Szukaj

Kąpiele lecznicze jako element medycyny uzdrowiskowej

Spis treści

Kolagen naturalny do picia

Kolagen naturalny do picia

Kąpiele lecznicze stanowią bardzo ważny element kuracji uzdrowiskowej. Ważnymi i charakterystycznymi cechami wykorzystywanych wód jest podziemne pochodzenie oraz stosunkowo stałe właściwości fizyczne i skład chemiczny.

Kąpiele lecznicze

Cechy wód leczniczych

Aby woda uzyskała miano leczniczej, musi zostać zweryfikowana naukowo. Nie może również zawierać toksyn ani drobnoustrojów i co najważniejsze, musi wykazywać działanie lecznicze. Wody lecznicze posiadają określone cechy.

Osmolarność

Bierze pod uwagę stężenie składników mineralnych rozpuszczonych w wodzie. Odniesieniem jest osmolarność wnętrza krwinki czerwonej. Jeśli jest taka sama jak wody, mówi się o izoosmotyczności, jeśli mniejsza o hiperosmotyczności. Natomiast jeśli większa to mówimy o hipoosmotyczności. Jest to ważne, ponieważ kąpiele w wodzie o charakterze hipoosmotycznym będą zwiększały uwodnienie krwinek, natomiast w hiperosmotycznych wręcz odwrotnie.

Temperatura

Przyjmuje się, że powinna być zbliżona do temperatury ciała. Waha się w granicach 35-40 stopni Celsjusza. Wówczas takie wody określa się mianem izotermalnych. Jeśli temperatura jest wyższa, mówi się o wodach hipertermalnych, a w przypadku niższych temperatur o wodach hipotermalnych.

Promieniotwórczość

Nie dotyczy wszystkich wód leczniczych. W Polsce znane są wody nasycone radonem w postaci gazowej i określa się je wówczas mianem wód radoczynnych.

Kąpiele lecznicze – metodyka

Kąpiele lecznicze są zabiegiem z zakresu balneoterapii i nie należy ich mylić z hydroterapią, która wykorzystuje wodę gospodarczą. Mogą być indywidualne lub grupowe, a także całościowe bądź miejscowe.

Czas

Czas kąpieli leczniczej zwykle nie przekracza 30 minut. 1 kuracja zawiera 10-12 zabiegów. Pierwsze z nich są krótsze, umożliwiające przyzwyczajenie się organizmu do nowych warunków.

Kąpiele solankowe

Zawartość chlorku sodu przekracza 1,5% (15 g na 1 litr wody). Jeśli stężenie jest zbyt duże wodę należy rozcieńczyć, ponieważ przy wartości stężenia 5% jest ona bardzo drażniąca dla skóry. Działanie kąpieli solankowych wzrasta wraz z temperaturą wody oraz jej stężeniem i obejmuje:

Patronite
Patronite
  • zwiększenie mikrokrążenia skóry i tkanki podskórnej;
  • stymulację zakończeń nerwów autonomicznego układu nerwowego;
  • zwiększanie odporności niespecyficznej organizmu;
  • wzmożenie potliwości, a tym samym oczyszczanie skóry.

Tego typu kąpiele stosuje się przede wszystkim przy leczeniu schorzeń ortopedycznych, reumatologicznych i neurologicznych. Solanka może wspomóc leczenie łuszczycy. Jej dużą zaletą jest fakt, że nie wpływa na zmianę ciśnienia tętniczego krwi.

Przeciwwskazania

Do przeciwwskazań do kąpieli solankowych zalicza się:

  • ogólne wyniszczenie organizmu;
  • chorobę Sudecka;
  • choroby reumatyczne w okresie zaostrzenia;
  • zaawansowaną osteoporozę i odwapnienia kości;
  • gruźlicę płuc oraz gruźlicę układową;
  • nowotwory do 5 lat od wyleczenia.

U osób starszych z destabilizacją układu krążenia ogranicza się zabieg do kąpieli miejscowych.

Kąpiele kwasowęglowe

Są bardzo specyficzne, ponieważ zwykle osiągają temperaturę 32-34 stopni Celsjusza. Stymulują organizm do reakcji chroniących przed utratą ciepła. Jednocześnie pacjent nie odczuwa chłodu, ponieważ pęcherzyki dwutlenku węgla drażnią receptory skóry, wywołując tym samym reakcje naczyniowe. Działanie kąpieli kwasowęglowych obejmuje:

  • poprawę krążenia;
  • zmniejszanie częstości pracy serca i zwiększanie jego pojemności minutowej;
  • obniżanie zbyt wysokiego ciśnienia tętniczego (w przypadku prawidłowego – utrzymywanie go na stałym poziomie);
  • zwiększanie utlenienia i odżywienia tkanek;
  • wywoływanie hiperwentylacji płuc, a tym samym poprawa bilansu tlenowego.

Wśród najczęstszych wskazań znajdują się:

  • choroba Raynauda;
  • dystonia neurowegetatywna;
  • choroby przeciążeniowe narządu ruchu;
  • choroby reumatyczne w okresie remisji;
  • choroba nadciśnieniowa I i II stopnia według WHO;
  • miażdżyca i zapalenie zarostowe tętnic w I i II okresie choroby.

Metodyka tych kąpieli nieco różni się od ogólnie przyjętego założenia. Zabiegi powinno wykonywać się 3-4 razy w tygodniu, a czas trwania jednej kąpieli nie powinien przekraczać 12 minut.

Kąpiele siarczkowo-siarkowodorowe

Kąpiele lecznicze z wykorzystaniem tego typu wody zawierają rozpuszczony siarkowodór oraz jony wodorosiarczkowe. Siarka przyspiesza procesy metaboliczne w skórze, sprzyja jej odżywieniu i odnowie. Takie kąpiele wykonuje się głównie w przypadku chorób skóry o podłożu alergicznym lub immunologicznym. Przykładem może być pokrzywka, łuszczyca lub zaburzenia łojotokowe. Dodatkowo zauważa się przyspieszenie procesów gojenia (np. w przypadku owrzodzeń żylakowych goleni). Inne wskazania:

Należy pamiętać, że wdychanie siarkowodoru wpływa niekorzystnie na organizm. Zatem w uzdrowiskach stosuje się specjalne osłony na wannach.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Mika T., Fizykoterapia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 1996.
  2. Kasprzak W., Mańkowska A., Fizykoterapia, medycyna uzdrowiskowa i SPA, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Bezpłatne konsultacje
Kubek dla Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Popularne w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

3 Responses

  1. W sumie nigdy nie miałam okazji skorzystać z takich kąpieli. Zresztą mam nikłą wiedzę na ten temat.Dzięki Twoim opisom już wiem, że chętnie bym skorzystała z kąpieli siarczkowych 🙂

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Materiały znajdujące się na Portalu Fizjoterapeuty są chronione prawem autorskim. Zabrania się kopiowania w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej zgody autora.