Zespół Dejerine’a-Roussy’ego (inaczej zespół wzgórzowy, zespół talamiczny) to zespół neurologiczny powstały wskutek procesów chorobowych uszkadzających struktury wzgórza. Stanowi najczęstszą przyczynę uszkodzenia wzgórza. Po raz pierwszy zjawisko opisano w roku 1906, a jego nazwa pochodzi od nazwisk dwóch badaczy.
Za co odpowiada wzgórze?
Wzgórze stanowi największe skupisko istoty szarej międzymózgowia. Jego główną funkcją jest integracja wszystkich bodźców czuciowych (z wyjątkiem węchowych), a następnie przesyłanie ich do kory mózgu. Wzgórze posiada wiele połączeń z móżdżkiem, prążkowiem, podwzgórzem i korą mózgu, zapewniając kompleksowe funkcjonowanie mózgowia jako jednej całości.
Wzgórze nadaje niektórym bodźcom czuciowym charakter afektywny, przez co odczuwamy je jako przykre. Pojawienie się patologicznych ruchów mimowolnych może wynikać z uszkodzenia grupy jąder brzusznych pośrednich i przednich. Mają one połączenia z ciałem prążkowanym i korą ruchową, dlatego odgrywają rolę w działaniu mechanizmów ruchowych.
Z czego wynika zespół Dejerine’a-Roussy’ego?
Najczęstszą przyczyną uszkodzenia wzgórza, czyli przyczyną zespołu Dejerine’a-Roussy’ego jest zamknięcie tętnicy wzgórzowo-dziurkowanej tylnej. Dzieje się to wskutek udaru niedokrwiennego lub udaru krwotocznego mózgu.
Zespół Dejerine’a-Roussy’ego – objawy
Głównym objawem choroby jest zniesienie czucia powierzchniowego i głębokiego w przeciwległej połowie ciała. Przykładowo, jeśli uszkodzeniu uległa lewa część wzgórza, ubytki czucia obejmą prawą stronę ciała. Często towarzyszą temu także:
- samoistne, napadowe, palące bóle o dużym natężeniu (tak zwane bóle wzgórzowe), które nie ustępują po lekach przeciwbólowych;
- nieprzyjemne, drażniące uczucie wskutek ekspozycji na niektóre bodźce, głównie zimno i dźwięk;
- objawy ruchowe: hemiataksja, ruchy choreoatetotyczne, drżenie zamiarowe, charakterystyczne ustawienie ręki ze zgięciem palców w stawach śródręczno-paliczkowych.
Do nieco rzadszych, choć wciąż kojarzonych najczęściej z uszkodzeniem wzgórza, zaliczamy takie objawy jak:
- przeczulica;
- astereognozja;
- niedowidzenie połowicze;
- zaburzenia mowy.
Uszkodzenie wzgórza może przebiegać z niechcianymi, przymusowymi reakcjami organizmu, np. napadowym śmiechem czy płaczem, nawet jeśli reakcje te są nieadekwatne do sytuacji. Dzieje się tak, ponieważ wzgórze posiada połączenia z układem limbicznym warunkującym emocje i zachowanie. Towarzyszący niedowład połowiczy wynika z zajęcia torebki wewnętrznej, przez którą przechodzą włókna drogi piramidowej.
Leczenie zespołu Dejerine’a-Roussy’ego
Leczenie omawianego zespołu jest trudne i skomplikowane, jak niemal wszystkie przypadki konsekwencji udarów mózgu. Struktury mózgowia są niezwykle wrażliwe na bodźce uszkadzające. Objawy, a więc i postępowanie terapeutyczne zależą od dokładnej lokalizacji i rozległości uszkodzeń. Konieczna jest odpowiednio prowadzona fizjoterapia, bazująca na metodach neurologicznych, np. metoda Bobath dla dorosłych, PNF czy FDM neurologiczne. W niektórych przypadkach neurolog lub kardiolog mogą zalecić farmakoterapię, zwykle jest ona jednak uzupełnieniem rehabilitacji.
Polecane produkty:
|
Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu
Spirulina i Chlorella to naturalny produkt, który dostarcza witaminy, minerały, a także inne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania składniki odżywcze. Dodatkowo skutecznie wspomaga oczyszczanie organizmu, regulację metabolizmu i wzmacnianie układu … Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Kamińska K., Tarasiuk J., Jakubowicz-Lachowska D., Kułakowska A., Obustronny udar niedokrwienny wzgórza w zakresie unaczynienia tętnicy Percherona, Polski Przegląd Neurologiczny, 3/2016.
- Wiśniewski A., Książkiewicz B., Zespół Dejerine’a-Roussy’ego w przebiegu udaru krwotocznego struktur głębokich lewej półkuli mózgu, Nowa Medycyna, 3/2013.
- Walawska-Hrycek A., Krzystanek E., Anatomia funkcjonalna ośrodkowego układu nerwowego, Logopedia Silesiana, 5/2016.
- Potemkowski A., Ból ośrodkowy – mózgowy i rdzeniowy, Polski Przegląd Neurologiczny, 4/2007.
