Szukaj
Szukaj

Kość jarzmowa

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Kość jarzmowa (łac. os zygomaticum) jest parzystą kością zaliczaną do kości czaszki. Znana jest głównie wśród kobiet z tego, że nadaje rysy twarzy. Posiada czworokątny kształt i leży w bocznej części twarzy. Pęknięcia lub złamania kości jarzmowej często towarzyszą urazom w obrębie głowy (w szczególności twarzy).

Kość jarzmowa (łac. os zygomaticum)

Kość jarzmowa – anatomia

Kość jarzmowa tworzy odcinek ściany bocznej oraz dna oczodołu, część dołu skroniowego i podskroniowego, a także wyniosłość policzkową. Zbudowana jest głównie z istoty zbitej, posiada jednak niewielką domieszkę istoty gąbczastej.

Wyróżnia się na niej trzon, 4 brzegi oraz 2 wyrostki – wyrostek czołowy i wyrostek skroniowy.

Trzon posiada trzy powierzchnie:

  • boczną (zwaną inaczej policzkową) – jest widoczna i wyczuwalna przez skórę twarzy. Cechuje się stosunkowo gładką powierzchnią i obecnością otworu jarzmowo-twarzowego dla nerwu o tej samej nazwie. Poniżej niego znajduje się przyczep mięśnia jarzmowego większego i mięśnia jarzmowego mniejszego;
  • tylną (zwaną inaczej skroniową) – jest wklęsła, przyśrodkowo posiada chropowate pole, w którym łączy się ze szczęką. Na powierzchni skroniowej znajduje się otwór jarzmowo-skroniowy dla nerwu tej samej nazwy;
  • oczodołową – bierze udział w tworzeniu ściany bocznej i dolnej oczodołu.

Warto zwrócić uwagę na wyrostki kości jarzmowej. Wyrostek czołowy odchodzi od górnego kąta trzonu kości, łącząc się od przodu z wyrostkiem jarzmowym kości czołowej i od tyłu ze skrzydłem większym kości klinowej. W rezultacie oddziela on u człowieka (oraz u małp wyższych) oczodół od dołu skroniowego, a więc od mięśni żwaczowych.

Wyrostek skroniowy odchodzi od kąta tylnego trzonu kości. Następnie łączy się z wyrostkiem jarzmowym kości skroniowej szwem zębatym i tworzy łuk jarzmowy. Do niego z kolei przyczepiają się mięsień żwacz i powięź skroniowa.

Kość jarzmowa rozwija się jako kość okładzinowa z jednego punktu kostnienia. Pojawia się on w ósmym tygodniu życia płodowego.

Kość jarzmowa – funkcje

Położenie tej kości w znacznym stopniu wpływa na ukształtowanie twarzy. Jeżeli kości jarzmowe ustawione są bardziej czołowo, występują one silnie do przodu. W efekcie nadają twarzy szeroki wygląd. Natomiast jeśli ustawione są bardziej strzałkowo, twarz staje się wąska i bardziej wydłużona.

Zobacz również: Płaszczyzny ciała.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Do ważniejszych funkcji niż względy estetyczne zalicza się stanowienie przyczepu dla wielu struktur miękkich w obrębie twarzy. Wpływa to bowiem na prawidłowe funkcjonowanie między innymi poszczególnych mięśni.

Kość jarzmowa dzięki swojej budowie stanowi pomost służący do przenoszenia ciśnienia wytwarzanego podczas żucia w obrębie pierwszego zęba trzonowego z grzebienia jarzmowo-zębodołowego przez kość jarzmową na wyrostek jarzmowy kości czołowej i łuk jarzmowy.

Złamanie kości jarzmowej

Wzrost liczby urazów części twarzowej czaszki wiąże się z postępem cywilizacyjnym, ponieważ zwykle kontuzje te są efektem wypadków komunikacyjnych, uprawianych sportów kontaktowych czy wprowadzenia mechanizacji w rolnictwie i gospodarstwie domowym. Zdecydowanie częściej złamania kości jarzmowej odnotowuje się u mężczyzn.

Wstępna diagnostyka powinna obejmować ocenę stanu ogólnego poszkodowanego, ponieważ mogą wystąpić zaburzenia oddychania zarówno pochodzenia ośrodkowego, jak i lokalnego.

Podstawowe symptomy złamań kości twarzy rozpoznaje się podczas obserwacji pacjenta i badania przedmiotowego. Do najważniejszych należą:

  • deformacja i asymetria twarzy;
  • zaburzenia zgryzu;
  • patologiczna ruchomość fragmentów żuchwy i środkowej części twarzoczaszki.

Złamaniom kości jarzmowej mogą dodatkowo towarzyszyć krwawienia z ran błony śluzowej jamy ustnej.

Leczenie chirurgiczne ma na celu przywrócenie symetrii szkieletu twarzowego, którą wyznaczają kości jarzmowe, nos i bródka. W dalszej kolejności należy dążyć do zaopatrzenia ran jamy ustnej i twarzy, zwracając szczególną uwagę na przywrócenie funkcji i symetrii ust.

Okres gojenia wynosi zwykle od kilku do kilkunastu miesięcy, w zależności od rodzaju złamania i stanu ogólnego pacjenta. W trakcie leczenia niezbędna jest rehabilitacja w celu uniknięcia powikłań.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
  2. Sokołowska-Pituchowa J., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005.
  3. Osmola K., Złamania twarzoczaszki w praktyce lekarza rodzinnego, Forum Medycyny Rodzinnej, 1/2007.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *