Szukaj
Szukaj

Choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego polega na progresywnej degeneracji stawu. U osób zmagających się z dolegliwością, chrząstki stawowe, które umożliwiają łagodne przesuwanie się kości względem siebie, ulegają wyniszczeniu. W miarę upływu czasu chrząstka ulega coraz większemu zużyciu, a przylegające do niej kości stawów ulegają deformacji, tworząc wyrostki kostne zwane osteofitami.

Choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego

Zobacz również: Zwyrodnienie kręgosłupa.

Choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego – przyczyny

Choć przyczyny choroby zwyrodnieniowej nie są do końca znane, zauważono, że często występuje u osób, które w przeszłości doznały uszkodzenia barku. Również u osób powyżej 45 roku życia oraz u pacjentów, u których ktoś z rodziny zmagał się z tą chorobą, wzrasta ryzyko wystąpienia choroby. Szczególnie narażone na chorobę zwyrodnieniową są osoby, które intensywnie używają stawu ramiennego. Może to być podnoszenie ciężarów na siłowni, praca na budowie lub częsta gra w tenisa.

Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu ramiennego

Choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego objawia się najczęściej sztywnością tego stawu, któremu towarzyszy ograniczony zakres ruchu i ból. Dolegliwości nasilające się podczas używania uszkodzonego stawu, często zlokalizowane są w tylnej jego części. Zmniejszają się podczas odpoczynku, a sztywność występuje rano po przebudzeniu. Trzeszczenie podczas ruchu oraz zablokowanie ruchu są objawami, które występują w zaawansowanych stopniach choroby.

Ból spowodowany jest wyroślami kostnymi, nachodzącymi na tkanki miękkie i stanem zapalnym. Często towarzyszy mu opuchlizna spowodowana nagromadzeniem się dodatkowego płynu w jamie stawowej. Zmniejszony zasięg ruchu spowodowany jest przez opuchliznę, ból, sztywność, i osłabione mięśnie.

Diagnostyka

Choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego jest zwykle rozpoznawana po wykonaniu dokładnej konsultacji subiektywnej i obiektywnej. Sztywność po okresie bezruchu (szczególnie rano), wskazuje na większe prawdopodobieństwo zdiagnozowania choroby zwyrodnieniowej. Również trzeszczenie, zmniejszenie zasięgu ruchu (szczególnie rotacji zewnętrznej i odwodzenie) oraz ból podczas palpacji stawu ramiennego, zwiększają prawdopodobieństwo choroby zwyrodnieniowej.

Zdjęcie RTG jest bardzo pomocne podczas stawiania diagnozy przez lekarza. Wykonuje się również testy funkcjonalne dotyczące stawu ramiennego – wykluczają one również inne patologie.

Choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego – leczenie

Choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego może być ostatecznie operowana, pod warunkiem zastosowania wcześniej wszystkich opcji leczenia nieoperacyjnego. Efektywne leczenie nieoperacyjne pozwoli na unikniecie zabiegu i tym samym skutków ubocznych, bądź komplikacji pooperacyjnych.

Farmakoterapia

Leki przeciwbólowe i leki przeciwzapalne mogą być stosowane w celu złagodzenia objawów. Należy jednak pamiętać, że nie wyleczą one choroby i nie zmieniają jej przebiegu. Powinno się je stosować tylko i wyłącznie wtedy, gdy pacjent ma trudności z wykonywaniem podstawowych czynności lub podczas gdy inne metody lecenia nie przynoszą efektu.

Ćwiczenia

Bardzo ważnym elementem leczenia są ćwiczenia zwiększające siłę mięśniową. Efektywne również okazują się ćwiczenia zwiększające zakres ruchu, gdyż umożliwiają zmniejszenie sztywności stawu. Badania naukowe dowiodły, że większa wiedza pacjenta na temat danej choroby/urazu prowadzi do efektywniejszego i szybszego leczenia, wiec edukacja pacjenta jest również kluczowym elementem terapii.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Okłady z ciepła są szczególnie przydatne przed wykonywaniem ćwiczeń, gdyż rozluźniają mięśnie, zmniejszają ból oraz zwiększają zasięg ruchu w danym stawie. Pacjent może również korzystać z masażu, który zmniejsza sztywność w stawie oraz łagodzi ból.

