Kardiomiopatia to choroba mięśnia sercowego często o nieznanej etiologii. Wymaga natychmiastowego podjęcia leczenia, ponieważ nieleczona kardiomiopatia jest zjawiskiem bardzo niebezpiecznym.
Kardiomiopatia – rodzaje
Wyróżnia się 3 typy kardiomiopatii:
- Kardiomiopatia rozstrzeniowa (kardiomiopatia zastoinowa).
- Kardiomiopatia przerostowa.
- Kardiomiopatia restrykcyjna.
1. Kardiomiopatia rozstrzeniowa.
W przebiegu choroby serce jest poszerzone i jego czynność upośledzona. Jednocześnie naczynia wieńcowe pozostają prawidłowe. Do prawdopodobnych przyczyn tej postaci schorzenia zalicza się:
- nadużywanie alkoholu;
- infekcje wirusowe;
- nieleczone nadciśnienie tętnicze;
- choroby autoimmunologiczne;
- przewlekłe stosowanie niektórych leków, np. adriamycyny;
- AIDS.
Postępująca niewydolność komory serca prowadzi do zwiększonej męczliwości, duszności, powstawania obrzęków obwodowych czy wodobrzusza. Jako powikłania pojawiające się wtórnie do postępującego poszerzenia komór można uznać migotanie przedsionków, komorową tachykardię, a nawet śmierć.
Leczenie
Plan leczenia obejmuje 4 podstawowe etapy:
- poszukiwanie i leczenie przyczyn, np. zaprzestanie spożywania alkoholu;
- leczenie niewydolności serca;
- leczenie niemiarowości;
- stosowanie leków przeciwzakrzepowych.
Jeżeli niewydolność serca nie odpowiada na powyższe postępowanie lecznicze, a chory jest odpowiednim kandydatem, możliwy jest przeszczep serca.
2. Kardiomiopatia przerostowa.
Charakteryzuje się niesymetrycznym przerostem przegrody komorowej. Przerasta ona w porównaniu z grubością wolnej ściany lewej komory. Kardiomiopatia przerostowa zaporowa jest wrodzonym schorzeniem dziedziczonym autosomalnie dominująco, występującym jednakowo często u obu płci. W badaniu mikroskopowym miocyty lewej komory są nieprawidłowo pogrubiałe. W rezultacie utrudnia to napełnianie się lewej komory.
Wyróżnia się 4 główne objawy choroby i są to:
- dusznica bolesna – nawet przy braku zmian w naczyniach wieńcowych. Jest ona wywołana zwiększonym zapotrzebowaniem przerośniętego mięśnia na tlen;
- kołatanie serca – stwierdza się zwiększoną częstość występowania migotania przedsionków i arytmii komorowych;
- omdlenia i nagła śmierć – mogą być wywołane zwężeniem drogi odpływu z lewej komory;
- duszność – sztywna lewa komora powoduje wysokie ciśnienie późnorozkurczowe i może prowadzić do obrzęku płuc.
Leczenie
Należy unikać stosowania leków rozszerzających naczynia, ponieważ nasilaną one gradient ciśnień przez zwężenie. Z tego też powodu chorzy z kardiomiopatią przerostową nie powinni otrzymywać nitratów. Stosuje się np. blokery receptorów beta. Inną metodą leczenia jest stymulacja serca od koniuszka prawej komory, co powoduje zmniejszenie gradientu ciśnień w drodze odpływu i przez to zmianę ruchomości przegrody.
Zabieg chirurgiczny stosuje się tylko w razie niepowodzenia wszystkich innych metod. Wykonuje się wówczas wycięcie fragmentu nieprawidłowej części przegrody.
3. Kardiomiopatia restrykcyjna.
To najrzadziej występująca postać kardiomiopatii w krajach rozwiniętych. Ściany komór charakteryzują się narastającą sztywnością i oporem w napełnianiu się. Z tego względu zwiększa się ciśnienie końcoworozkurczowe. Ponadto czynność skurczowa komór jest często prawidłowa. Do możliwych przyczyn tego schorzenia zalicza się choroby spichrzeniowe, choroby przebiegające z naciekaniem mięśnia sercowego lub choroby wsierdzia.
Najczęstszymi objawami są:
- duszność i męczliwość z powodu małego rzutu serca;
- obwodowe obrzęki i wodobrzusze;
- zwiększenie ciśnienia w żyle szyjnej z dodatnim objawem Kussmaula.
Leczenie
Nie ma preferowanego sposobu leczenia, a schorzenie to zwykle postępuje aż do wczesnej śmierci. Niestety większość chorych nie przeżywa 10 lat od chwili rozpoznania.
Diagnostyka
Badanie echokardiograficzne pozwala na rozpoznanie i różnicowanie poszczególnych postaci kardiomiopatii. Może wykazać przerost ścian lewej komory lub rozstrzeń jam serca. Dodatkowo w przypadkach diagnostycznie trudnych lub złożonych mogą być konieczne badania elektrofizjologiczne. Często pomocne bywa badanie RTG klatki piersiowej, dzięki któremu można wykazać powiększenie sylwetki serca czy płyn w jamie opłucnej. Ważne jest wykluczenie choroby naczyń wieńcowych – najczęstszej przyczyny zaburzenia czynności komór. W związku z tym można wykonać cewnikowanie serca.
Zobacz również: Choroba niedokrwienna serca – fizjoterapia.
Polecane produkty:
|
Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu
Spirulina i Chlorella to naturalny produkt, który dostarcza witaminy, minerały, a także inne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania składniki odżywcze. Dodatkowo skutecznie wspomaga oczyszczanie organizmu, regulację metabolizmu i wzmacnianie układu … Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Mandecki T., Kardiologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005.
- Siva A., Noble M., Kardiologia, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2004.
- Braunwald E., Postępy w kardiologii Harrisona, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2005.
