Neuropatia nerwu grzbietowego łopatki

Neuropatia nerwu grzbietowego łopatki wiąże się często z urazem lub przeciążeniem, czego efektem jest jego usidlenie. W efekcie zauważa się niemożność kompensacyjnego przesuwania się nerwu przy ruchach głowy i ramienia, co w konsekwencji powoduje jego drażnienie.

Nerw grzbietowy łopatki – charakterystyka

Nerw grzbietowy łopatki jest nerwem części nadobojczykowej splotu ramiennego. Został utworzony przez gałęzie brzuszne nerwów rdzeniowych wychodzących z poziomu od C4 do C6.

Jest nerwem ruchowym, który zaopatruje mięsień równoległoboczny większy, mięsień równoległoboczny mniejszy i część mięśnia dźwigacza łopatki. Zadaniem tych mięśni jest między innymi stabilizacja łopatki na klatce piersiowej oraz udział w ruchach łopatki. Niekiedy unerwia również mięśnie zębate przednie wraz z mięśniem pochyłym środkowym.

Neuropatia nerwu grzbietowego łopatki – charakterystyka

Przyczyny

Zwykle przyczyną jest zespół mięśnia pochyłego, sumowanie się mikrourazów lub przeciążeń, a także pojedyncza, większa kontuzja. W wywiadzie można niekiedy odnotować przebycie nagłego urazu, np. gwałtownego szarpnięcia głową.

Do usidlenia nerwu grzbietowego łopatki w przebiegu zespołu mięśnia pochyłego może dojść w następujący sposób:

• przerost mięśnia pochyłego środkowego – dochodzi do tego najczęściej na tle kompensacyjnej nadczynności;
• zagięcie splotu ramiennego nad twardym brzegiem przerośniętego mięśnia pochyłego środkowego – wówczas istniejący już ucisk mogą nasilać powtarzane ruchy ramienia czy głowy;
• nieprawidłowy przyczep mięśnia pochyłego środkowego do pierwszego żebra – następuje przesunięcie przyczepu ku przodowi i w efekcie ucisk dolnej części splotu. Rezultatem jest ból promieniujący wzdłuż nerwu łokciowego;
• zwłóknienie mięśnia pochyłego najmniejszego – mięsień ten wówczas przypiera splot do mięśnia pochyłego środkowego.

Objawy

Głównym objawem neuropatii nerwu grzbietowego łopatki jest ból odczuwany przede wszystkim wzdłuż przyśrodkowego brzegu łopatki i promieniujący do bocznej powierzchni ramienia oraz przedramienia.

Jeśli nie stwierdza się przebytego urazu, ból pojawia się powoli, a jego występowanie wiąże się z ruchami lub ustawieniem głowy.

Do pozostałych objawów dolegliwości można zaliczyć:

• obrzęk w okolicy nadobojczykowej – chory często utrzymuje głowę sztywno i w pochyleniu na jeden bok;
• ból nasilający się podczas rotacji głowy i pochylenia jej do boku (czynnie lub biernie) w stronę chorą;
• dodatni test Adsona – w przypadku jednoczesnego zespołu mięśnia pochyłego ustawienie przymusowe głowy i szyi powoduje zmiany tętna;
• tkliwość palpacyjna dolnych 2/3 mięśnia pochyłego środkowego – podczas ucisku ból promieniuje do łopatki i w dół do przedramienia.

Jeśli neuropatia trwa odpowiednio długo może dojść do zaniku mięśnia czworobocznego. W efekcie zauważa się odstawanie łopatki, które najmocniej uwidacznia się, gdy pacjent powoli opuszcza uniesione kończyny górne. Dodatkowo, palpacją można stwierdzić bolesność mięśnia czworobocznego.

Leczenie

U większości chorych ulgę zauważa się podczas pozycji położenia bolesnej kończyny na głowę.

Leczenie powinno być ściśle związane z przyczyną neuropatii. Przykładowo, jeśli wystąpiła ona w wyniku nadczynności mięśnia pochyłego, z powodu destabilizacji odcinka szyjnego kręgosłupa, początkowym leczeniem należy objąć właśnie tę część kręgosłupa.

Rehabilitacja polega na ćwiczeniach wzmacniających mięśnie szyi, terapii manualnej, okresowym unieruchomieniu w półsztywnym kołnierzu ortopedycznym oraz zabiegach fizykoterapeutycznych powodujących rozluźnianie mięśni (zabiegi z zakresu ciepłolecznictwa, np. promieniowanie podczerwone).

Zwykle leczenie zachowawcze wystarczy, aby chory w miarę szybko powrócił do zdrowia. Jeśli jednak po pewnym czasie nie zauważa się efektów, należy odbarczyć nerw chirurgicznie z dostępu nadobojczykowego. Ostatecznością jest resekcja żebra wykonywana w przypadku niezadowalających efektów odbarczania,

Bibliografia

1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
2. Dziak A., Tayara S., Urazy i uszkodzenia w sporcie, Wydawnictwo Kasper, Kraków 2000.

	Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, że wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej...
	Kwas hialuronowy na stawy i skórę Kwas hialuronowy zapewnia mazi stawowej właściwości lepko-sprężyste, przez co zmniejsza ból w stawach. Dodatkowo wypełnia przestrzenie w naskórku redukując zmarszczki. Sprawia, że skóra wygląda młodziej i polepsza się jej odcień, dając też efekt ... Zobacz więcej...