Małopłytkowość (łac. thrombocytopenia) to dolegliwość odnosząca się do spadku ilości płytek krwi poniżej 150 000/µl. Stan ten wpływa niekorzystnie na hemostazę i procesy krzepnięcia krwi, co z kolei przekłada się na częste i obfite krwawienia lub występowanie skaz krwotocznych. Ciężkie postacie małopłytkowości mogą nawet zagrażać życiu chorego.
Przyczyny małopłytkowości
Małopłytkowość rozwija się wskutek:
- zmniejszenia liczby megakariocytów w szpiku lub niedostatecznej produkcji płytek krwi z innego powodu – są to tzw. małopłytkowości centralne;
- nadmiernego usuwania płytek krwi z krążenia – są to tzw. małopłytkowości obwodowe;
- nieprawidłowego rozdziału płytek krwi w ustroju;
- rozcieńczenia płytek krwi.
Dokładnymi przyczynami tych stanów mogą być:
- niedokrwistość aplastyczna;
- alkoholizm;
- zakażenia wirusowe;
- niedobory witamin B12 i kwasu foliowego;
- przebyty przeszczep szpiku kostnego;
- przebyta ciąża;
- wrodzona hipoplazja megakariocytowa;
- zespół Alporta;
- zwłóknienie szpiku;
- przyjmowanie niektórych leków, np. mielosupresyjnych;
- niektóre choroby sercowo-naczyniowe;
- defekty receptora dla kolagenu.
Warto wiedzieć, że objawy małopłytkowości często widoczne są dopiero wtedy, gdy liczba płytek krwi spadnie poniżej 30 000/ul.
Małopłytkowość – objawy
W małopłytkowościach objawy skazy krwotocznej pojawiają się zwykle wtedy, gdy liczba płytek spada poniżej 30 000/µl. W wielu przypadkach nie ma jednak korelacji między liczbą płytek, długością czasu krwawienia i nasileniem skazy. Charakterystyczną cechą małopłytkowości są krwawienia skórno-śluzówkowe. Drobne wybroczyny pojawiają się na skórze kończyn, tułowia, rzadziej twarzy oraz na błonie śluzowej jamy ustnej. Często występują krwawienia z dziąseł, nosa, dróg moczowych i dróg rodnych u kobiet. Do cięższych powikłań należą krwawienia z przewodu pokarmowego i krwawienia śródczaszkowe, które mogą być śmiertelne.
W momencie pojawienia się objawów małopłytkowości i chcąc zdiagnozować u siebie ten problem należy w pierwszej kolejności udać się do lekarza rodzinnego. Skieruje on nas na podstawowe badania krwi, które wskażą na ewentualne dolegliwości w tym zakresie. Jeśli badanie morfologiczne zdiagnozuje problemy z ilością trombocytów konieczne będą dalsze badania w szpitalu.
Zobacz również: Krwioplucie.
Małopłytkowość – leczenie
Leczenie małopłytkowości zależy od wielu czynników – ilości płytek krwi, objawów klinicznych czy ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Podstępowanie zawiera kilka stałych i podstawowych elementów, takich jak:
- eliminacja czynników mogących powodować małopłytkowość, np. rezygnacja z niektórych leków i suplementów diety;
- suplementacja kwasu foliowego i witaminy B12;
- rezygnacja ze spożywania alkoholu;
- odpowiednio dobrana farmakoterapia.
W zależności od przypadku stosuje się leki sterydowe, leki immunosupresyjne lub dożylną podaż immunoglobulin. Sporadycznie wykonuje się usunięcie śledziony lub przeszczepienie szpiku kostnego. Małopłytkowość jest chorobą przewlekłą, a jej całkowite wyleczenie możliwe jest tylko w niektórych przypadkach. Terapia na ogół ma na celu ograniczanie objawów chorobowych i zapobieganie powikłaniom. Po zakończeniu leczenia konieczna jest regularna kontrola parametrów krwi.
Polecane produkty:
|
Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu
Spirulina i Chlorella to naturalny produkt, który dostarcza witaminy, minerały, a także inne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania składniki odżywcze. Dodatkowo skutecznie wspomaga oczyszczanie organizmu, regulację metabolizmu i wzmacnianie układu … Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Tom II, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
- Pluta J., Trzebicki J., Małopłytkowość – najczęstsze zaburzenia homeostazy na OIT, Varia Medica, 3/2019.
- Zawilska K., Pierwotna małopłytkowość immunologiczna – początek ery agonistów receptora trombopoetyny, Postępy Nauk Medycznych, 7/2011.
