy prostokątne, a nie reaguje na impulsy trójkątne o tym samym czasie trwania i natężeniu.

	Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej...
	Kwas hialuronowy na stawy i skórę Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Mika T., Fizykoterapia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996.
2. Kasprzak W., Mańkowska A., Fizykoterapia, medycyna uzdrowiskowa i SPA, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008.