Odstające uszy to wada wrodzona, która w zależności od preferencji danej osoby, jego otoczenia i specyfikacji kulturowych, może stać się pożądaną cechą wyglądu lub tą mało estetyczną, wprawiającą z zakłopotanie. W drugim przypadku można zdecydować się na chirurgiczny zabieg plastyczny. Alternatywnie i zachowawczo można zmniejszyć widoczność odstających uszu odpowiednio dobraną fryzurą.
Odstające uszy – przyczyny
Odstające uszy to cecha dziedziczna, co oznacza, że może wystąpić u dzieci, jeśli jedno z rodziców ma odstające uszy. Może jednak zdarzyć się sytuacja, w której oboje rodziców mają prawidłowe ukształtowanie uszu, a dziecko mimo wszystko rodzi się z uszami odstającymi. Prawdopodobnie członek rodziny w linii prostej sprzed kilku pokoleń również miał takie uszy, co ujawniło się dopiero u dziecka narodzonego aktualnie. Należy wiedzieć, że u człowieka autosomalny gen odpowiadający za typ uszu ma dwa allele. Allel warunkujący odstające uszy (A) jest dominujący względem allelu odpowiadającego za wytworzenie uszu przylegających (a).
Odstające uszy – charakterystyka
O odstających uszach mówi się w sytuacjach, gdy odległość od końca małżowiny do powierzchni czaszki wynosi ponad 2 cm. Należy jednak pamiętać, że jest to kwestia bardzo indywidualna. Na wygląd twarzy i widoczność odstających uszu wpływ ma wielkość małżowiny oraz kształt i wielkość głowy. Dawniej odstające uszy były problemem, z którego naśmiewano się w szkole, co znacznie zmniejszało pewność siebie i wiarę we własne możliwości dziecka. Jako niepewny człowiek wchodziło w dorosłość, co przekładało się negatywnie na samopoczucie, relacje z innymi oraz mogło wywoływać wiele niepożądanych konsekwencji emocjonalnych. Współcześnie odstające uszy nie są już piętnowane. Wręcz przeciwnie. Nierzadko są ulubionym elementem wyglądu takiej osoby.
Operacja odstających uszu
Plastyka korekcyjna małżowin usznych jest często wykonywana i stosunkowo bezpieczna. Pozwala na modyfikację wielkości, kształtu czy krzywizny uszu, poprawiając komfort psychiczny osoby dotkniętej problemem. Klasyczna operacja korekcyjna dotyczy prawidłowo wykształconych uszu o nieprawidłowym odchyleniu od powierzchni głowy, co często stanowi problem estetyczny już w dzieciństwie. Może zostać wykonana zarówno u osoby dorosłej (w znieczuleniu miejscowym nasiękowym), jak i u dziecka (w znieczuleniu ogólnym). Jeśli stosowane było znieczulenie miejscowe, pacjent jeszcze tego samego dnia może wrócić do domu.
Obustronna operacja korekcyjna odstających uszu trwa około 1,5 godziny. W jej trakcie chirurg plastyczny wycina podłużny fragment skóry zza ucha, a następnie uwidacznia chrząstkę małżowiny usznej. Przy pomocy drobnych nacięć, ścieńcza i modeluje chrząstkę w celu przygięcia jej do powierzchni głowy. Na chrząstkę zakładane są niewchłanialne szwy utrzymujące ją w nowym położeniu. Na zakończenie operacji pacjentowi nakłada się opatrunek modelujący i uciskowy. Mają one na celu dodatkowo przytrzymać małżowiny uszne w nowym położeniu oraz podkreślić nadany im kształt. Operacja nie zawsze może jednak zostać wykonana. Podstawowe przeciwwskazania:
- ciężkie choroby ogólnoustrojowe;
- choroby autoimmunologiczne w okresie zaostrzenia;
- niewyrównana cukrzyca;
- przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych;
- ciąża;
- infekcje bakteryjne lub infekcje wirusowe przebyte w ciągu 4 tygodni przed operacją;
- alergie na środki znieczulające.
Decyzję o wykonaniu korekcji plastycznej podejmuje lekarz. Jeśli pacjent nie chce inwazyjnie korygować odstających uszu, może zapuścić włosy, które nieco je przykryją. Wiele osób uważa jednak, że odstające uszy są pożądaną cechą wyglądu i dodają swoistego uroku.
Polecane produkty:
|
Kwas hialuronowy na stawy i skórę
Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Witmanowski H., Jundziłł A., Chirurgia plastyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2019.
- Holle J., Chirurgia plastyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.
