Kość strzałkowa

Kość strzałkowa (łac. fibula) wchodzi w skład kośćca goleni. Leży wzdłuż bocznej strony kości piszczelowej, z którą łączy się zarówno u góry, jak i u dołu.

Kość strzałkowa – budowa

Kość strzałkowa jest znacznie cieńsza niż piszczel, a w stosunku do swej długości jest najbardziej smukła ze wszystkich kości długich. U góry (łącząc się z kością piszczelową) nie bierze udziału w budowie stawu kolanowego. Z kolei u dołu sięga poniżej piszczeli i łączy się z nią tworząc część boczną stawu skokowego górnego.

Na kości strzałkowej wyróżnić można:

• trzon;
• koniec bliższy, nazywany głową;
• koniec dalszy, czyli kostka boczna.

Strzałka zbudowana jest według typu kości długich. Trzon zawiera jamę szpikową. Oba końce kości zbudowane są z istoty gąbczastej pokrytej warstwą istoty zbitej, trzon zaś zbudowany jest wyłącznie z istoty zbitej.

Głowę strzałki można wyczuć poprzez skórę, którą uwypukla. Wyczuwalna jest także dolna trzecia część powierzchni bocznej strzałki i cała kostka boczna.

Trzon strzałki

W przekroju poprzecznym trzon strzałki jest mniej więcej trójkątny. Odróżniamy na nim 3 powierzchnie odgraniczone od siebie trzema brzegami. Wzdłuż jednej z tych powierzchni (tylnej) biegnie grzebień przyśrodkowy.

Brzegi

Brzeg przedni jest najdłuższy i najostrzejszy. Do niego przyczepia się przegroda międzymięśniowa przednia, która oddziela grupę prostowników, położonych bardziej przyśrodkowo od mięśni strzałkowych biegnących na powierzchni bocznej.

Brzeg tylny w części dolnej przechodzi w tylny brzeg kostki bocznej. Do niego przyczepia się przegroda międzymięśniowa tylna, która oddziela mięśnie strzałkowe położone bocznie od grupy zginaczy na powierzchni tylnej.

Brzeg międzykostny natomiast leży przyśrodkowo od brzegu przedniego, do którego w górze może się znacznie przybliżać. Brzeg ten służy do przyczepu błony międzykostnej goleni, która oddziela grupę prostowników z przodu od grupy zginaczy leżących z tyłu.

Powierzchnie

Wyróżnia się powierzchnię przyśrodkową, boczną oraz tylną.

Powierzchnia przyśrodkowa leży między brzegiem przednim, a międzykostnym. Jest wąska i rynienkowato wyżłobiona w kierunku podłużnym. Przyczepiają się do niej 3 mięśnie:

• mięsień prostownik długi palców;
• mięsień prostownik długi palucha;
• mięsień strzałkowy trzeci.

Powierzchnia boczna skierowana do przodu i bocznie jest miejscem przyczepu mięśnia strzałkowego długiego i mięśnia strzałkowego krótkiego.

Z kolei powierzchnia tylna (największa ze wszystkich) leży między brzegiem tylnym, a brzegiem międzykostnym. W jej górnych 2/3 częściach występuje ostry i wydatny grzebień przyśrodkowy. Dzieli on powierzchnię tylną na 2 części.

Koniec bliższy

Tworzy zgrubienie nazywane głową strzałki. Ku górze głowa przedłuża się w tępy wierzchołek, a na stronie przyśrodkowej znajduje się równa powierzchnia stawowa dla połączenia z odpowiednią powierzchnią na kłykciu bocznym kości piszczelowej. Strzałka nie bierze zatem udziału w budowie stawu kolanowego.

Do strony bocznej głowy przyczepia się mięsień dwugłowy uda i więzadło poboczne strzałkowe. Do strony przedniej natomiast górne włókna mięśnia strzałkowego długiego i mięśnia prostownika długiego palców. Od strony tylnej można znaleźć przyczep górnych włókien mięśnia płaszczkowatego.

Głowę od trzonu oddziela zwykle przewężenie nazywane szyjką strzałki.

Zobacz również: Mięśnie kończyny dolnej – przyczepy i funkcje.

Koniec dalszy

Koniec dalszy, czyli kostka boczna, poszerza się i grubieje. Sięga bardziej ku dołowi od kostki przyśrodkowej i kończy się tępym wierzchołkiem stanowiącym przyczep więzadła piętowo-strzałkowego.

Na stronie przyśrodkowej posiada powierzchnię stawową dla kości skokowej, a powyżej tej powierzchni przylega do wcięcia strzałkowego kości piszczelowej. Do brzegu przedniego przyczepia się więzadło piszczelowo-strzałkowe przednie, a niżej więzadło skokowo-strzałkowe przednie. Na brzegu tylnym biegnie płytka bruzda dla ścięgien mięśnia strzałkowego długiego i mięśnia strzałkowego krótkiego, a poza tym przyczepia się do niego więzadło piszczelowo-strzałkowe tylne.

	Plastry do kinesiotapingu Zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce z bólem układu mięśniowo-nerwowego. Dodatkowo korzystnie wpływają na poprawę krążenia krwi oraz limfy, zapewniając przy tym wygodę podczas noszenia. Zobacz więcej...
	Plastry kinesiotaping Taśmy Kinesio Tex Classic to oryginalne, japońskie plastry znane i cenione od lat przez fizjoterapeutów na całym świecie. Stworzone zostały i do tej pory nadzorowane są przez doktora Kenzo Kase. Taśmy te zapewniają skuteczną i bezinwazyjną metodę w walce Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.