Kardiomiopatia

Kardiomiopatia to choroba mięśnia sercowego często o nieznanej etiologii. Wymaga natychmiastowego podjęcia leczenia, ponieważ nieleczona kardiomiopatia jest zjawiskiem bardzo niebezpiecznym.

Kardiomiopatia – rodzaje

Wyróżnia się 3 typy kardiomiopatii:

1. Kardiomiopatia rozstrzeniowa (kardiomiopatia zastoinowa).
2. Kardiomiopatia przerostowa.
3. Kardiomiopatia restrykcyjna.

1. Kardiomiopatia rozstrzeniowa.

W przebiegu choroby serce jest poszerzone i jego czynność upośledzona. Jednocześnie naczynia wieńcowe pozostają prawidłowe. Do prawdopodobnych przyczyn tej postaci schorzenia zalicza się:

• nadużywanie alkoholu;
• infekcje wirusowe;
• nieleczone nadciśnienie tętnicze;
• choroby autoimmunologiczne;
• przewlekłe stosowanie niektórych leków, np. adriamycyny;
• AIDS.

Postępująca niewydolność komory serca prowadzi do zwiększonej męczliwości, duszności, powstawania obrzęków obwodowych czy wodobrzusza. Jako powikłania pojawiające się wtórnie do postępującego poszerzenia komór można uznać migotanie przedsionków, komorową tachykardię, a nawet śmierć.

Leczenie

Plan leczenia obejmuje 4 podstawowe etapy:

• poszukiwanie i leczenie przyczyn, np. zaprzestanie spożywania alkoholu;
• leczenie niewydolności serca;
• leczenie niemiarowości;
• stosowanie leków przeciwzakrzepowych.

Jeżeli niewydolność serca nie odpowiada na powyższe postępowanie lecznicze, a chory jest odpowiednim kandydatem, możliwy jest przeszczep serca.

2. Kardiomiopatia przerostowa.

Charakteryzuje się niesymetrycznym przerostem przegrody komorowej. Przerasta ona w porównaniu z grubością wolnej ściany lewej komory. Kardiomiopatia przerostowa zaporowa jest wrodzonym schorzeniem dziedziczonym autosomalnie dominująco, występującym jednakowo często u obu płci. W badaniu mikroskopowym miocyty lewej komory są nieprawidłowo pogrubiałe. W rezultacie utrudnia to napełnianie się lewej komory.

Wyróżnia się 4 główne objawy choroby i są to:

• dusznica bolesna – nawet przy braku zmian w naczyniach wieńcowych. Jest ona wywołana zwiększonym zapotrzebowaniem przerośniętego mięśnia na tlen;
• kołatanie serca – stwierdza się zwiększoną częstość występowania migotania przedsionków i arytmii komorowych;
• omdlenia i nagła śmierć – mogą być wywołane zwężeniem drogi odpływu z lewej komory;
• duszność – sztywna lewa komora powoduje wysokie ciśnienie późnorozkurczowe i może prowadzić do obrzęku płuc.

Leczenie

Należy unikać stosowania leków rozszerzających naczynia, ponieważ nasilaną one gradient ciśnień przez zwężenie. Z tego też powodu chorzy z kardiomiopatią przerostową nie powinni otrzymywać nitratów. Stosuje się np. blokery receptorów beta. Inną metodą leczenia jest stymulacja serca od koniuszka prawej komory, co powoduje zmniejszenie gradientu ciśnień w drodze odpływu i przez to zmianę ruchomości przegrody.

Zabieg chirurgiczny stosuje się tylko w razie niepowodzenia wszystkich innych metod. Wykonuje się wówczas wycięcie fragmentu nieprawidłowej części przegrody.

3. Kardiomiopatia restrykcyjna.

To najrzadziej występująca postać kardiomiopatii w krajach rozwiniętych. Ściany komór charakteryzują się narastającą sztywnością i oporem w napełnianiu się. Z tego względu zwiększa się ciśnienie końcoworozkurczowe. Ponadto czynność skurczowa komór jest często prawidłowa. Do możliwych przyczyn tego schorzenia zalicza się choroby spichrzeniowe, choroby przebiegające z naciekaniem mięśnia sercowego lub choroby wsierdzia.

Najczęstszymi objawami są:

• duszność i męczliwość z powodu małego rzutu serca;
• obwodowe obrzęki i wodobrzusze;
• zwiększenie ciśnienia w żyle szyjnej z dodatnim objawem Kussmaula.

Leczenie

Nie ma preferowanego sposobu leczenia, a schorzenie to zwykle postępuje aż do wczesnej śmierci. Niestety większość chorych nie przeżywa 10 lat od chwili rozpoznania.

Diagnostyka

Badanie echokardiograficzne pozwala na rozpoznanie i różnicowanie poszczególnych postaci kardiomiopatii. Może wykazać przerost ścian lewej komory lub rozstrzeń jam serca. Dodatkowo w przypadkach diagnostycznie trudnych lub złożonych mogą być konieczne badania elektrofizjologiczne. Często pomocne bywa badanie RTG klatki piersiowej, dzięki któremu można wykazać powiększenie sylwetki serca czy płyn w jamie opłucnej. Ważne jest wykluczenie choroby naczyń wieńcowych – najczęstszej przyczyny zaburzenia czynności komór. W związku z tym można wykonać cewnikowanie serca.

Zobacz również: Choroba niedokrwienna serca – fizjoterapia.

Spirulina + Chlorella – naturalne oczyszczanie organizmu Spirulina i Chlorella to naturalny produkt, który dostarcza witaminy, minerały, a także inne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania składniki odżywcze. Dodatkowo skutecznie wspomaga oczyszczanie organizmu, regulację metabolizmu i wzmacnianie układu … Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Mandecki T., Kardiologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005.
2. Siva A., Noble M., Kardiologia, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2004.
3. Braunwald E., Postępy w kardiologii Harrisona, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2005.