Mięsień trójgłowy ramienia (łac. musculus triceps brachii) znajduje się na całej tylnej powierzchni ramienia. W związku z tym należy do grupy tylnej mięśni ramienia.
Mięsień trójgłowy ramienia – budowa
Rozpoczyna się trzema głowami, z których jedna, przyśrodkowa, tworzy warstwę głęboką i leży bezpośrednio na kości ramiennej. Obydwie pozostałe głowy (boczna i długa) leżą powierzchownie na głowie głębokiej. Pod tym względem istnieje pewne podobieństwo z grupą przednią, w której również jeden mięsień głęboki (ramienny) jest przykryty dwiema głowami mięśnia dwugłowego.
Przyczepy
Mięsień trójgłowy – jak wskazuje nazwa – posiada trzy głowy. Poniżej przedstawiono przyczepy początkowe głów oraz przyczep końcowy całego mięśnia.
Głowa długa rozpoczyna się płaskim ścięgnem na guzku podpanewkowym łopatki. Dalej biegnie między mięśniem obłym mniejszym, a obłym większym ku dołowi. U góry przykrywa go mięsień naramienny, zaś poniżej przykrywa on głowę przyśrodkową. Ostatecznie przechodzi w brzeg przyśrodkowy wspólnego ścięgna końcowego.
Głowa boczna rozpoczyna się na powierzchni tylnej kości ramiennej powyżej bruzdy nerwu promieniowego, jak również na przegrodzie międzymięśniowej bocznej. Włókna biegną równolegle ku dołowi nad bruzdą nerwu promieniowego i przykrywają częściowo głowę przyśrodkową, przechodząc w ścięgno końcowe wzdłuż jego brzegu bocznego.
Głowa przyśrodkowa rozpoczyna się na powierzchni tylnej kości ramiennej od bruzdy nerwu promieniowego ku dołowi, aż do torebki stawu łokciowego, do którego również się przyczynia. Poza tym włókna odchodzą od przegrody międzymięśniowej bocznej i przyśrodkowej. Następnie ku dołowi głowa ta dochodzi do mięśnia łokciowego i przechodzi w wielkie, płaskie ścięgno.
Przyczepy początkowe można zatem zapisać w skrócie. Głowa:
- długa – guzek podpanewkowy łopatki;
- boczna – powierzchnia tylna kości ramiennej, przegroda międzymięśniowa boczna;
- przyśrodkowa – powierzchnia tylna kości ramiennej.
Przyczep końcowy wszystkich trzech ścięgien znajduje się na powierzchni tylnej wyrostka łokciowego kości łokciowej.
Kaletki maziowe
W otoczeniu ścięgna końcowego mięśnia trójgłowego znajduje się kilka kaletek.
Kaletka podskórna wyrostka łokciowego stale występuje u dorosłych między wyrostkiem łokciowym, a skórą. Nierzadko znajduje się druga kaletka w obrębie ścięgna powyżej wyrostka łokciowego, a czasami również między ścięgnem, a torebką stawową. Powyższe kaletki nie łączą się z jamą stawową.
Czynność
Wszystkie trzy głowy mogą pracować wspólnie lub też głowa długa może się kurczyć oddzielnie. Obie krótkie głowy są jednostawowe, długa zaś przebiega nad dwoma stawami. Jej działanie na staw ramienny może być nawet dwa razy silniejsze niż działanie na staw łokciowy.
Głowa długa jest najsilniejszym prostownikiem ramienia w stawie ramiennym i bardzo silnym przywodzicielem. Pod tym względem ustępuje tylko pracy mięśnia piersiowego większego, a przewyższa działanie mięśnia obłego większego.
Działanie całego mięśnia na staw łokciowy polega na prostowaniu.
Wraz z mięśniem łokciowym to główny i prawie wyłączny prostownik, przy czym obie głowy krótkie wykonują dwie trzecie całej pracy. Wraz ze zginaczami bardzo silnie ustala staw łokciowy. Gdy ramię jest opuszczone, siła ciężkości zastępuje działanie mięśnia, dlatego też działanie zginaczy jest przeszło o jedną trzecią większe niż mięśnia trójgłowego. Z tego powodu staw łokciowy w stanie spoczynku jest nieco zgięty. Mięsień trójgłowy działa na staw łokciowy wyłącznie jako prostownik i nie ma funkcji pobocznej, jak np. biceps, który oprócz zginania wykonuje również ruch odwracania.
Unerwienie
Unerwienie pochodzi z nerwu promieniowego, który odchodzi ze splotu ramiennego.
Unaczynienie
Krew tętnicza pochodzi z tętnicy:
- tylnej okalającej ramię, która odchodzi od tętnicy pachowej;
- głębokiej ramienia;
- pobocznych łokciowych, które odchodzą od tętnicy ramiennej.
Polecane produkty:
|
Wałek igłowy – aplikator wieloigłowy
Wałek igłowy to aplikator przeznaczony do wykonywania masażu na różne części ciała. Wysoka efektywność znalazła zastosowanie w kompleksowej terapii różnych schorzeń, a także profilaktyce ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
