Igłoterapia na przestrzeni ostatnich lat stała się bardzo dobrym uzupełnieniem fizjoterapii oraz często jedną z głównych jej form w całym spektrum metod leczenia i zmniejszania negatywnych objawów punktów spustowych. W praktyce klinicznej jest wiele metod manualnych terapii punktów spustowych zwanych bezpośrednimi. Są to m.in.: kompresja niedokrwienna, napięcie-przeciwnapięcie oraz masaż. Wykorzystuje się również metody pośrednie, wśród nich należy wymienić technikę spray and stretch (spryskaj rozciągnij), bierny stretching, techniki energii mięśniowej oraz metody nerwowo-mięśniowe.
Igłoterapia – igłowanie suchą igłą
Igłoterapia jest wprowadzaniem cienkiej, akupunkturowej igły w zlokalizowany, aktywny punkt spustowy. Idea igłoterapii jest inna niż akupunktury, ponieważ igła nie jest wprowadzana powierzchownie w punkty szlaków energetycznych (meridianów) wywodzących się z medycyny alternatywnej, tylko z zamysłem stricte mechanicznego oddziaływania na tkankę łączną. Następnie działanie mechaniczne zostaje przetworzone w odpowiedni mechanizm neurofizjologczny.
Punkt spustowy definiowany jest najczęściej jako „… nadwrażliwe miejsca w nadmiernie napiętych pasmach mięśni szkieletowych, które są bolesne podczas nacisku, rozciągania, nadmiernego skurczu tkanek i towarzyszy temu pojawienie się bólu w miejscu odległym”.
Więcej informacji o punktach spustowych można przeczytać w artykułach:
W efekcie aktywnym punktem spustowym możemy nazwać taki punkt, który poddany kompresji wyzwala ból lokalny i rzutowany, rozpoznawany przez pacjenta jako ból, który de facto jest powodem wizyty w gabinecie fizjoterapeutycznym. Taki ból może całkowicie pochodzić z innej okolicy ciała niż wskazywało subiektywne odczucie pacjenta.
Pierwsze wzmianki o dowodach co do skuteczności igłowania wywodzą się z podejrzeń Karela Lewita z 1979 roku. Samo wprowadzanie igły iniekcyjnej powodowało większe znieczulenie i przyśpieszenie leczenia danej okolicy niż faktyczne działanie środka podawanego w czasie iniekcji. Działanie ingerencji mechanicznej w tkankach można wytłumaczyć zmianą długości sarkomerów mięśniowych, uruchomieniem poprzecznym lub podłużnym napiętych pasm mięśniowych. Mogą to być również zmiany właściwości lepkosprężyste oraz zmiany funkcjonowania powięzi, zmiękczeniem tkanki poprzez efekt piezoelektryczny, który modyfikuje stan tkanki z żelowego w bardziej płynny.
Wykazano, że obracając igłą w tkance łącznej rozciąga ona tkanki i zmniejsza ich napięcie, spłaszcza fibroblasty i odkształca cytoszkielet. Co do teorii zniesienia lub zmniejszenia bólu tłumaczy się to m.in. odruchami rdzeniowymi z bramką kontrolną na czele z poprawą krążenia mięśniowego i zmniejszaniem segmentalnej aferentacji nocyceptywnej.
Zobacz również: suche igłowanie jako rodzaj akupunktury
Metodyka
Jeśli chodzi o metodykę zabiegu należy przestrzegać kilku żelaznych zasad aseptyki. Ponadto należy wykazywać dużą wiedzę z dziedziny anatomii i rozumieć przeciwwskazania do wykonania tego zabiegu. Na poniższym filmie pokazujemy jak wygląda igłoterapia w praktyce:
Wskazania
Igłoterapię wykorzystuje się jako metodę pomocniczą w leczeniu następujących schorzeń:
- bóle barku;
- napięciowe bóle głowy;
- cierpnięcia dłoni;
- łokieć golfisty;
- łokieć tenisisty;
- lumbago;
- rwa kulszowa;
- bóle kolana;
- bóle związane ze stanami zwyrodnieniowymi;
- shin splits (bóle przedniego przedziału piszczeli);
- bóle ścięgna Achillesa.
Wskazań jest wiele, a wszystko zależy od indywidualnych potrzeb. Wskazana jest konsultacja ze specjalistą, aby dobrać jak najlepszą metodę terapeutyczną.
Należy pamiętać, że po pierwszym zabiegu ból może utrzymywać się do kilku dni, po czym znika. Nie jest on duży, przypomina raczej typowe dla osób aktywnych „zakwasy”. Należy jednak mieć to na uwadze, jeśli pacjent przygotowuje się do zawodów sportowych.
Polecane produkty:
Igły do akupunktury
Wysokiej jakości igły do akupunktury zostały zaprojektowane z myślą o pacjencie. Posiadają one krótką prowadnicę i niesamowitą ostrość, co pozwala na przeprowadzenie bardzo bezpiecznego zabiegu, a zarazem mniej bolesnego. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Walaszek R., Magiera L., Mucha D., Kasperczyk T., Masaż z elementami rehabilitacji, Wydawnictwo REHMED, Kraków 2003.
- Bachmann S., Colla F., Grobli C., (i inni), Szwajcarskie wytyczne odnośnie bezpiecznego prowadzenia igłoterapii suchej punktów spustowych, sierpień 2012.