Zastrzyki

Innymi sposobami radzenia sobie z objawami choroby zwyrodnieniowej są zastrzyki – tylko po konsultacji z lekarzem. Należy pamiętać, że mają działanie krótkoterminowe. Pacjent który przyjmuje zastrzyki nie powinien rezygnować z opisanych powyżej metod, a traktować je jako pomoc w uzyskaniu wymaganego efektu. Zastrzyki sterydowe zmniejszają objawy z jakimi pacjent się zmaga, natomiast dokładna długość działania zastrzyku jest nieprzewidywalna ze względu na dużą zmienność choroby. Powtarzane zastrzyków nie należy brać pod uwagę jako długoterminowego leczenia, ponieważ mogą one spowodować dalsze uszkodzenia stawu.

Innym rodzajem zastrzyku jest zastrzyk kwasu hialuronowego, stosowany gdy operacja jest przeciwwskazana. Kwas hialuronowy jest jednym ze składników płynu stawowego i pomaga stawom poruszać się bardziej płynnie, zmniejszając tarcie jednej kości o drugą. Jest bardziej efektywny od zastrzyku sterydowego, zmniejsza ryzyko skutków ubocznych, a jego efekty mogą trwać nawet kilka miesięcy. Zastrzyki te są jednak bardziej kosztowne.

Zabieg chirurgiczny

Ostateczną metodą jest zabieg chirurgiczny, taki jak artroskopia lub endoprotezoplastyka. Artroskopia jest zabiegiem, podczas której miniaturowa kamera telewizyjna na końcu elastycznej rury zostaje włożona bezpośrednio do stawu przez wąskie nacięcie. Umożliwia zbadanie uszkodzonych tkanek i ich naprawienie, poprzez usuniecie wyrośli kostnych i wygładzenie stawu. Chirurg podczas tego zabiegu używa obrazu z kamery do kierowania i przeprowadzenia zabiegu narzędziami, które również włożone są do stawu ramiennego przez małe nacięcia. Ponieważ ten rodzaj zabiegu nie wymaga dużego cięcia, czas rehabilitacji jest znacznie krótszy.

Zobacz również: Sport a endoprotezy.

Endoproteza natomiast polega na zastąpieniu uszkodzonych części stawu elementami metalowymi. Warunkiem przeprowadzenia tego zabiegu jest nieuszkodzony pierścień rotatorów. Rehabilitacja pooperacyjna powinna przebiegać według zaleceń chirurga. Dlatego ważne jest, aby fizjoterapeuta przeprowadzający rehabilitację otrzymał niezbędne informacje dotyczące zabiegu i zaleceń lekarza. Plan rehabilitacji, w której w skład wchodzi terapia manualna i ćwiczenia dobiera się indywidualnie do pacjenta.

Zapobieganie

Aktywność fizyczna jest jednym z najważniejszych czynników, które wpływają na zmniejszenie ryzyka choroby zwyrodnieniowej stawów. Odpowiednia dawka ruchu pozwala na zwiększenie, bądź utrzymanie siły mięśniowej i tym samym odciążenie stawów. Poza zajęciami ruchowymi w leczeniu i zapobieganiu  zmian zwyrodnieniowych ważna jest terapeutyczna praca mięśniowo-powięziowa dla zbalansowania pracy tkanek miękkich okołostawowych. To właśnie zaburzenia pracy zbyt eksploatowanych ciągów powięziowych powodują niewłaściwe naprężenia tkanek stawu oraz ich zmiany adaptacyjne (zwyrodnieniowe).

Zobacz również: Masaż tkanek głębokich.

Jednocześnie należy pamiętać, że w czasie leczenia terapią manualną i odpowiednim ruchem powinno się unikać dodatkowych przeciążeń stawu, aby pozwolić zregenerować się tkance łącznej. Cały ten proces należy również wspomagać odpowiednią suplementacją. Dobrym sposobem zapobiegania zwyrodnieniom stawów ramiennych oraz innych dysfunkcji narządu ruchu, jest kontakt z wykwalifikowanym fizjoterapeutą. Poprzez odpowiednią diagnostykę funkcjonalną i indywidualnie dobraną terapię jest on w stanie zapobiegać wielu kontuzjom ostrym i przeciążeniowym.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Allen G., Bolesny bark – diagnostyka i postępowanie, Journal of Ultrasonography, 18/2018.
  2. Pogorzała A., Lewińska M., Bagrowska-Kaliś A., (i inni), Przyczyny i klasyfikacja nawykowego zwichnięcia stawu ramiennego oraz testy wykorzystywane w ocenie jego niestabilności, Innowacyjność i tradycja w fizjoterapii.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *